فلسفه مبارزات علیه بی‌عدالتی و نابرابری جنسیتی زنان از ابتدای هستی در جوامع بشری برخلاف حالت طبیعی به‌عنوان تافته جدا بافته از سایر انسان‌ها شمرده می‌شدند و به همین دلیل در همه ابعاد، از جمله کارگری، با شرایط دشواری مواجه بودند و زیر لگدهای قدرتمند بی‌عدالتی له می‌شدند. در سال ۱۸۵۷ میلادی، کارخانه نساجی در شهر نیویورک آمریکا که صدها زن کارگر را در اختیار داشت و شرایط کاری سختی را وضع کرده بود، با اعتراض زنان کارگر به‌دلیل کاهش ساعت کاری و افزایش حقوق مواجه گردید که مسئولین کارخانه دستور حبس زنان را صادر کردند و به‌صورت مرموز آتش‌سوزی وحشتناکی در محل استقرار زنان معترض اتفاق افتاد که منجر به سوختن ۱۰۹ زن در این حادثه شد و این اتفاق اولین هزینه رفع بی‌عدالتی در مقابل زنان بود. این اتفاق ریشه‌های شکل‌گیری جنبش‌های زنان را به همراه داشت و حدود ۵۲ سال بعد در ۲۸ فبروری سال ۱۹۰۹ کارگران همان کارخانه هم برای یادبود قربانیان و هم برای ملغی نمودن شرایط سخت زنان تظاهرات را به راه انداختند که به‌عنوان نقطه شروع «جنبش زنان» یاد می‌گردد. در نتیجه، حزب سوسیالیست ایالات متحده با راه‌اندازی اعتصابات کارگری «روز ملی مبارزه زنان علیه شرایط سخت» را نام‌گذاری نمود و در آمریکا آخرین یکشنبه ماه فبروری هر سال از این روز تجلیل می‌شد. مبارزه زنان در کشورهای آمریکایی و اروپایی برای کسب حق رأی، کاهش ساعت کار روزانه، افزایش دستمزد، مرخصی زایمان و… ادامه داشت و در سال ۱۹۱۰ سوسیالیست‌های دانمارک همایش «کنفرانس جهانی زنان کارگر» را به راه انداختند و در این همایش کلارا زتکین رهبر جنبش زنان آلمان، پیشنهاد داد تا یک روز برای روز جهانی زن نام‌گذاری گردد که با تأیید ۱۰۰ رأی موافق از ۱۷ کشور جهان همراه بود. یک سال بعد، در ۱۹ مارچ ۱۹۱۱ روز جهانی زن در کشورهای اروپایی؛ اتریش، آلمان، دانمارک و سوییس، تظاهرات با شرکت یک میلیون نفر برای گرامی‌داشت زنان به راه انداخته شد که خواسته‌هایشان: داشتن حق رأی، کسب پست‌های مدیریتی و اعتراض به تبعیض جنسیتی بود. بدون در نظر گرفتن روزی خاصی برای زنان، سه سال بعد در آلمان برای اولین‌بار از هشت مارچ برای روز جهانی زن محفل برگزار گردید. با شروع جنگ جهانی اول در ۱۹۱۴ بهانه‌ای برای همه جنبش‌های زنان در جهان شد تا آن را تبدیل به اعتراض علیه جنگ کنند و در کنار سایر مطالباتشان برای برقراری صلح جهانی نقش ایفا نمایند. در هشت مارچ ۱۹۱۷ و در اواسط جنگ اول جهانی و آستانه آغاز انقلاب بلشویکی در شوروی، زنان کارگر روس در شهر سن‌پترزبورگ تظاهرات بزرگی را راه انداختند با شعارهای؛ صلح، پایان جنگ، رفع کمبود مواد غذایی و پایان حکومت تزار. که خیلی‌ها این اعتراضات زنان را مقدمه انقلاب روسیه می‌دانند. بعد از آن، هشت مارچ در شوروی روز رسمی زن و تعطیلی رسمی اعلام گردید و در ادامه سایر کشورهای شرقی تحت نفوذ کمونیستی این روز را به رسمیت شناختند. اما تا اواخر دهه شصت این مناسبت تنها ماهیت کمونیستی به خود داشت تا در سال ۱۹۶۷ فمینیست‌های موج دوم (مبارزه برای آزادی زنان) هشت مارچ را برای آزادی زنان پذیرفتند و سرانجام در سال ۱۹۷۷ سازمان ملل متحد به‌عنوان بزرگترین سازمان بین‌المللی جهان هشت مارچ را رسماً به‌عنوان روز جهانی زن اعلام نمود.
جهان زنان و جایگاه زنان امروز پس از مبارزات پرهزینه، پس از سال‌ها مبارزه و تلاش‌های خستگی‌ناپذیر زنان در سراسر جهان و تحمل نمودن تقبل‌های سخت و سنگین و قربانی دادن در این مسیر، امروز جهانی زنان که بر بخشی از جهان حکم می‌رانند با جهان زنانی که در ۱۸۵۷ به‌دلیل خواست کاهش ساعت کاری به آتش کشیده می‌شدند تفاوت زیادی دارد. زنان در مسیر مبارزات عدالت‌خواهانه‌شان به دستاوردهای بزرگی نائل آمدند و با احیا و ترویج جنبش‌ها، اعتراضات و اعتصابات گسترده نه‌تنها در نقش جایگاه امروز زنان در جهان بلکه در تحولات سیاسی-اجتماعی جهان نیز دارای نقش مؤثر بودند و به‌عنوان بازیگران تأثیرگذار ظاهر شدند. امروز دنیا جنبش‌های فمینیستی قدرتمندی را در خودش می‌بیند که حتی رویکردهای افراطی آن دنبال رهبری محض زنان بر جهان است و نظریه فمینیستی نیز به‌عنوان یک نظریه تثبیت‌شده در روابط بین‌الملل نیز نقش بازی می‌کند. پس از مبارزات و تلاش‌های زنان برای بیرون آمدن از انزوای بشری توانستند به‌خوبی بر بخشی عمده از نیازها و خواسته‌هایشان دست پیدا کنند که امروز به‌کاربردن مفهوم عدم‌برابری مردان با زنان به‌عنوان شنیع‌ترین، نابخشوده‌ترین و غیرقابل‌تحمل‌ترین مفاهیم محسوب می‌شوند.
حق کار، حق رأی، حقوق مساوی، کسب سمت‌های مدیریتی، رسیدن به مقام رهبری و سهم در پیشرفت علم و دانش در کنار مردان دیگر، هیچ فاصله‌ای را میان مردان و زنان در قرن بیست‌ویکم باقی نگذاشته است که این نشان‌دهنده تغییر جهانی زنان گذشته با زنان امروز است که در طی مبارزات طولانی به‌دست آمده است، جهانی که بعد از سال ۱۹۵۰ تا کنون ۸۱ کشور دارای نخست‌وزیر و یا رئیس‌جمهور زن بوده است، در سال ۲۰۱۹ به‌عنوان رهبر ۲۴ زن در جایگاه رهبری دولت و کشورها نشسته‌اند و در حال حاضر ۲۹ کشور رئیس دولت زن دارد. تا کنون از زنان چون: ایندرا گاندی نخست‌وزیر هندوستان، ایزابل دوپرون رئیس‌جمهور آرژانتین، مارگارت تاچر نخست‌وزیر انگلستان، بی‌نظیر بوتو نخست‌وزیر پاکستان، آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان و برخی دیگر به‌عنوان برجسته‌ترین رهبران زن در تاریخ جهان نامبرده می‌شود. ویژگی مدیریتی خاص در بحران‌ها و حل چالش‌ها توسط زنان به نسبت مردان نیز قابل‌توجه است که خانم مرکل صدر اعظم آلمان و حلیمه بنت یعقوب رئیس‌جمهور سنگاپور نمونه‌های آن‌اند.
آیا جهان همه زنان تغییر مثبت داشته است؟
با توجه به تغییر عقاید و ذهنیت‌ها در مورد زنان در قرن بیست‌ویکم و رسیدن آن‌ها بر سکوی‌های بلند رهبری جهان و فارغ شدن از جنس دوم بودن، این دستاورد در همه جوامع برای زنان یکسان نبوده است. برخی از کشورها و دولت‌ها در مقابل از رویکردهایی استفاده می‌کنند که با تمام قوانین و حقوق عصر بیگانه است. در کشوری مانند افغانستان، زن بودن کمتر از جرم بزرگی نیست و حکومت طالبان حتی شنیدن صدای زنان را ناروا می‌دانند. تعریف از زن در افغانستان با سایر زنان دنیا کاملاً فرق دارد و زنان افغانستان از ابتدایی‌ترین حقوق ذاتی و بشری‌شان محروم‌اند. حق تعلیم، حق تحصیل و حق کار از بزرگترین آرمان‌های یک زن و دختری افغانستانی.
نتیجه‌گیری
در یک برداشت عمومی، جایگاه هر انسان در تحلیل فردی و جایگاه هر ملت در تحلیل ملی، بستگی به میزان تلاش، مبارزه، مقاومت، هزینه و خستگی‌ناپذیر بودن آن‌ها دارد که این برداشت به‌زیبایی هرچه تمام‌تر در مورد زنان، انزوای دیروز آن‌ها و جایگاه امروزشان صدق می‌کند. هشت مارچ واژه ترکیبی بسیار ساده است که در پشت آن داستانی به بزرگی گذشتن از هفت‌خان رستم تعبیر می‌شود. مبارزه با هیولاهایی که در مسیر عدالت سد ساخته‌اند و تسلیم‌ناپذیری قشری که برای حقشان مبارزه کردند، به پای حقشان نشستند تا به آنچه حقشان است قسمتی را کسب کردند. مبارزه‌ای که با کشیده شدن به تنور آتش شروع شد و با نقش بازی کردن در انقلاب‌های بزرگ سیاسی ادامه یافت و برای رسمیت‌شناسی این حق، بزرگترین سازمان جهانی را وادار به تعظیم نمود. زنان جنس دوم دیروز، رهبران امروز جهان‌اند ولی با آن‌هم تحلیل از هشت مارچ هنوز به تکامل نرسیده است و زنان برخی جوامع زیر پرچم‌های توتالیتری کماکان جنس دوم شمرده می‌شوند.
نویسنده: حسین رسولی
رهبر طالبان از مردم فلسطین عذرخواهی کرد
طالبان شش تن از استادان دانش‌گاه بدخشان را برکنار کردند
ظاهر اغبر: طالبان را «جاهلان سیاره‌ی جدید» نام گذاری کنیم
منابع: طالبان توان پرداخت معاش کارمندان خود را ندارند
مجاهد: طالبان به‌ترین مدافع زنان در عصر حاضر هستند
گوترش:ملا هبت‌الله قدرت خود را در میان طالبان تحکیم بخشیده است
جبهه مقاومت: چهار جنگ‌جوی طالبان را در کابل کشته و زخمی کردیم
عفو بین‌الملل می‌گوید تبعیض طالبان علیه زنان «به سطح غیرانسانی» رسیده است
آلمان برنامه‌ی پذیرش پناه‌جویان افغانستانی را متوقف می‌کند
ترامپ: من ارتش آمریکا را بازسازی کردم، بایدن بخشی از تجهیزات این نیرو را به طالبان داد
فعالان حقوق‌بشر افغانستان در تورنتو فراخوان اعتراض علیه طالبان دادند
شاخص جهانی تروریزم افغانستان را کشوری شدیدا متاثر از هراس‌افگنی خواند
ارتش پاکستان: حمله بر خیبرپختونخوا در افغانستان طراحی شده بود
