خبرگزاری راسک: رزا اوتونبایوا فرستاده‌ی ویژه‌ی سازمان ملل متحد در امور افغانستان گفته‌است، جامعه‌ی جهانی باید «تعامل مستقیم» بیش‌تری با گروه طالبان که قدرت را در کابل به دست گرفته است، داشته باشند.
او روز چهارشنبه( ۲۹ قوس/آذر) در جریان ارایه‌ای گزارش سه ماهه درباره‌ی وضعیت این کشور به شورای امنیت بیان کرده و افزوده که سازمان ملل متحد از به رسمیت شناختن طالبان، یک گروه شبه نظامی اسلام‌گرا، به عنوان دولت قانونی افغانستان از زمانی‌که اعضای این گروه قدرت را با زور در آگست ۲۰۲۱ به دست گرفتند، خودداری کرده و طالبان پس از خروج نیروهای متحد غربی با سرنگونی دولت منتخب دموکراتیک، کابل را تحت کنترل خود درآورده‌اند.
گروه طالبان پس از تسلط شان بر‌کشور، زنان را از رفتن به مکتب، محل‌های کار و مراکز تفریحی عمومی منع کرده‌اند که محکومیت بین‌المللی را برانگیخته و خانم اوتونبایوا پیش‌نهاد کرد که سازمان ملل باید از این گروه برای به رسمیت شناختن بین‌المللی با گشودن کانال‌های ارتباطی استفاده کند و پیش‌نهاد کرد که این تنها راه برای دست‌یابی به «اجماع بادوام و دقیق‌تر در مورد افغانستان» است.
دوم، استفاده‌ی بیش‌تر از تمایل مقام‌های بالفعل برای مشارکت در گفت‌و‌گو با اعضای جامعه‌ی بین‌المللی و گفت‌و‌گو مشروعیت نمی‌بخشد. او به شورای امنیت گفت: «می‌توان از آن برای ابراز مخالفت و در عین حال تشویق به تغییر استفاده کرد.»
او افزود: «ما از آگست ۲۰۲۱ اغلب در مورد نیاز به درس گرفتن از نامزدی خود صحبت کرده‌ایم. من معتقدم یک درس این است که به اندازه‌ی کافی وجود نداشته‌است و باید تعامل مستقیم بیش‌تری با مقام‌های بالفعل، از جمله در کابل وجود داشته باشد.»
خانم اوتونبایوا گفت: «سازمان ملل شواهد بیش‌تری دریافت می‌کند که دختران اجازه‌ی تحصیل در مدارس دینی در افغانستان را دارند و ما بیش‌تر و بیش‌تر شواهد دریافت می‌کنیم که دختران در هر سنی می‌توانند در مدارس درس بخوانند با این حال، کاملاً مشخص نیست که مدرسه چه چیزی را تشکیل می‌دهد، اگر یک برنامه‌ی درسی استان‌دارد وجود داشته باشد که امکان تحصیل دروس مدرن را فراهم کند و چند دختر می‌توانند در مدارس درس بخوانند.»
این دیپلمات افزود، براساس گزارش‌ها وزارت آموزش و پرورش طالبان در حال ارزیابی این مدارس و هم‌چنین بازنگری برنامه‌ی درسی مدارس دولتی است، او افزود، مقام‌های طالبان گفته‌اند که در حال کار بر روی ایجاد شرایطی هستند که اجازه دادن به بازگشت دختران به مکتب را فراهم کنند و اما زمان می‌گذرد در حالی که نسلی از دختران عقب می‌مانند و ناتوانی در ارایه‌ای یک برنامه‌ی درسی به اندازه‌ی کافی مدرن با دست‌رسی برابر برای دختران و پسران، اجرای دستور کار خود مقام‌های رسمی در مورد خودکفایی اقتصادی را غیرممکن خواهد کرد.
افغانستان تحت حاکمیت طالبان تنها کشور روی کره زمین است که دختران و زنان را از تحصیل در مکتب‌ها و دانش‌گاه منع کرده‌اند، این ممنوعیت بیش از دو سال است که وجود دارد و انتظار می‌رود که پیامدهای گسترده‌ای برای اقتصاد جامعه و کشور داشته باشد.
در صورت تداوم این اقدام رهبران دموکراسی‌خواه دولت‌های قبلی افغانستان از جهان خواسته‌اند که برای طالبان و رهبران تحریم‌شده‌ی آن در صحنه‌ی جهانی سکویی ارایه نکنند و خانم اوتونبایوا در یک به روز رسانی در مورد وضعیت حقوق بشر در زمان طالبان گفت که ویژگی‌های کلیدی در افغانستان «سابقه‌ی تبعیض سیستماتیک علیه زنان و دختران، سرکوب مخالفان سیاسی و آزادی بیان، فقدان نمایندگی معنادار اقلیت‌ها و موارد مستمر قتل‌های غیرقانونی، دست‌گیری‌ها و بازداشت‌های خودسرانه، شکنجه و بدرفتاری هم‌چنان وجود دارد.»
او گفت که عدم پیش‌رفت در حل مسایل حقوق‌بشر عامل کلیدی پشت بن بست کنونی بین طالبان و جامعه‌ی جهانی است. رامش راجاسینگهام، هم‌آهنگ‌کننده‌ی امور بشردوستانه‌ی سازمان ملل، گفت: «نیازهای بشردوستانه در افغانستان هم‌چنان به سطح رکورد جدیدی رسیده است، به طوری که بیش از ۲۹ میلیون نفر به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند، یک میلیون بیش‌تر از جنوری، و ۳۴۰ درصد افزایش در پنج سال گذشته می‌باشد.
از زمان سقوط کابل به دست رژیم فوق بنیادگرای طالبان، افغانستان با فروپاشی اقتصادی، خشک‌سالی، عواقب یک زلزله‌ی بزرگ و مرگ‌بار دست و پنجه نرم می‌کند و اکنون با زمستانی روبرو است که میلیون‌ها کودک در معرض خطر گرسنگی حاد هستند.
