راسکRASC: ام‌روز سه‌شنبه ۳۰ خرداد/جوزا هم‌زمان با روز جهانی پناه‌جویان، شماری از پناه‌جویان افغانستانی در شهرهای گوناگون کشور اندونیزیا در اعتراض به رسیدگی‌نشدن پرونده‌های پناهندگی شان تظاهرات کردند.
خداداد غلامی، یکی از معترضان گفت که پناه‌جویان افغانستانی از دست‌کم شش شهر اندونیزیا دادخواهی مسالمت‌آمیز را در مقابل دفترهای کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان و نهادهای دولتی کشور اندونیزیا راه‌اندازی کردند.
غلامی گفت که دادخواهی ام‌روز پناه‌جویان افغانستانی از ساعت ۱۰:۰۰ آغاز و تا ساعت ۱۲:۰۰ چاشت ادامه یافت.
به گفته‌ی این معترض، خواست پناه‌جویان از دفتر کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، رسیدگی به پرونده‌های پناه‌جویی شان است و می‌خواهند که از بلاتکلیفی در اندونیزیا رهایی یابند.
او گفت: “ام‌روز روزی است که غم و غصه‌های پناه‌جویان شنیده شود، اما برعکس سازمان‌ها تلاش دارند که دردهای پناهندگان را پنهان کنند و یک جشن را برگزار کنند. یک روز خوش را از پناهندگان نشان دهند و یک تصویری نشان دهند که پناهندگان این‌جا خوش و خوشحال استند و به شکل خوب خدمات برای شان ارایه می‌شود”.
احمد یکی دیگر از معترضان در شهر پیکنباروی کشور اندونیزیا با نشر تصویرهای از جریان تظاهرات در تویتر گفته‌است که بیش‌تر از ده سال می‌شود که پناه‌جویان در این کشور گیر کرده‌اند و هم‌چنان منتظر اسکان مجدد در کشور سوم هستند.
او افزود: “پناه‌جویانی که در اندونیزیا زندگی می‌کنند، در طی سالیان دراز… به مثابه‌ی یک مهاجر، از کم‌ترین حقوق انسانی خود و کوچک‌ترین امکانات حقوق بشری برخوردار نیستند”.
در همین حال، عارف علیزاده، فعال حقوق پناه‌جویان در اندونیزیا گفت که پناه‌جویان در این کشور از حقوق ابتدایی آموزش، کار و حتا سفر محروم اند. او افزود که پناه‌جویان افغانستانی اجازه ندارند که یک سیم‌کارت گوشی/موبایل را به نام خود خریداری کنند و یا از یک شهر به شهر دیگر بروند.
به گفته‌ی علیزاده، پناه‌جویان افغانستانی دست‌کم از یک دهه به این طرف در اندونیزیا گیر کرده‌اند و وضعیت شان روز به روز وخیم‌تر می‌شود.
او گفت: “از نگاه روحی و روانی تمام رنج می‌برند. خیلی از پناه‌جویان در شفاخانه‌ها بستری اند، خیلی‌ها از کم‌خوابی، تکلیف اعصاب رنج می‌برند، شب‌ها نمی‌توانند بخوابند، دواهای خواب‌آور استفاده می‌کنند”.
این فعال حقوق پناه‌جویان افزود: “دوباره از کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان خواستیم که به صداهای ما پاسخ بگوید و هرچه زودتر به پرونده‌های ما رسیدگی شود؛ تا ما از این مشکلات و از این برزخ نجات پیدا کنیم”.
علیزاده گفت که روند دادخواهی پناه‌جویان افغانستانی از دو سال گذشته جریان دارد و تا اکنون نتایج اندکی به دست آمده‌است، اما دادخواهان امیدوار اند که یک روزی تلاش‌های شان به ثمر بنشیند.
علیزاده گفت که تداوم دادخواهی یگانه راه باقی‌مانده برای پناه‌جویان افغانستانی در اندونیزیا است.
بر اساس آمارها در حال حاضر ۷۰۰۰ پناه‌جوی افغانستانی در اندونیزیا به سر می‌برند و برای رسیدگی به درخواست پناهندگی شان در کشور سوم منتظر اند.
