خبرگزاری راسک: در حال حاضر، زنان و سازمان‌های فمینیستی در سراسر جهان روز جهانی محو خشونت علیه زنان را با کمپین ۱۶ روزه گرامی می‌دارند و کمپین ام‌سال که از (۲۵ نوامبر) شروع شده و تا (۱۰ دسامبر) ادامه دارد، از دولت‌ها در سراسر جهان می‌خواهد تا نحوه سرمایه‌گذاری خود برای پیش‌گیری از خشونت مبتنی بر جنسیت را به اشتراک بگذارند.
در حالی‌که این کمپین خود در سراسر جهان است، اما در جریان ۱۶ روز فعالیت باید توجه ویژه‌ی را به افغانستان داشته باشد، براساس اطلاعات گروه طالبان، تنها در ۲۸ ماه، حقوق زنان و دختران افغانستانی را با اعمال محدودیت‌های شدید در مورد تحصیل، اشتغال و آزادی رفت‌و‌آمد آن‌ها از بین بردند.
گفته می‌شود، هرگونه تخطی از این سیاست‌های ظالمانه اغلب با آزار، ارعاب، و آزار کلامی و فیزیکی که بواسطه‌ی وزارت معاونت و فضیلت طالبان سازمان‌دهی شده است، مواجه می‌شود و هنگامی که زنان توسط مقام‌های این گروه بازداشت می‌شوند، مورد رفتار ظالمانه از جمله شکنجه قرار می‌گیرند.
سیاست‌های ضد زنان گروه طالبان، همراه با یک نظام مردسالارانه‌ی جسورانه، افغانستان را به پایین‌ترین کشور در فهرست زنان، صلح و امنیت ۲۰۲۳ تبدیل کرده و با پایان‌یافتن کمک‌های بشردوستانه به افغانستان، ۱۶ روز فعالیت فرصتی را برای تجدید توجه بین‌المللی فراهم می‌کند تا زنان و دختران افغانستانی پشت سر نمانند.
برای اطمینان از این‌که صدای افغانستانی‌ها در گفت‌وگوهای ام‌سال گنجانده شده‌است، انستیتوت صلح آمریکا،(USIP)، یک نظرسنجی آنلاین راه‌اندازی کرد و از افغانستانی‌ها در داخل و خارج از کشور در مورد تجربیات شخصی و دیدگاه‌های‌شان در مورد تاثیر سیاست‌های طالبان در مورد زنان پرسیده شد تا بهتر بفهمند نیازهای آن‌ها کجاست.
تقریباً بلافاصله پس از سقوط کابل در آگست ۲۰۲۱، گروه طالبان دست‌آوردهای بیش از دو دهه‌ای را که زنان در سیاست، حکومت‌داری، آموزش، صحت و سکتور خصوصی به دست آورده بودند، به عقب برگرداند.
طی چند ماه، گروه طالبان قانون اساسی افغانستان را که دولت را موظف به حمایت و ارتقای حقوق بشر کرده بود به حالت تعلیق درآورد و وزارت امر به معروف و نهی از منکر جای‌گزین وزارت امور زنان شد و به زنان حرفه‌ای و شاغل دستور داد تا اطلاع ثانوی در خانه بمانند و زنان را از سفرهای طولانی (۷۲ کیلومتر در ۴۵ مایل) بدون محرم منع کرد و قانون پوشش سختی را بر زنان تحمیل کرد.
در این گزارش گفته شده: «کسانی‌که با آن‌ها مصاحبه کردیم، اعم از زن و مرد، بر تاثیر عظیمی که اقدامات سخت‌گیرانه بر زنان و دختران بر جامعه‌ی افغانستان گذاشته است، تاکید کردند و آن‌ها به ویژه به ممنوعیت‌های اشتغال و تحصیل، پوشش الزامی و الزام به محرم به عنوان تجاوز به حقوق اساسی زنان اشاره کردند.
علاوه بر این، تعدادی از پاسخ‌دهندگان مواردی از تحقیر عمومی را برجسته کردند و جایی که ماموران امر به معروف طالبان از بلندگوهایی از وسایل نقلیه در حال حرکت یا در میان جمعیت برای انتقاد از زنان و محرم آن‌ها استفاده می‌کرد و بر عناصری مانند انتخاب لباس، سبک حجاب و رنگ کفش تمرکز می‌کرد.
یک زن از کابل گفت: «طالبان ما را جنایت‌کار می‌دانند و به محض این‌که از خانه بیرون می‌رویم، ماموران امر به معروف به سمت ما می‌دوند تا ما را بترساند و به ما یادآوری کند که متعلق به خانه هستیم.»
براساس این گزارش، محدودیت‌ها تنها زمانی تشدید شد که زنان با سازمان‌های دولتی در تعامل بودند، جایی که در معرض رفتارهای تحقیرآمیز، آزار و اذیت و توهین قرار گرفتند.
در این زمینه با زنان به‌عنوان شهروندان درجه دوم رفتار می‌شوند، بدون هیچ اختیاری بر تصمیم‌گیری درباره‌ی بدن و زندگی‌شان و تلفات روانی بسیار زیاد بوده و زنانی‌که با آن‌ها صحبت کردیم احساس خفگی، افسردگی، انزوا و بی‌ارزشی داشتند و در نتیجه، اقدام به خودکشی در میان زنان و دختران افغانستانی افزایش یافته است و در حال حاضر از هر چهار اقدام به خودکشی در این کشور، سه نفر از آن‌ها موفق شده‌اند.
یک زن از پکتیا گفت: «طالبان هویت ما را ربوده‌اند و زندگی ما را می‌گیرند و آن‌ها از ما می‌خواهند که پشت دیوارهای خانه‌های‌مان پنهان شویم، آن‌ها ما را انسان نمی‌بینند.»
