معین اسلام‌پور
سلام دوستان هم‌زبان و هم‌تبار ایرانی‌ام!
من یکی از مهاجرانِ تحقیر شده‌ای کشورِ به‌نام افغانستان استم، به‌قول حافظ نکته‌دان” از بد حادثه به ایران پناه آورده‌ام” نزدیک به‌چهار سال است در کنار آدم‌ها و انسان‌های فراوانی سوگ‌مندانه بارِ دوش شما شده‌ایم.
می‌دانم، نه این نامه مورد توجه و تأمل شما قرار نمی‌گیرد و نه هویت نفرین آلود و تحقیر شده‌ای ما آن‌هم با مفهومِ کابوس‌ناک” افغانی” برای‌تان اهمیت دارد؛ انسا‌ن‌های‌که در جامعه‌ای خود امنیت، آرامش، مصئونیت و حرمت نداشته باشد در هیچ جامعه و اجتماعی دیگری بختِ پذیرش و استقبال را هرگز نخواهند داشت.
این نامه را به‌دو دلیل می‌نویسم: نخست پاسدار و سپاسگزار حمایت و میزبانی شما استیم که سال‌ها با صبوری به‌سخنِ سر کار خانم فلاحی میزبان ما “ته مانده‌ها و جا مانده‌ها” بوده‌اید؛ در سیل از خروج غم‌ناک اجباری همشهریانم بر مصداق قدردانی از”یک سیب” مجدداً از همه‌ی شما دوستان ایرانی حتا از آنانی‌که به‌دیده‌ی نفرت و تنفر عمیقِ نسبت به‌ما “افغان‌ها/ افغانستانی” نگاهِ تحقیرآمیزی دارند تشکری و سپاسگزاری می‌نماییم.
هشتک و مطالباتِ ملی شما نسبت به‌خروج اجباری اتباع تلنگری است که ما باید برای خود سرزمین بسازیم و به‌آرامش و هویت برسیم، بیش از این بار دوش شما و کشورهای منطقه نباشیم. هرچند این اقدام شتاب‌زده سببِ اعدام‌ها و فاجعه‌ای انسانی کلان می‌شود با ورودِ مهاجرانِ پسا سقوطِ “حکومت پیشین” دوباره به افغاستان، رژیم خودکامه‌ی طالبانی شمار زیادی را به‌دلیل تعلق و پیوندِ تباری در چهار سال پسین کشته‌اند، هم‌چنان می‌کشند و به‌جوخه‌های اعدام می‌فرستند. چنان‌که در این مدت آدم‌های فراوانی از ایران رد مرز شده‌اند، آن‌ها اعدام یا در زندان‌های مخوف طالبان موردِ شکنجه و ستم قرار گرفتهاند؛ اخیراً در یک هفته‌ی گذشته حدودِ هفده تن از نظامیان پیشین را که رد مرز شده بوده‌اند به‌شهادت رسانیده‌اند؛
تصامیم شما یک مشت خواب آلود دیگر نه از جنس رهبران کور مغز سیاسی افغانستانی را بل از جنس نیرویی جوان مارا بیدار می‌کند؛ تا برای آینده‌ی خود و نسل‌های بعد تصمیم بگیرند از مهاجرتِ تحمیل و تحقیر آمیز تاریخی کشورهایی منطقه و فرامنطقه‌ای برای همیشه خلاص شوند و جهنم خودرا نسبت به‌بهشتِ شما ترجیح دهند؛ ناگزیر می‌سوزند و می‌سازند، به‌قول شاعر تا از این تنگنایی حقیر عبور کنیم.
دوم- پس از تهاجمِ رژیم صهیونی به ایران موج از واکنش‌ها و برچسپ‌ها مبنی بر افراد و اشخاص نفوذی دشمن” جاسوس‌ها” متمرکز شده است، قطعاً این مهم باید به‌قوتِ تمام پیگیری شود، دشمنان درونی و مارهای زهرآگین آستین اعتماد در داخل کشور را متعلق به هر قوم و تباری”افغانی-ایرانی” باشند شناسایی شوند. این خواست آحاد مردم استند؛ اما همگانی‌سازی و تعمیم مفهوم” جاسوس”، بر همه‌ی اتباع افغانستانی آن‌هم بدونِ هیچ تفکیک و تشخیصِ سبب رنجش آنانی می‌شود که نسبت به ملت پُر افتخار ایران اعتماد و ارادت ویژه‌ی دارند.
چنان‌که این جماعت عملاً در رویداد غم‌ناک دوازده روزه‌ی تهاجم رژیم صیونی و دفاع جسورانه‌ی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به‌میزانِ شما درد کشیده‌اند، حتا این رویداد برای‌شان از سقوطِ کابل سنگین‌تر و سهم‌ناک بود. اصابتِ هر موشک دشمن سفاک را در خاک ایران نیز در قلب خود احساس می‌نموده‌اند، ده‌ها تن از همشهریان ما با توجه به‌درک پیشنه‌ای تاریخی- هویتی- هم‌زبانی- در صفحاتِ مجازی جنگ روانی را علیه‌ی رژیم‌های غاصب و اشغال‌گر ” امریکا- اسرائیل” مدیریت و سازماندهی نموده‌اند و پیوسته حماسه آفریده‌اند. حتا شماری زیادی آماده بوده‌اند اگر خدای نکرده جنگ وارد فاز نبرد تن به تنِ نیرویی انسانی می‌شد، همین تحقیر شده‌ها به‌صفوفِ نیروهای مسلح می‌پیوستند و در کنار برادران ایرانی خویش در خطِ حمایت و دفاع مقدس قرار می‌گرفتند.
احساس می‌کنم برخوردهای نامتعارف با مهاجرانِ افغانستانی میزبانی، حمایت و مددِ بشردوستانه‌ی چهار دهه‌ی پسین شمارا به‌شدت متأثیر می‌سازد. این همه خدمت و احساسِ انسانی و اخلاقی نسبت به اتباع را کم‌رنگ و بر عکس عقده و نفرت جایگزین می‌سازد. مخالفِ اخراج نیستیم، شرایطِ دشوار دوستانی ایرانی قطعاً قابل درک و حرمت است.
اما باید اخراج با تحلیل و تجزیه‌ی آسیب‌شناسانه و تدریجی انجام شود که بادرنظرداشتِ جوی حاکم در افغانستان، یک‌مقدار هم‌خوانی و سازگاری داشته باشد، کرامتِ انسانی، ارزش‌های مشترکِ فرهنگی، هویتی هم‌چنان پاس داشته شود.
به‌خاطر عمل‌کرد جاسوسانی‌که توسطِ دستگاهِ استخباراتی هر گروه‌ی یا به‌صورت غیر مستقیم ابزار قرار گرفتهاند، و شاید متعلق به یک گروه خاص فکری و ایدیولوژیک در افغانستان باشند؛ حالا آن‌ها تحتِ هر شرایطِ تن به‌خیانت و جاسوسی علیه‌ی منافع ملی ملت سرفراز ایران داده‌اند، نباید این همه احساسِ هم‌دلی، همگانی مردم مارا نسبت ایران و صداقت‌کاری آنان را در عرصه‌ی خدمت‌گزاری نادیده گرفته شود، گناه و جنایت چند جاسوس بی‌هویت را به‌پای میلیون‌ها شهروند این کشور نوشته شود با این همه زحمت و خدمت از افغانستانی‌ها هویتِ جدیدِ”جاسوس” باز تعریف شود.
آغاز مجدد روند صدور گذرنامه برای شهروندان افغانستان در سفارت‌های تحت اداره طالبان
تکرار خشونت طالبان در خاش، مراسم خاک‌سپاری به خون کشیده شد
سوگ‌نامه‌ی مرزهای بی‌مرز “نامه‌ی به‌دوستان ایرانی عزیز و گرامی!”
بازداشت دو عضو یک نهاد فرهنگی در کابل به اتهام ترویج فمینیسم و مسیحیت
هکرهای منتسب به ایران تهدید به افشای ایمیل‌های نزدیکان ترامپ کردند
