راسکRASC: شماری از دانشآموزان دختر که در نزدیک به دو سال گذشته، از آموزش بازمانده اند، میگویند که برای فرار از ناامیدی و افسردگی ناشی از ماندن در چهاردیواری خانه و برداشتن بخشی از بار تامین نیازهای خانواده، ناچار شده اند به کارگری در شهر رو بیاورند.
یک دختر دانش آموز ۱۲ساله که در کراچی تکچرخی در شهر کابل، سبزیهای تازه میفروشد، میگوید که قرار بود در ۱۴۰۱ وارد صنف هفتم آموزشی شود، اما منع آموزش دختران و افزایش ناداری در خانواده، او را از صنف درسی به کارگری در خیابان کشانده است. او، میافزاید: «از صبح تا شب کار میکنم. یک سال شده به فروش ترکاری رو آوردهام. آرزوهای زیادی داشتم؛ میخواستم از راه قلم مادروپدرم را نان بتم. خیلی زیاد درسهایمه فراموش کدیم. حالی افسوس میخورم که درس خوانده نمیتانم و از صبح تا شب ترکاری میفروشم.»
درهمین حال اعضای خانواده این دانش آموز دختر میگویند که اکنون دو دخترشان از مکتب باز مانده؛ وچیزی که آنان را میترساند این است که دخترانش بیسواد بار بیایند.
نزدیک به دوسال میشود که دانشآموزان دختر بالاتر از صنف ششم، از رفتن به مکتب توسط گروه طالبان بازداشته شده اند. هر چند در این مدت، دانشآموزان دختر و شماری دیگر از شهروندان زن، در راهپیماییها و گردهمآییهای زیادی خواهان فراهمسازی زمینهی آموزش از سوی گروه طالبان شده اند؛ اما هنوز خبری از بازگشایی مکتبها به روی دختران در دست نیست.