نویسنده: کی‌خسرو باختریان
سراج‌الدین حقانی وزیر داخله‌ی گروه طالبان از چند روز به این‌طرف، سفری بی‌سر و صدا و نسبتاً به دور از دید رسانه‌ها به مزار داشته و پس از جلسه‌ها و دیدارهای پوشیده با مقامات محلی طالبان و… در مزار، امروز حضور و سفر خود را رسانه‌ای کرد.
همه می‌دانیم طالبان به چند گروه تقسیم می‌شوند که گروه قندهاری‌ها به رهبری ملا برادر، گروه ملایعقوب، گروه ملاهبت‌الله رهبر طالبان، گروه حقانی و گروه‌های خُرد و ریز دیگر استند. اما گروه حقانی یکی از قدرت‌مندترین گروه‌ها در بین طالبان است.
از این گروه فعلا چند برادر و کاکا و پسر کاکا، داماد و… در وزارت‌ها، ولایت‌ها، قول اردوها و مقام‌های دیگر در موقف اند. سراج‌الدین حقانی و انس حقانی دو برادر پرقدرت در بین این گروه استند. انس حقانی بیش‌تر در کشورهای عربی و در سطح منطقه به‌عنوان چهره‌ی سیاسی این گروه برای این گروه لابی می‌کند و مادرش عرب است.
سراج‌الدین حقانی به دلایل امنیتی کم‌تر در عرصه‌های عمومی ظاهر می‌شود. بعد از این‌که ایمن‌الظواهری در کابل کشته شد (و گفته شد که او مورد حمایت گروه حقانی بوده و این گروه او را به کابل انتقال داده است) او حضور خود را در انظار عمومی خیلی کم کرد و مدتی حتا به وزارت داخله نرفته بود و بنابر اطلاع برخی از افراد از داخل این وزارت تا اکنون نیز خیلی کم به وزارت داخله می‌آید.
با وصفی‌که حقانی کم‌تر سفر می‌کند و کم‌تر در انظار عمومی ظاهر می‌شود؛ چگونه و چرا به مزار سفر کرده و هدف او از سفر به مزار چه می‌تواند باشد. حتما موضوع و مساله‌ای مهم بوده که خواسته به مزار سفر کند.
اطلاتی‌که از این سفر درز کرده این است‌که حقانی برای زمینه‌سازی انتقال تحریک طالبان پاکستانی به سمت شمال و برای بررسی عواید بندر حیدرتان به مزار رفته است. طوری‌که قدرت بین گروه‌های طالبان سهمیه‌بندی شده است، عواید ملی و بندرها نیز بین گروه‌های طالبان تقسیم شده و هر گروهی عواید بندری را صاحب می‌شود. احتمالاً از عواید بندر حیرتان به گروه حقانی کم می‌رسیده است. اما مهم‌تر از عواید حیرتان چگونگی انتقال تحریک طالبان پاکستانی به سمت شمال است‌که باید گروه حقانی آن را زمینه‌سازی کند، زیرا گروه حقانی بیش‌ترین ارتباط را با حکومت پاکستان دارد. از آن‌جای‌که موضوع انتقال تحریک طالبان پاکستانی برای حکومت پاکستان و طالبان خیلی مهم است، بنابراین سراج‌الدین حقانی خواسته به این سفر برود.
