خبرگزاری راسک: گروه طالبان در دوسال گذشته نزدیک به دوازده میلیارد دالر از سوی کشورهای جهان دریافت کردهاند. وضعیت اقتصادی موجود در کشور نشان میدهد که گرسنگی و نبود کار برای شهروندان، بازار فروش دختران خردسال و اطفال را در کشور گرم ساختهاست.
بربنیاد یافتههای خبرگزاری راسک، شماری از خانوادهها ناگزیر شدهاند در بدل پانزدههزار روپیهی کابلی پول رایج افغانستان، دختران خردسال خود را در بازارها بهفروش برسانند.
پس از آنکه ادارهی بازرس ایالات متحدهی آمریکا یا سیگار در گزارشی، از ۱۱.۲۱میلیارد دالر پول توسط گروه طالبان بنام کمک به نیازمندان افغانستانی پرده برداشت، فقر موجود و افزایش روزافزون گرسنگی در کشور نشان میدهد که اینگروه تمامی پولهای کمکشده به نیازمندان را به جیب زده و از آن در جهت تحکیم پایههای قدرت قومی خویش استفاده کرده اند که سرکوبگری، ریشهکن کردن آموزش و تحصیل دختران، ایجاد فضای وحشت و ترس برای شهروندان و گسترش فقر بخش از پیامدهای آن بوده است.
یکی از پیامدهای دیگری سلطهی نظامی گروه طالبان در کشور افزایش فقر، فروش اعضای بدن و فروش کودکان خردسال بوده که خانوادههای فقیر برای زندهماندن خود و سایر فرزندانشان، دست به این اقدام زدهاند.
فروش دختران خردسال، فروش کلیه و خوابیدن با شکم گرسنه از مهمترین پیامدهای اقتصادی نظام طالبانی در دوسال گذشته بوده که دستکم از نخستن روزهای سلطهی آنان آغاز شده و بهشدت در حال گسترش است.
محمد زمان، یکی از کارمندان پیشین شهرداری کابل که تنها نانآور خانوادهی دهنفری خویش است میگوید، سال قبل گروه طالبان بدون دلیل او را از وظیفه اخراج نموده و از یکسال بدینسو او و خانوادهاش در فقر و گرسنگی بهسر میبرند.
محمد زمان میگوید، فرزندانش شبها را با گرسنگی سپری کرده، از فرط گرسنگی ضعف نموده و شبها نان قاق خوردهاند.
به گفتهی وی، او مجبور شده است که دختر خردسالش را در بدل پانزدههزار روپیهی کابلی بهفروش برساند تا از این طریق جان فرزندان دیگر خود را از خطر قحطی و گرسنگی و مرگ نجات دهد.
این مرد کُهنسال که به دلیل صحبت در مورد فروش دختر خردسالش اشک در چشمانش حلقه زده و صدایش در گلو بغض شده بود، میگوید: «خانوادههای زیادی در کشور کودکانشان را بهفروش رساندهاند، زندگی سخت شده و ما نانی برای خوردن نداریم. گروه طالبان خانه و زندگی ما را خراب کرده و هیچ چیز نداریم، من دختر خود را به پانزده هزار روپیهی کابلی به مردی که هیچ نمیشناختمش بهفروش رساندم!»
دختران افغانستانی که قربانی اصلی سیاستهای نظام طالبانی در کشور استند، به دلیل گسترش فقر و بیکاری در جامعه قربانی خانوادههای خویش نیز شده، برای نجات زندگی سایر اعضای خانواده در بازارهای افغانستان خرید و فروش میشوند.
در کنار این، شماری از شهروندان کشور میگویند از روی فقر و بیکاری مجبور شدهاند که کلیههایشان را بهفروش برسانند.
منابع در استان هرات به خبرگزاری راسک تایید کردهاند که در منطقهی موسوم به «سهشنبهبازار» شهرستان انجیل این استان دهها مرد و زن کلیههایشان را فروختهاند. به گفتهی منابع، بلندترین قیمت فروش هر کلیه ۴۰۰ هزار روپیهی کابلی است.
منابع همچنان گفتهاند، بیکاری روزافزون و فقر در کشور، بازار فروش کلیه را در این استان شدت بخشیده و روزانه دهها تن از نقاط مختلف کشور برای فروش کلیههایشان به این بازار میآیند.
در همین حال کمیتهی بینالمللی صلیب سرخ میگوید که گسترش فقر و بیکاری در افغانستان، زندگی مردم این کشور را به شدت متاثر کرده است.
مسوول برنامهی جهانی غذا با اشاره به گسترش فقر و گرسنگی در افغانستان میگوید، پس از سلطهی گروه طالبان در اینکشور، حدود نیمی از مردم افغانستان با شکم گرسنه میخوابند.
شایولی، مسوول برنامهی جهانی غذا در افغانستان همچنان گفته است که پس از رویکارآمدن مجدد گروه طالبان هر روز، حدود۲۰ میلیون نفر در افغانستان غذای کافی ندارند و گرسنه میخوابند.
اخیرا روزنامهی واشنگتنپُست با نشر گزارشی در مورد فقر و فروش دختران خردسال در کشور، نوشتهاست: «در افغانستان زیر سلطهی گروه طالبان یا دخترت را بفروش یا گرسنگی را تحمل کن. تنها ۱۱۸ دختر در شهرک سبز استان هرات مجبور به ازدواج اجباری در برابر پول شدهاند و ۱۱۶ خانوادهی دیگر در انتظار فروش دختران خردسال خود هستند.»
واشنگتنپُست نوشته است، ازدواج دختران خردسال در افغانستان افزایش یافته و والدین برای فراهمکردن غذا برای سایر اعضای خانواده مجبور هستند دختران خود را در ازای دوهزار دالر بفروشند.
براساس این گزارش، دخترانی که مجبور به ازدواج شدهاند، بین هشت تا دهسال سن داشته و بعد از ازدواج در معرض آزار کلامی، فیزیکی و جنسی قرار دارند.
در همین حال، آگاهان اقتصادی میگویند، فقر موجود در کشور به دلیل عدم توجه و توانایی نظام طالبانی، رو به گسترش بوده و آینده افغانستان به شدت نگران کننده است.
به گفتهی این آگاهان، گروه طالبان مقدار پولی را که بنام کمک به نیاز مندان از سوی کشورهای جهان دریافت میکنند، در راستای اهداف شخصی و قومی خویش حیفومیل نموده و به افراد نیازمند نمیرسد.
آگاهان اقتصادی میافزایند، در کنار فقر و بیکاری شهروندان کشور، بحران خشکسالی به شدت نگرانکننده بوده و ممکن است در سال آینده به یک فاجعهی انسانی مبدل گردد.