واشنگتن و اسرائیل نگران تمام‌شدن ذخایر پدافندی‌اش در خاورمیانه

خبرگزاری راسک: یک مقام ارشد حکومت ایالات متحده که در تلاش‌های مشترک برای تقویت توان دفاعی اسرائیل سهم دارد، به پایگاه خبری خاورمیانه‌ای (Middle East Eye) گفته است که اسرائیل پس از چهار روز جنگ مستقیم با جمهوری اسلامی ایران، رهگیرهای راکت‌های بالستیک خود را با سرعتی هشداردهنده مصرف می‌کند؛ وضعیتی که نگرانی‌ جدی مقام‌های آمریکایی را برانگیخته است. بر بنیاد این گزارش، مقام‌های واشنگتن هشدار داده‌اند که اگر ایالات متحده مستقیماً وارد جنگ با ایران گردد، واکنش احتمالی و شدید ایران علیه خاک اسرائیل می‌تواند ذخایر جهانی رهگیرهای ضد راکت آمریکا را نیز به سطحی «وحشتناک» کاهش دهد.
اسرائیل در حال حاضر برای مقابله با تهدیدهای هوایی از سیستم دفاعی سه‌لایه‌ای استفاده می‌کند که شامل گنبد آهنین (Iron Dome: سامانه دفاع راکتی کوتاه‌برد)، فلاخن داوود (David’s Sling: سامانه میان‌برد برای رهگیری راکت‌های سنگین) و پیکان ۲ و ۳ (Arrow 2 & 3: سامانه‌های رهگیری راکت‌های بالستیک در فضا) می‌باشد. با آن‌هم، تأمین مجدد رهگیرهای پیکان که تولید مشترک اسرائیل و آمریکا هستند همواره با چالش‌های مالی، تخنیکی و زمانی روبرو بوده است. بر بنیاد اطلاعاتی که خاورمیانه‌ای (Middle East Eye) از منابع دفاعی دریافت کرده، کمبود این رهگیرها از مدتی پیش آغاز شده بود؛ به‌ویژه پس از حملات بالستیک ایران در اپریل ۲۰۲۴ و نیز حملات حوثی‌ها که منجر به استفاده گسترده اسرائیل از ذخایر پدافندی خود گردید. دن کالدول، مقام پیشین وزارت دفاع ایالات متحده، در شبکه «ایکس» (X: پلتفرم پیشین توییتر) نگاشته است: «رهگیرهایی که برای نابودسازی راکت‌های بالستیک لازم‌اند، بسیار گران و زمان‌گیر در تولید اند… احتمالاً اسرائیل و آمریکا ناگزیر خواهند شد به‌زودی روند جیره‌بندی را آغاز کنند.»
بر اساس اعلام دفتر صدارت اسرائیل، از آغاز دور تازه درگیری‌ها در تاریخ ۱۳ جون تا اکنون، ایران دست‌کم ۳۷۰ راکت بالستیک را به‌سوی اسرائیل پرتاب کرده است؛ آماری که فشار سنگینی را بر توان دفاعی این رژیم وارد ساخته است. در همین حال، برتری هوایی اسرائیل که تنها در چهار روز اول جنگ به‌دست آمده تاحدی نقش جبران‌کننده را ایفا کرده است. بر بنیاد اظهارات سخنگوی ارتش اسرائیل، جت‌های جنگی این کشور به‌گونه روزمره بر فراز آسمان تهران پرواز کرده و تا کنون حدود یک‌سوم ظرفیت پرتاب راکت‌های زمین‌به‌زمین ایران را از بین برده‌اند. با این‌حال، جاش پاول، مقام پیشین وزارت خارجه آمریکا که در اعتراض به جنگ غزه استعفا داده بود، به خاورمیانه‌ای (Middle East Eye) گفته است: «ما دقیق نمی‌دانیم ایران تا چه اندازه ظرفیت شلیک راکت‌های بیشتر را حفظ کرده است، اما این امکان وجود دارد که مشکل اصلی در پرتابگرها باشد، نه در خود راکت‌ها.»
در این میان، برخی از مقام‌های فعلی و پیشین حکومت آمریکا نیز گفته‌اند که جمهوری اسلامی ایران هنوز بخشی کلان از ظرفیت‌های موشکی‌اش را حفظ کرده و عمداً از استفاده آن خودداری کرده، تا ایالات متحده را به مداخله مستقیم نظامی نکشاند. در سطح دیپلماتیک، سه مقام کشورهای عربی که در تعاملات غیرمستقیم میان ایران و آمریکا نقش میانجی را دارند، به خاورمیانه‌ای (Middle East Eye) گفته‌اند که احتمال دخالت نظامی مستقیم ایالات متحده بیش‌تر از عدم دخالت است. برخی از تحلیل‌گران و مقامات ارشد در واشنگتن، ایالات متحده را در وضعیت «هم‌جنگ» (Co-belligerent: شریک مستقیم جنگ) با اسرائیل تعریف می‌کنند؛ زیرا آمریکا در سطح عملیاتی، به‌گونه فعال از اسرائیل دفاع می‌کند.
بر بنیاد گزارش خاورمیانه‌ای (Middle East Eye)، ایالات متحده در این جنگ، افزون بر فراهم‌سازی رهگیرهای بیشتر، از سامانه‌های پاتریوت (Patriot: سامانه ضد راکتی زمین‌به‌هوا)، تی‌هاد (THAAD: سامانه پیشرفته ارتفاع بلند ضد راکت بالستیک)، و حتی رهگیرهای پیشرفته دریایی SM-3 (SM-3: نسخه دریایی سیستم پاتریوت برای مقابله با تهدیدات بالستیک) نیز برای دفاع مستقیم از اسرائیل استفاده کرده است. یکی از نمونه‌های این دفاع مشترک، شلیک راکت‌های SM-3 از سوی کشتی جنگی «یواس‌اس آرلی برک» (USS Arleigh Burke) در شرق مدیترانه بوده که علیه حملات راکتی ایران به کار گرفته شده است. در عین حال، نیروهای دریایی آمریکا با تقویت حضور نظامی خود در منطقه، تهدید ورود به جنگ را ملموس‌تر ساخته‌اند. ناو هواپیمابر «یواس‌اس نیمیتز» (USS Nimitz) که تا کنون در دریای جنوبی چین مستقر بود، اکنون در مسیر خاورمیانه قرار دارد. ناو «یواس‌اس کارل وینسون» (USS Carl Vinson) نیز در همین منطقه فعالیت می‌کندبه نظر می‌رسد که با ادامه حملات ایران، فشار بر سیستم دفاعی اسرائیل بیشتر خواهد شد. همزمان، ذخایر پدافندی ایالات متحده نیز زیر فشار قرار دارد. اگر این وضعیت ادامه یابد، خطر وارد شدن مستقیم ایالات متحده به جنگ با تمام پیامدهای گسترده‌اش برای امنیت منطقه بیش از هر زمان دیگر احساس می‌شود.