راسکRASC: شماری از زنان و دختران در شهر کابل با انتقاد از بسته‌شدن آرایشگاهها در افغانستان می‌گویند که سازمان ملل متحد در برابر بی‌عدالتی‌های گروه طالبان در برابر زنان و دختران افغانستان سکوت کرده و این سکوت «شرم‌آور» است.
در پی محدودیت‌های گروه طالبان از جمله دستور بسته‌شدن آرایشگاهها، این زنان می‌گویند که گروه طالبان به دنبال حذف کامل زنان از جامعه است و به گفته‌ی آنان مادران باسواد جامعه را از نادانی و جهل نجات می‌دهد، و گروه طالبان آن را نمی‌خواهد.
فریده موسوی یکی از این زنان معترض میگوید که این اقدامات گروه طالبان در راستای حذف کامل زنان از جامعه است و سازمان ملل متحد و جامعه جهانی «بی‌شرمانه چشم و گوش‌شان را در برابر بی‌عدالتی و ظلم علیه زنان» بسته‌اند.
وی افزود: «اگر کشورهای غربی برگروه طالبان فشار وارد نکنند در آینده طالبان شاید بخش صحی را نیز به روی زنان بسته‌کنند».
حسنیه حسینی یکی دیگر از زنان محروم از کار و آموزش میگوید: «حمایت از حقوق بشر و حمایت از حقوق زنان که سازمان ملل متحد آن را یدک می‌کشد، فقط سیاهی روی کاغذ است و هیچ اقدامی عملی برای تامین حقوق بشر انجام نمی‌شود.»
حسینی افزود که گروه طالبان باید بر اساس «اصول اسلامی و شریعت» زمینه تحصیل و کار زنان را فراهم کند و با این محدودیت‌ها هزاران زن بی‌سرپرست مجبور شدند در جاده‌ها «گدایی» کنند.
راضیه عاشوری یکی دیگر از دختران معترض میگوید که یکی از جنبه‌های منفی محدودیت‌ها علیه زنان و دختران مشکلات روحی و روانی و افزایش خودکشی در میان زنان است.
وی افزود: «زنان و دختران که در خانه زندانی هستند، هیچ راهی جز خودکشی در مقابل‌شان نمی‌بینند.»
گفتنی است گروه طالبان پس از تسلط بر افغانستان، در اولین اقدام خود مکتب‌ها را برای دختران بستند، محدودیت بر پوشش و سفر زنان وضع کردند، به تعقیب آن کار زنان در ادارت غیر دولتی را منع کردند و بعد از آن دانش‌گاه‌ها را نیز به روی زنان بستند و در تازه‌ترین مورد، دستور بسته‌شدن آرایشگاهها را صادر کردند.
کشورهای اسلامی نیز بارها از گروه طالبان خواسته‌اند که حق کار و تحصیل زنان را پایمال نکنند و این اقدامات گروه طالبان مغایر با «ارزش‌های اسلامی» است.
کشورهای غربی نیز یکی از شرط‌های به رسمیت‌شناختن حکومت گروه طالبان را تامین حقوق زنان گفته‌اند؛ اما گروه طالبان ادعا کرده‌است که زنان نسبت به سال‌های دیگر حقوق‌شان تامین است.
این در حالی است که در ماه‌های اخیر آمار خودکشی در میان جوانان و به ویژه زنان افزایش یافته‌است که به گفته‌ی روان‌شناسان، محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان، امید به زندگی را از بین برده‌است و زنان را از نظر روانی آسیپ‌پذیر ساخته و «پوچ‌انگاری و ناامیدی» ناشی از این شرایط، باعث افزایش خودکشی در میان زنان و دختران شده‌است.
شماری از زنان و دختران: سکوت سازمان ملل متحد در برابر محدودیت‌های گروه طالبان شرم‌آور است
ما را دنبال کنید
مطالب مرتبط
- تبلیغات -
