راسکRASC: بررسی‌های یک سازمان رسانه‌یی افغانستان در مورد اطلاع رسانی گر ه طالبان به شهروندان نشان می‌دهد که در ماه‌های پسین از تعهد اداره‌های دولتی مبنی بر ارایه‌ی اطلاعات به رسانه‌ها به گونه‌ی جدی کاسته شده؛ قسمی که مرکز اطلاعات و رسانه‌های گروه طالبان که مکان اصلی برگزاری نشست‌های خبری نهادهای حکومتی به منظور ارایه‌ی اطلاعات با رسانه‌ها است، در دو ماه گذشته شاهد برگزاری تنها سه نشست خبری، آن هم در حد اداره‌های نسبتاً کوچک بوده است.
نشست خبری رهبری وزارت ارشاد، حج و اوقاف گروه طالبان در اول می سال روان میلادی به منظور اعلام آغاز روند اعزام حاجیان، نشست خبری شرکت برق‌رسانی افغانستان (برشنا) به روز چهارم جون و نشست خبری اداره‌ی ملی غذا و دارو به روز هشتم جون، تنها نشست‌های خبری اند که مسولان آن در جریان دو ماه پسین آن را برگزار و به پرسش‌های خبرنگاران پاسخ داده اند.
مسولان اداره‌های کلیدی مانند وزارت‌های امور خارجه، امور داخله، دفاع ملی و مالیه، آخرین نشست خبری شان را در اوایل سال روان خورشیدی برگزار کردند که در آن گزارش کاری سال گذشته‌ی خود را ارایه کرده بودند و از آن به بعد، مسولان این اداره‌ها در هیچ نشست خبری‌ای در برابر خبرنگاران قرار نگرفته و به پرسش‌های آنان پاسخ نداده اند.
در کنار این، در ماه‌های پسین سخن‌گویان رهبری گروه طالبان نیز نشست خبری با رسانه‌ها نداشته اند.
ظریف کریمی، مسوول نهاد پشتی‌بان رسانه‌های آزاد افغانستان (نی)، با اظهار نگرانی از این وضعیت، گفته است: «باید حکومت بر مبنای قانون، کنفرانس‌های خبری داشته باشد و اطلاعات را با رسانه‌ها شریک بسازد تا مردم از کارکرد، حساب‌دهی و پاسخ‌گویی حکومت اطلاعات داشته باشند و این که خلای معلوماتی در بین خبرنگاران قرار نگیرد و باعث شود تا گردش آزاد اطلاعات نهادینه شود.»
در شرایطی که افغانستان در خلای یک نظام سیاسی مشروع و مردمی در داخل و در نزد جامعه‌ی جهانی به سر می‌برد و گروه طالبان با چالش‌های جدی در سیاست خارجی و افزایش نا رضاینی مردم افغانستان در داخل کشور قرار دارد مسولان دست‌گاه دیپلماتیک و سخن‌گوی وزارت امور خارجه در ماه‌های پسین هیچ گونه نشست خبری‌ای برگزار نکرده اند.
از زمان سلطه‌ی گروه طالبان بر افغانستان حق دسترسی شهروندان به اطلاعات از ادارات گروه طالبان و فعالیت آزاد رسانه‌ها به شدت آسیب دیده واین گروه هر ایستگاه تمامی اعمال خود به شمول جنایاتی که در زندان‌های آنان وجود دارد را از دید مردم و رسانه‌ها کتمان می‌کنند.
