خبرگزاری راسک: طالبان با تصویب و اجرای بیش از ۲۰ فرمان سخت‌گیرانه، به طور سیستماتیک حقوق و آزادی‌های زنان افغانستانی را نابود کرده‌اند. این گروه افراطی، از زمان بازگشت به قدرت، سیاست‌های سرکوبگرانه‌ای را به اجرا گذاشته که زنان را از زندگی اجتماعی، آموزشی، و اقتصادی محروم کرده و آن‌ها را در فضای عمومی به حاشیه رانده است. یکی از نخستین اقدامات طالبان، ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از کلاس ششم بود. این تصمیم به همراه بستن دروازه‌های دانشگاه‌ها به روی زنان، مسیر تحصیل را به‌طور کامل برای نیمی از جامعه مسدود کرده است. افزون بر این، زنان افغانستانی از اشتغال در نهادهای دولتی و غیردولتی منع شده‌اند، به گونه‌ای که حتی سازمان‌های بین‌المللی مجبور به اخراج کارمندان زن خود از افغانستان شده‌اند. طالبان با اجباری کردن پوشش کامل و محدود کردن سفرهای زنان بدون همراهی محرم، حضور زنان در عرصه عمومی را به شدت محدود کرده‌اند. همچنین، زنان از ورود به مکان‌های عمومی نظیر حمام‌های عمومی، سالن‌های ورزشی و مراکز تفریحی منع شده‌اند.
این اقدامات طالبان واکنش‌های گسترده بین‌المللی را به دنبال داشته است. سازمان‌های حقوق بشری مانند عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر، این محدودیت‌ها را نقض آشکار حقوق اساسی زنان دانسته‌اند. این سازمان‌ها تأکید کرده‌اند که سیاست‌های طالبان آینده‌ای مبهم و ناامیدکننده برای زنان افغانستان رقم می‌زند و جامعه جهانی باید برای توقف این وضعیت اقدامات جدی انجام دهد. عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای گفته است: «زنان افغانستانی در برابر چالش‌های عظیمی مانند محرومیت از تحصیل، محدودیت‌های گسترده و حذف کامل از زندگی عمومی مقاومت کرده‌اند. این روحیه قوی باید مورد حمایت جامعه بین‌المللی قرار گیرد.»
در حالی که طالبان همچنان به سرکوب سیستماتیک زنان ادامه می‌دهند، فعالان حقوق زنان و سازمان‌های بین‌المللی هشدار داده‌اند که این سیاست‌ها می‌تواند تأثیرات مخربی بر نسل‌های آینده بگذارد. استبداد طالبان نه تنها حقوق زنان را هدف قرار داده، بلکه بنیان‌های اجتماعی، فرهنگی، و اقتصادی افغانستان را نیز به نابودی کشانده است. در چنین شرایطی، درخواست‌ها برای اقدام فوری جامعه جهانی افزایش یافته است. فعالان بر این باورند که تنها از طریق فشارهای دیپلماتیک و اقتصادی می‌توان طالبان را وادار به تغییر سیاست‌های خود کرد و از نابودی بیشتر جامعه افغانستان جلوگیری کرد.
این اقدامات سرکوبگرانه طالبان نه تنها آینده زنان را تیره و تار کرده، بلکه جهان را در برابر یک آزمون اخلاقی بزرگ قرار داده است. آیا جامعه جهانی به مسئولیت خود در قبال نیمی از جمعیت افغانستان عمل خواهد کرد؟ پاسخ این سؤال، مسیر آینده افغانستان را تعیین خواهد کرد.
