خبرگزاری راسک: گروه طالبان با نام دین و شریعت صدها هزار انسان را کشتند، کشور را ویران کردند و اینک با همین اسم و رسم بر مردم حکومت میکنند و زیر سایۀ حکومت شان دست به قومگرایی میزنند؛ دین و شریعت اسلامی برای طالبان چیزی بیشتر از ابزار و روپوش برنامههای قومی و پشتونوالی نیست. دینی که پیامبر آن، قومگرایی را مردود دانسته و قومگرایان را دور از دایره اسلام. اما چرا سران و افراد گروه طالبان دست از قومگرایی بر نمیدارند؟ آیا این گروه همان گونۀ که مدعی اند، به اسلام و ارزشهای دینی باور دارند؟ یکی از شعارهای مهم و حیاتی طالبان «افغانیت و اسلامیت» است، این شعار را رژیم جمهوری غنی هم سر لوحۀ کار و برنامههای خود قرار داده بود، سرانجام مردم از جمهوریت سه نفره به دلیل قومگرایی نفرت پیدا کردهاند و آخرالامر نظام جمهوریت زمانی فروپاشید که هیچ عدالتخواه و عدالت باوری پشتِ سر آن قرار نگرفت. اما طالبان هم، همین شعار را سر لوحۀ کار و برنامههای سیاسی و حکومتداری خود قرار داده اند. در حالیکه همه میدانند که «اسلامیت» با «افغانیت» نه تنها قابل جمع نیست، بلکه متضاد هم اند. افغانیت بیشتر به دالهای قومی و تباری و عصبیت تأکید دارد و نفی کنندۀ ارزشهای دینی است و اسلامیت به تقویت ارزشهای معنوی، پرهزگاری و تقوا میانجامد، اما طالبان همزمان هردو را تطبیق مینمایند، و گاهی افغانیت را مقدم بر اسلامیت میدانند. چندی قبل یکی از سران طالبان در یک کنفرانسی در میان مردم جنوب کشور گفت که «این نظام با خون پشتونها بنا شده است و باید از آن محافظت کنید» از این جمله سراسر تبعیض و تعصب و دعوت به قومگرایی میبارد. این روحانی مسلماننما، حتی پیشمرگههای تاجیک و ازبک طالب را نمیبیند که چقدر برای موفقیت حکومت پشتونی آنها کار کردند و هزاران تن از جوانان غیر پشتون را به نام اسلام به صفوف جنگ کشاندند و به کشتن دادند. اینک سران این رژیم، گمان میکنند که حکومت آنها پشتونی اند و دیگران حق ندارند که در این دسترخوان سهیم شوند. طالبان از روزی که بر گشتند تا امروز دهها فرمان و هزاران کنش قومی از خود به نمایش گذاشتند. سوالی این است که چرا این گروه از پیشمرگههای تاجیک و ازبک خود نمیشرمند و آنها هم از بیکفایتی در برابر تمام دساتیر قومگرایان و پشتونوالی طالبان سکوت کرده اند؟