پنج‌شنبه‌های دیدار تنها جریانی بود که پس از فرار و فروپاشی در ویرانه‌های آن پدید آمد. شاعران و نویسندگانی که در کابل بودند، زانوی غم در بغل گرفته و ننالیدند، بلکه در همین شب سیاهِ تار و ترس‌های مکرر چراغی را روشن کردند و نشست‌های ادبی خود را با هزاران مشکل پی گرفتند.
در این نشست‌ها از خوانش شعر گرفته تا نقد کلی، نقد کارگاهی و سخنرانی‌های پیرامون نظریه‌های ادبی، بایدها و نبایدهای شعر نو و فرانو را به بحث می‌نشینند و در راستای متن پساجمهوریت کار صورت می‌گیرد. به ادامه‌ی نشست‌ها ۵۹امین نشست پنج‌شنبه‌های دیدار در کتاب‌خانه‌ی مولانای مرکز فرهنگی و هنری کامه به تاریخ ۱۱/۳/۱۴۰۲ با اهالی فرهنگ و ادب برگزار شد.
برنامه با گردانندگی شریح شیون آغاز گردید و سپس نصرالله نیک‌فر مسوول پنج‌شنبه‌های دیدار پیرامون شعریت شعر که بحث اصلی آن در نشست‌های پیشین گذشته بود، سخن گفت و پرسش‌های مطرح شده در این زمینه را پاسخ گفت. از این‌که فضای بحث آزاد بود اعضای نشست با هم به‌گفت‌وگو پرداخته و به گشودگی پرسمان شعریت در شعر افزودند. در ادامه شاعران شعرهای تازه‌سروده‌ی خویش را به‌خوانش گرفتند و نقد و نظر اعضا پیرامون آن نیز ارایه شد و نشست پایان پذیرفت.
