راسکRASC: در سال‌های پسین، تغییرات آب‌وهوا و کم‌آبی، به تهدید جدی‌ای در برابر حاصلات کشا ورزی در سراسر کشور بدل شده و کشت‌زارهای زیادی را در معرض نابودی قرار داده است.
در سال روان، پس از ممنوعیت کشت کوکنار ازسوی گروه طالبان، بیش‌تر کشاورزان به ویژه کشاورزان در بخش‌های جنوبی افغانستان، بدیل کوکنار را در کشت‌زارهای شان کاشته اند.
این کشاورزان، می‌گویند که بحران کم‌آبی و رویدادهای طبیعی مانند سیلاب‌ها و آفات نباتی، فرآورده‌های شان را تهدید می‌کند.
عمران، کشاورزی در استان هلمند که در سال روان در زمین‌هایش گندم کاشته، می‌گوید که کشت‌زارهایش به دلیل کم‌بود آب و هزینه‌ی بلند کشت گندم، حاصلات کم‌تری خواهد داد.
او می‌افزاید: «امسال خیلی مردم گندم کشت کرده است، کشت گندم مشکلات زیاد دارد، مثلا گندم نسبت به تریاک، بازار خوب ندارد و برای کشت گندم، آب نداریم. ما برای تهیه‌ی آب به زمین‌های خود، مجبور شدیم چاه‌های عمیق حفر کنیم و سولر بخریم و این گونه مصارف ما زیاد شد.»
در دیگر بخش‌های کشور نیز، وضعیت آب‌وهوایی بر فرآورده‌های کشاورزی اثر گذاشته و بخش بزرگی از آن در نتیجه‌ی سردی هوا از بین رفته است.
فاروق، کشاورز در استان غزنی دراین باره چنین می‌گوید: «هیچ حاصل نیست، همه چیز را یخ زد، زردآلوها و آلوها را کلا یخ زد و امسال هیچ حاصل وجود ندارد.»
شماری از کشاورزان که با آن‌ها مصاحبه شده، می‌گویند که تا اکنون، گروه طالبان به ویژه وزارت زراعت، آبیاری و مالداری، در بخش مقابله با رویدادهای طبیعی به ویژه خشک‌سالی و مدیریت سیلاب‌ها، با آنان هیچ گونه هم‌کاری نکرده است.
در همین حال، عبدالباسط رحمانی، کارشناس محیط زیست و منابع آب، می‌گوید که روی‌کرد کنونی گروه طالبان در بخش رسیدگی به مشکل خشک‌سالی، پیامدهای این پدیده را برجسته کرده است. او می‌افزاید: «ما در عرصه‌ی مدیریت سیلاب و خشک‌سالی، ساختاری که داریم ساختار کمیته‌ای است، باید این عرصه به صورت سکتوری تبدیل شود، تا جزو استراتیژی‌های مهم دولت قرار گیرد؛ سیستم هشداردهی قبلی فعال شود، سیستم‌های برای کنترل سیلاب‌ها که دارای سازه‌های مثل کنترل و ذخیره‌ی سیلاب است، از آن‌ها استفاده کنیم.»
خواستیم در این باره دیدگاه وزرات زراعت، آبیاری و مالداری را نیز داشته باشیم، اما مسئولان این وزارت ابراز نظری نکرده اند.
