خبرگزاری راسک: به روایت تاریخ معاصر افغانستان، حاکمان پشتون دو لشکرکشی به استان‌های شمالی، توام با جنایات سنگین مانند، فروبردن سوزن در پستان زنان، اعدام افراد با نفوذ، غارت اموال، نسل‌کشی، سوختاندن خانه و باغ‌های مردم این استانها را از آغاز حکومت نادرشاه«غدار»، درکارنامه داشته و با سومین لشکرکشی قبلیه‌ای، ملاهبت‌الله یک‌بار دیگر سیاست ظالمانه‌ی شاه غدار را در حق تاجیک‌های افغانستانی تکرارکرده‌اند.
نخستین لشکرکشی قومی بر استان‌های شمالی افغانستان در زمان حاکمیت نادرشاه« غدار» متشکل از قبایل جاجی، ملتان، وزیرستان، احمدزایی، کروخیل، منگل و وزیری پس ازکشتن امیرحبیب‌الله خان کلکانی به بهانه‌ی خلع سلاح به دست‌گیری صدها تن، کشتن افراد پر نفوذ، تخریب قلعهها و چپاول اموال مردم انجام شد.
بر اساس اسناد تاریخی، تنهام اعدامی‌های باشندگان شمالی در کابل توسط نادرشاه به بیش از هفت صد تن بالغ گردید.
پس از سرکوب ظالمانه‌ی مردم شمالی، شاه غدار افغانستان، محمدگل مهمند را بار دیگر با یک لشکر ۲۵ هزار نفری که از اقوام دوسوی خط دیورند تشکیل شده‌بود، جهت سرکوب مجدد مردم به شمالی فرستاد، آن‌چه نویسنده‌ی تاریخ معاصر افغانستان روایت کرده‌است، قوای حشری و نظامی شاه غدار افغانستان در تاراج‌خانه‌ها، تخریب باغ‌ها، سوختاندن قلعهها بسنده نکرده و دست به اعدام، شکنجه، لت‌وکوب و اهانت مردم تاجیک‌زده، «از قیام‌کننده جان می‌خواست و از مطیع مال. انکارکننده را چوب می‌زد و دشنام می‌داد، حتا تهدید به احضار زنش در مجلس عام می‌نمود.» به نوشته‌ی غلام محمدغبار، پشتون‌های حشری‌شده برای سرکوب تاجیک‌های شمالی، اگر از خانههای که تلاشی می‌کردند، اسلحه و پول به‌دست نمی‌آوردند، «زنان خانواده را تهدید به فروبردن سوزن در پستان‌شان می‌کردند.»
لشکر ۲۵ هزار نفری، حشری‌شده‌ی نادرشان« غدار» برای قتلعام تاجیک‌ها و غارت اموال آنان، تا زمستان ۱۳۰۹ به سرکردگی محمدگل مهمند، درکنار« چپاول دارایی مردم» نزدیک به چهل هزار دانه طلا و ۱۵ هزار سکه‌ی نقره را به شاه غدار درکابل فرستاده، به فرمان محمدگل مهمند پانزده تن اعدام صحرایی شدند و نزدیک به ۷۰۰ تن دیگر زنجیرپیچ به کابل فرستاده شدند، قسمتی از شهر چاریکار مرکز استان پروان را که مرکز تجاری و اداری بود سوختانده، سرای‌خواجه مرکز کوهدامن را تماما آتش‌زده و ویران کرده، زمین و خانههای را که بهترین موقعیت را داشتند به پشتون‌های جاجی و پکتیا توزیع نمود.
لشکرکشی دوم، برای سوختاندن وچپاول استان‌های شمالی پس از تصرف بار نخست کابل توسط گروه طالبان در سال ۱۳۷۵ توام با جنایات گسترده، قتل عام زنان و کودکان، و اتخاذ سیاست« غداری» آغاز شد.
ملاعمر رهبرگروه طالبان با لشکر ده هزار نفری به شمول ملیشه‌های پاکستانی باردیگر به استان‌های شمالی کشورحمله کرده و پس از تصرف مناطقی در هم‌کاری نظامیان پاکستانی جنایات بزرگی را مرتکب شدند.
بخشی از جنایات لشکر پشتونیزم طالبانی در حمایت مستقیم استخبارات پاکستان در دوره‌ی نخست حمله‌ی آنان به استان‌های شمالی را پروژه‌ی عدالت افغانستان این‌چنین گزارش کرده‌است: «طالبان در استان‌های شمالی جدی‌ترین جنایات بشری را شامل ویرانی خود‌سرانه‌ی زیر بنا‌های شهری به شمول خانه‌ها، باغ‌ها و سیستم آب‌یاری، کوچ اجباری تاجیک‌های بومی، قتلعام غیر نظامیان، استفاده‌ی افراطی از قوا در بمباردمان‌های توپ‌خانه‌ای ساحات غیر نظامی، عامل‌بودن به تلفات اجتناب‌پذیر، خسارات‌زدن زیاد به زیربنا‌های غیر نظامی، کوچ اضطراری، تجاوز ناموسی، نکاح اجباری و فرار دختران جوان را مرتکب شده‌اند.»
دور دوم لشکرکشی قومی به شمالی که با حمایت مستقیم نظامیان پاکستانی به رهبری ملاعمر صورت‌گرفت، منجر به شکل‌گیری جبهه‌ی نظامی قدرت‌مند ضد طالبانی متشکل از اقوام تاجیک، اوزبیک وهزاره گردید و قهرمان ملی افغانستان احمد شاه مسعود با شجاعت و ایستادگی تمام تا شهادت در برابر اقدامات ظالمانه‌ی این‌گروه مبارزه نموده و گروه طالبان با راه‌اندازی چندین حمله‌ی بزرگ در حمایت از قوای خاص پاکستانی نه تنها موفق به پیروزی نشدند بل‌که با شکست بزرگ مواجه گردیدند.
ملاعمر رهبرگروه طالبان هزارها نیروی جنگی هم‌راه با «دُهل و سُرنی» را برای تصرف استان‌های کاپیسا، پروان و پنچشیر فرستاد که درکنار قتل عام و به آتش‌کشانیدن باغ‌ها و خانه‌ی مردم ملکی، حتی درختان را ریشه‌کن کردند، این حرکت عقده‌‌مندانه‌ی گروه طالبان با ایستادگی و قیام مردم این استانها انجامید که منجر به شکست و تلفات بیش‌تر به طالبان شد.
سومین لشکرکشی، در ادامه‌ی سیاست‌های«غداری» به شمال افغانستان پس از واگذاری قدرت از سوی اشرف غنی احمدزی به گروه طالبان و سلطه برکابل صورت گرفت، گروه طالبان بار دیگر لشکر بزرگی از پشتون‌های جنوبی و مشرقی را برای فتح استان‌های شمالی فرستاده و در یک جنگ نا برابر هزارها طالب تا دندان مسلح بار دیگر با راه‌اندازه قتلعام مردم ملکی و حمایت هوایی هواپیماهای پاکستانی، شمار زیادی از افراد ملکی به شمول زنان و کودکان را به قتل‌رسانیده و بر استان پنجشیر مسلط شدند.
بر اساس گزراش‌های منتشرشده از سوی رسانه‌های داخلی و سازمان ملل متحد، قتل‌های هدف‌مند،کشتار افرادملکی، تیرباران غیرنظامیان، بازداشت و شکنجه‌ی بی‌موردجوانان ازعمده‌ترین جنایاتی‌اندکه اعضای گروه طالبان بر استان‌های شمال افغانستان انجام داده و همه روزه از این جنایات در نقاط مختلف استان‌های شمالی گزارش می‌شود.
مرور صفحات تاریخ معاصر افغانستان نشان می‌دهد که حاکمان پشتون از هیچ اقدامی برای سرکوب اقوام دیگر عمدتا تاجیک‌ها درکشور دریغ نورزیده و جهت دست‌یابی به قدرت و بقای آن دست به هرنوع معامله و معاهده زده‌اند.
لشکرکشی‌های ظالمانه‌ی شاه غدار افغانستان در حمایت مستقیم انگلیس‌ها به شمال مبنی بر سرکوب مجاهدینی که درمحور امیرحبیب‌الله خان کلکانی حکومت دست‌نشانده‌ی انگلیس«امان الله»را شکست داده بودند صورت گرفت، بر اساس شواهد تاریخی، دولت انگلیس در سال نخست پادشاهی« نادر غدار» جهت تشویق او برای سرکوب تاجیک‌های شمالی ده هزار تفنگ با پنج میلیون مرمی و ۱۸۰ هزار پوند به او سپرده بود.
دور دوم و سوم لشکرکشی ملاعمر و ملاهبت‌الله نیز با حمایت مستقیم نظامی و استخباراتی پاکستان صورت گرفته و در هر دو دوره حملات این‌گروه بر استان‌های شمالی، نظامیان پاکستان به شمول نیروهای هوایی آن‌کشور از این‌گروه حمایت مستقیم نظامی کرده‌اند.
براساس آخرین اطلاعات منتشرشده از سوی خبرگزاری اسپوتینک به نقل از روزنامه‌ی پایونیر از قول یک منبع نیروی هوایی پاکستان با چهار جنگنده‌ی «JF-7» پاکستانی مواضع نیروهای جبهه‌ی مقاومت را در روزهای نخست لشکرکشی گروه طالبان به استان پنجشیر بمباردمان کردند.
