خبرگزاری راسک: در افغانستان هر روز فقر گسترش پیدا کرده‌است، وضع اقتصادی بدتر شده و مردم از نبود کار و عاید شکایت دارند.
اکنون با گذشت دوسال از تسلط دوباره‌ی گروه طالبان بر کشور، این گروه هنوز نتوانسته‌است که وضع معیشتی و اقتصادی مردم را سامان بدهد.
جان محمد، یک تن از دوکان‌داران شهر کابل می گوید که بیش‌تر مشتریان او توان خرید مواد خوراکی مورد ضرورت شان را ندارند.
او گفت: “پیش از این وضع فروش ما خوب بود؛ اما اکنون جیب مردم خالی شده و مواد مورد ضرورت خود را یا نمی خرند و یا هم بسیار کم و اندک تهیه می‌کنند.”
از سوی دیگر، سطح شهر از فقیران و گرسنه‌ها پر شده و صدها زن برای دریافت نان جلوی نانوایی‌ها جمع می‌شوند.
شماری از آنان به خبرگزاری راسک گفتند: “سرپرست خانواده ما در جنگ از سوی طالبان کشته شد و کسی را برای کار‌کردن نداریم؛ باور کنید بسیاری شب‌ها گرسنه می‌خوابیم؛ این وضع ما را مجبور به گدایی کرده‌است”.
در همین حال، بسیاری از جوانان از نبودن کسب و کار و کاهش درآمد روزانه شان شکایت کرده، می‌گویند که با درآمد کنونی به سختی می‌توانند نیازمندی‌های روزمره شان را پوره کنند.
جانان ۱۴ ساله یکی از کارگران روی جاده می‌گوید که پدرش به خاطر تنگ‌دستی نتوانسته‌است زمینه تعلیم و آموزش را برایش فراهم کند
او اکنون برای دکان‌داران بازار از فاصله‌ی دور با گاری دستی آب می‌آرود و روزانه ۳۰۰ روپیه‌ی کابلی/افغانی درآمد دارد.
او می‌گوید: “پدرم غریب بود، به همین خاطر نتوانستم درس بخوانم و مجبور شدم کار کنم؛ تا هم‌رای پدرم یک‌جا مصارف خورد و خوراک خانواده خود را تامین کنیم”.
آگاهان اقتصادی براین باور اند که نباید نهادهای بین المللی کمک‌رسان، کمک‌های بشردوستانه خود را سیاسی کنند. نیاز است در وضعیت بد اقتصادی جاری، کمک‌های شان را به مردم افغانستان بیش‌تر سازند، تا خانواده‌های فقیر بتوانند با دریافت کمک‌های بشردوستانه نیازهای اولیه شان را تامین کنند.
این در حالی است که با تسلط دوباره‌ی گروه طالبان بر افغانستان، بیش‌تر نهادهای بین‌المللی کمک‌رسان فعالیت های خود را در افغانستان به دلیل کم‌بود بودجه کاهش داده‌اند.
