راسک:
خراسان دورههای مختلفی از تهاجمات اقوام و ملل مختلف، متمدن و نامتمدن را در حافظه تاریخی چند هزار ساله اش به یاد دارد که همگان به گونهای آمدهاند و به گونهای دیگر درآمدهاند و عامل اساسی این استحلال، فرهنگ و زبان خراسانی قلمداد شده است. همان عواملی که همواره قصد خصم واقع شدهاند و تلاش کرده اند آن ها را دگرگونه سازند. اعراب هرجایی رسیدند زبانشان را مسلط ساختند و ملل تابعه را هویت عربی بخشیدند. اما در این میان یک جغرافیا و یک فرهنگ و یک زبان در برابر عرب با آنکه با سلاح دین آمده بود رنگ نباخت و عقب ننشست.
و اما امروزه در عصر ارتباطات و رسانه، گروهی بدوی، مسلح با فرهنگی جاهلی، و با زبانی ابتدایی قصد تضعیف فرهنگ و زبان و مدنیتی را نموده است که هزاران سال در برابر فرهنگ شرق و غرب ایستاده و رنگ نباخته است. امروزه خصم با چه آمیدی کمر مجدد به نابودی زبان و فرهنگی بسته است که خشنتر از طالبان و مسلح به ابزار دین را در برابر خویش دیده اند و از سر گذارنده اند؟
در این راستا شکوائیه و توصیه نامهای از یک خراسانی درج میشود که سیاستهای فرهنگ ستیز طالبان-گروهی که با پرچم مذهب به پیش تاخته است- او را متعجب نموده است:
با حاکم شدن طالبان بر افغانستان، انتظار مردمی که از این تغییرات سیاسی استقبال کردند، این بود که امنیت در کشور تامین شود، صلح بیاید، نظام مقاوم شود، خارجی ها دیگر تصمیم گیرنده نباشد و همه اقوام در یک سطح مساوی قرار بگیرند که میشود عدالت اجتماعی و برابری و برادری. با این حال اما یکی از موارد ناخوشایندی که در ارتباطات خصوصا در نهادهای حکومتی دیده میشود، پشتو سالاری یا پشتون سالاری است و بسا موارد دیده شده که اگر کسی زبان پشتو را بلد نباشد، کارش اجرا نشده و به قول عامیانه «پشت نخود سیاه» فرستاده میشوند. این در حالیست که حدود ۸۰ درصد مردم افغانستان به زبان فارسی تکلم میکنند و زبان دری و پشتو هر دو زبان رسمی کشور میباشد.
بنابر این طالبان که داعیه شریعت و اسلامیت دارند، نباید با دید قومی و زبانی به قضایا نگاه کنند و یک حکومت قومی را بخواهند تحمیل نمایند. افغانستان با همگرایی و برادری آباد میشود که همه اقوام در آن سهم برابر داشته باشند، تبعیض در برابر شان وجود نداشته و زبان و لهجه و قوم شان مورد احترام قرار گیرد.
حکومت فراگیر میتواند بهترین الگوی یک نظام ملی و مردمی باشد که همه اقوام و مذاهب در آن سهم داشته و روی آینده افغانستان همه با هم تصمیم بگیرند. نگاه های قومی و سمتی و زبانی هر نظامی را از بین برده و پایه های آن را چون موریانه ای جویده است و قطعا چنین نگاهی در افغانستان به هیچ عنوان کارساز نه، بلکه آفت زا است. اسلام دین برادری و برادری میباشد که به همه نگاه یکسان دارد و طالبان هم باید بپذیرند که همه اقوام در این جغرافیا سهم دارند و باید در همه امورات دخیل و جایگاه و اصالت شان مورد احترام قرار گیرد.