خبرگزاری راسک: مناطق شمال و شمالی کشور که از سرکوتل خیرخانه آغاز و تا بدخشان و مزارشریف را در بر می‌گیرد، مناطق تاجیک‌نشین می‌باشند که مردمان آن دارای تاریخ، فرهنگ، زبان و مذهب مشترک هستند.
پشتون‌ها یک قومی هستند که بیش‌تر در مناطق جنوبی ساکن بوده و با معامله‌گری، خیانت و به زور پاکستان و انگلیس دولت و حاکمیت را در کشور در اختیار گرفتند، پشتون‌ها در مناطق شمال و در بین مردم شمال ریشه و پای‌گاه نداشته و ندارند، بنابراین دولت‌های پشتونی از زمان عبدالرحمن‌خان الی اکنون که مدت یک‌صدو‌بیست سال می‌شود، به بهانه‌های مختلف پشتون‌های جنوبی هلمندی، قندهاری و وزیرستانی را به نام مهاجر، بی‌زمین و بی‌سرپناه در مناطق شمال مثل قندز، تخار، فاریاب، بغلان، شمالی(پروان، کاپیسا و کوه‌دامن) و حالا هم پنج‌شیر جا‌به‌جا می‌کنند، از اهداف جابه‌جایی و غصب زمین‌های تاجیکان در شمال می‌توان چنین یاد کرد.
۱- غصب زمین‌های تاجیکان، اوزبیکان و مردمان اصلی بومی مناطق شمال توسط پشتون‌های قبایلی و جنوبی و وزیرستانی.
۲- برهم‌زدن ترکیب قومی در شمال و نابودی وحدت، اتحاد و انسجام تاجیکان و از بین‌بردن قدرت و مرکزیت تاجیکان شمال.
۳- محاصره و سرکوب تاجیکان از لحاظ سیاسی و جغرافیایی که دیگر تاجیکان نتوانند، مثل دوره‌ی حبیب‌الله خان کلکانی و احمد شاه مسعود قدرت سیاسی را در دست بگیرند.
۴- ایجاد یک قدرت نظامی و لشکر قومی پشتونی در شمال که به خاطر تجاوز، کشتار و سرکوب تاجیکان ضرورت به لشکر کشی از مناطق جنوبی و وزیرستان نباشد و پشتون‌های جا‌به‌جا شده در مناطق شمال این وظیفه را انجام داده و تاجیکان را سرکوب و نابود کنند.
۵- سرانجام حذف و نابودی اقوام تاجیک، اوزبیک، هزاره‌گان و سایر اقوام ساکن کشور و این‌که آنان محکوم به برده‌گی پشتون‌ها باشند و دیگر کسی نتواند در مقابل پشتون‌ها در شمال بایستند، در میدان شان کسی نباشد تا بدل‌خواه خود هر قسم خواسته باشند بالای مردم شمال حکومت کنند.
گروه طالبان از بدو زمان تسلط شان برکشور، رفتارهای تبعیض‌آمیز و خشونت‌بار شان را در برابر سایر اقوام به ویژه تاجیکان و هزاره‌ها افزایش داده و به بهانه‌های مختلف آنان را سرکوب و براساس گزارش‌ها، در سدد کوچ اجباری و غصب زمین‌های این اقوام هستند.
