خبرگزاری راسک: شماری از جنبش‌های اعتراضی زنان در آستانه‌ی پانزدهم اگست؛ دو سالگی تسلط دوباره‌ی گروه طالبان بر افغانستان، همایش‌های اعتراضی را در کابل و چندین استان دیگر راه‌اندازی کردند.
جنبش اعتراضی شنبه‌های ارغوانی ام‌روز دوشنبه، ۲۳ مرداد/اسد، به مناسبت دومین سال‌گرد تسلط دوباره‌ی گروه طالبان، در استان‌های غزنی، بلخ، پنجشیر و تخار دست به اعتراض و نصب شعارها زدند.
معترضان، شعارهای «زنان افغانستان هرگز تسلیم‌پذیر و انزواپذیر نیستند»، «ما خون شهدا را نمی‌بخشیم»، «ما تسلیم زور و جبر نمی‌شویم»، «حق، عدالت، آزادی»، «طالبان قاتل است، حکومت شان باطل است»، «نه به تروریزم و نه به افکار افراطی» و «هبت‌الله هبت‌الله، شرم کن بیرون بیا» را سر دادند.
مریم معروف آروین، رییس جنبش شنبه‌های ارغوانی به رسانه ها گفت که با وجود «تهدیدهای طالبان، خطر بازداشت و شکنجه‌های وحشیانه معترضان»، اعضای این جنبش با چنین اعتراضات خواستند که صدای میلیون‌ها شهروند افغانستان باشند که زیر حاکمیت گروه طالبان به نحوی زندانی اند و در برابر سیاست‌های «زن‌ستیزانه، غیردینی و غیرانسانی» گروه طالبان حق اعتراض و بیان دیدگاه ندارند.
آروین افزود: «ما در دومین سال‌روز تحویل‌دهی قدرت به گروه طالبان یک بار دیگر تعهد می‌نمایم که تا تامین تمام حقوق و آزادی شهروندان کشور به مبارزه خویش ادامه خواهیم داد. ما باورمندیم که در حاکمیت طالبان همه شهروندان افغانستان به ویژه زنان قربانی اند.»
او از دیگر جنبش‌های اعتراضی زنان خواست که تمام حقوق و توقع‌های زنان و مردم افغانستان را به بازگشایی مکتب‌ها و دانش‌گاه‌ها محدود نسازند، بلکه برای یک افغانستان آزاد و دموکراتیک علیه گروه طالبان مبارزه کنند.
به باور جنبش شنبه‌های ارغوانی، تنها راه حل مشکلات و چالش‌های کنونی در افغانستان، بدیل حکومت گروه طالبان است و باید حکومتی بر اساس آرای مردم در افغانستان شکل گیرد؛ تا آزادی‌های مدنی، مذهبی و فکری را به رسمیت بشناسد و در نهایت عدالت اجتماعی تامین شود.
در همین حال، اعضای جنبش زنان برای صلح و آزادی همایش‌های اعتراضی را در مکان‌های سربسته در استان های کابل و پروان برگزار کردند.
آنان شعارهای «مرگ بر تروریزم و حامیان شان» و «زن، انقلاب، آزادی» را سردادند.
به گفته‌ی این زنان معترض، هم‌زمان با سقوط نظام جمهوری، بنیادهای زندگی مردم در افغانستان فروریخت و آزادی‌های جمعی و فردی از بین رفت و «تاریکی و جهالت» جای آن را گرفت.
این زنان معترض گفتند: «زنان افغانستان اکنون زیر سلطه‌ی محاکم صحرایی یک گروه تروریستی، هم‌واره در معرض صدور احکام سنگینی چون اعدام، سنگ‌سار، شلاق، ازدواج اجباری، ازدواج زیر سن و سلب آزادی قرار دارند که همه این‌ها، موجب فشارهای شدید روانی، فکر به خودکشی و مصایب فردی و اجتماعی بسیار شده که تعریفی به جز از حذف سیستماتیک زنان و آپارتاید جنسیتی، تعریف دیگری ندارد.»
معترضان توافق‌نامه‌ی دوحه میان ایالات متحده امریکا و گروه طالبان را فاجعه‌بار توصیف کردند و گفتند که امضای آن سبب آوارگی میلیون‌ها انسان، گرسنگی و آپارتاید جنسیتی و قومی در افغانستان شد.
آنان تاکید کردند که این توافق به عنوان توافقی که بین «یک دولت و یک گروه تروریستی» امضا شده‌است، فاقد مشروعیت است و باید لغو شود.
در این حال، اعضای «مکتب انتقادی کابل» که گروهی از زنان معترض استند، نیز در کابل اعتراض کردند.
آنان گفتند که گرد آمده‌اند تا یک بار دیگر صاحبان دموکراسی و نظم نوین جهانی را مبنی بر سیاست غلط شان مخاطب قرار دهند.
آنان هم‌چنان شعارهای ضد امریکایی را سر داده، گفتند: «امریکا، دشمن حقوق بشر، سیاست‌ات جمله شر»، «امریکا، امریکا، مدعی بی‌عنان و ناقض حق زنان»، «امریکا امریکا، مرکز نیرنگی تو، شاطر هفت‌رنگی تو»
این در حالی است که از چند روز به این‌سو گردهمایی‌ها و اعتراضاتی علیه گروه طالبان در داخل افغانستان و خارج از این کشور از سوی فعالان و مدافعان حقوق بشر و حقوق زنان برگزار شده‌است.
یک روز پیش استان‌های کابل، بدخشان و تخار نیز شاهد حرکت‌های مشابه بودند.
در آستانه‌ی دومین سال حاکمیت دوباره‌ی گروه طالبان بر افغانستان، فعالان مدنی و مدافعان حقوق بشر و حقوق زنان در فراخوانی خواستار اشتراک شهروندان افغانستان در تظاهرات داخلی و خارجی علیه گروه طالبان شدند.
اعتراض‌های جنبش‌های اعتراضی زنان علیه گروه طالبان در افغانستان
ما را دنبال کنید
مطالب مرتبط
- تبلیغات -
