خبرگزاری راسک: منابع محلی در استان دایکندی به راسک گفته‌اند فشارهای روزافزون گروه طالبان بر باشندگان بومی این استان، مردم را وادار به فرار از مناطق بومی آن‌ها ساخته و روزانه ده‌ها خانواده از این استان به ایران مهاجرت می‌کنند.
به گفته‌ی باشندگان این استان، طالبان پشتون از نخستین روزهای سلطه‌ی شان تا حال به گونه‌ی روزافزون در پی اذیت و آزار مردم بوده و شهروندان این استان، شکنجه‌های مختلفی را ازسوی افراد این گروه تجربه می‌کنند.
یک باشنده‌ی شهرستان خدیر دایکندی که نخواست نامش درگزارش گرفته شود در صحبت با خبرگزاری راسک گفته است، در شهرستان آنان اعضای گروه طالبان که همه از استان‌های ارزگان، قندهار و زابل هستند، انواع مختلف شکنجه‌های فیزیکی و روحی را بالای مردم اعمال نموده و با این رفتارهای هدف‌مندشان در پی فرار مردم بومی این شهرستان هستند.
کاوش جویا، اسم مستعار یکی از شهروندان این شهرستان است که در حال حاضر به عنوان استاد دانشگاه در کابل زندگی می‌کند. او در صحبت با خبرگزاری راسک گفته است، اخیرا اعضای گروه طالبان پشتون در میان خانه‌های رهایشی هزاره‌ها در شهرستان خدیر این استان، محلی را برای ساختن یک پایگاه نظامی برای خویش مشخص ساخته و به مردم محل گفته‌اند که این پایگاه را به گونه‌ی عصری بشمول سه اتاق، آشپزخانه و دست‌شویی اعمار نموده و در اختیار آنان قرار دهند.
این باشنده‌ی محل که اعضای خانواده‌اش در شهرستان خدیر زندگی می‌کنند گفته است، ساخت این پایگاه نظامی ۳۵۰ هزار روپیه‌ی کابلی/افغانی مصرف دارد که گروه طالبان به شوراهای محلی وظیفه داده‌اند تا آن را از مردم جمع‌آوری کنند. به گفته‌ی این استاد دانشگاه، برای ساختن این مرکز نظامی که هیچ نیازی برای آن در این محل نیست هر خانواده مجبور به پرداخت ده هزار روپیه‌ی کابلی/ افغانی بوده و جمع‌آوری آن نیز آغاز شده است.
این استاد دانشگاه که برای نجات اعضای خانواده‌اش از شکنجه و ظلم روزافزون گروه طالبان در تلاش دریافت خانه‌ی کرایی در کابل است می‌گوید، پیش از این اعضای این گروه از مردم این شهرستان به‌نام عشر و مالیه مقدار هنگفت گندم جمع‌آوری کرده و با وجود این‌که محصولات زراعتی آنان به دلیل خشک‌سالی از بین رفته بود اما توسط گروه طالبان مجبور ساخته شده‌اند تا مقدار مشخص‌شده‌ی عشر را که برابر به نصف عواید سالانه‌ی گندم توسط دهاقین این شهرستان می‌شود به اعضای این گروه بپردازند.
این باشنده‌ی محل گفته است، روزانه ده تا دوازده خانواده تنها از شهرستان خدیر استان دایکند که همه هزاره‌های بومی این منطقه هستند به ایران مهاجرت می‌کنند.
مردم شهرستان خدیر در استان دایکندی در حالی مجبور به فرار از زیر ظلم و شکنجه‌‌ی هدف‌مند گروه طالبان شده‌اند که پیش از این یک متنفذ قومی این شهرستان به اسم عبدالمالک به راسک گفته بود، اعضای گروه طالبان پول دسترخوان ملی را که در زمان حکومت جمهوریت ازسوی دولت وقت برای افراد بی‌بضاعت توزیع گردیده بود دوباره از مردم جمع‌آوری نموده و کسانی‌که در پرداخت آن تاخیر کرده بودند توسط گروه طالبا به شدت مورد شکنجه و لت وکوب قرار گرفتند.
به گفته‌ی عبدالمالک، جمع‌آوری پول برنامه‌ی دسترخوان ملی تنها در شهرستان خدیر این استان که همه شهروندان آن هزاره هستند توسط گروه طالبان انجام شده است.
این متنفذ قومی گفته است: «از ترس افراد گروه طالبان صدا بلند کرده نمی‌توانیم، تنها راه برای نجات مردم از زیر اسارت طالبان فرار از خانه‌های‌شان است، طالبان مردم را مجبور ساخته‌اند تا از خانه‌های‌شان کوچ کنند.»
عبدالمالک هم‌چنان در ادامه گفته است: «۱۴هزار روپیه‌ی کابلی/افغانی، پول دستر خوان ملی را گروه طالبان از خودم گرفتند و مانند من تمام مردم از ترس طالبان، پول قرض کرده و به آنان پرداخت کردند.»
دسترخوان ملی یکی از برنامه‌های کلان دولت جمهوریت برای کمک به مردم بی‌بضاعت در زمان ویروس کرونا در کشور بود که در تمام شهرستان‌های افغانستان مردم مستحق از آن دریافت نموده بودند، اما شهروندان خدیر استان دایکندی با گذشت نزدیک به چهار سال از آن برنامه، پول توزیع‌شده را دوباره به گروه طالبان پرداخت کرده‌اند.
شهروندان دایکندی هم‌چنان گفته‌اند اعضای گروه طالبان برای گشت‌زنی با موتر سایکل در میان خانه‌های رهایشی مردم و ساخت سرک‌های فرعی در میان زمین‌های زراعتی نیز از مردم پول جمع‌آوری نموده و بالای مردم محل برای ساخت سرک کار اجباری می‌کنند. به گفته‌ی آنان گشت‌وگذار اعضای این گروه در زمین‌های زراعتی مردم را با مشکلات جدی مواجه ساخته و زنان این شهرستان که در کنار مردمان به کار دهقانی مصروف هستند نمی‌توانند از خانه بیرون بروند.
پیش از این اطلاعات متعددی از غصب خانه‌ها و زمین‌های شهروندان بومی این شهرستان که همه از قوم هزاره هستند توسط کوچی‌های مسلح و تخریب کشت‌زارهای آنان نشرشده بود که به گفته‌ی شهروندان این شهرستان مردم را مجبور به ترک خانه ومناطق‌شان ساخته‌اند.
مردم شهرستان خدیر گفته‌اند، پشتون‌های ارزگان و قندهار با وضع چنین رفتارهای ظالمانه در پی تخلیه‌ی این منطقه از وجود باشندگان بومی بوده و زمینه را برای جابه‌جایی اقوام خود فراهم می‌سازند.
خدیر یکی از شهرستان‌های استان دایکندی بوده که جمعیت آن هزاره و مردم آن مصروف دهقانی و مال‌داری هستند. فقر و بی‌کاری در این منطقه میزان بلندی داشته و تنها منابع عایداتی مردم آن زراعت و مال‌داری است.
به گفته‌ی شهروندان، در سال‌های اخیر خشک‌سالی موجب از بین‌رفتن زراعت و افزایش فقر در این شهرستان شده و در سوی دیگر فشارهای گروه طالبان مردم را ناگزیر به فرار کرده است.
عنایت‌الله معنوی، استاد دانشگاه و آگاه مسایل سیاسی رفتارهای تبعیض‌آمیز و ظالمانه‌ی گروه طالبان بر اقوام غیرپشتون را نمادی از تبعیض آشکار دانسته می‌گوید، این گروه در تلاش حذف اقوام غیرپشتون در افغانستان بوده و با اتخاذ چنین رویکردهای قومی می‌خواهند مردم بومی را مجبور به فرار و پشتون‌ها را جابه‌جا نمایند.
به گفته‌ی آقای معنوی، سیاست قبیله‌ای گروه طالبان حذف اقوام غیرپشتون افغانستانی بوده و آنان برای تحقق این آرزو در تمامی استان‌های غیرپشتون‌نشین به انواع مختلف غیرانسانی در حال ظلم و ایجاد وحشت هستند.
آقای معنوی گفته است: «از استان‌های شمالی گرفته تا مرکز و استان‌های غربی همه اقوام غیرپشتون به انواع و اقسام مختلف زیر شکنجه و ظلم قرار دارند، هدف اصلی گروه طالبان پشتونیزه‌سازی افغانستان است که با توصل به سیاست‌های قبیله‌ای عبدالرحمن می‌خواهند آن را در کشور عملی نمایند.»
آقای معنوی هم‌چنان گفته‌‌است، اکثریت مطلق مردم غیرپشتون از ترس این گروه نمی‌توانند صدا بلند کنند، ورنه آمار ظلم و شکنجه، تجاوز جنسی بر زنان و دختران، نکاح اجباری، بازداشت‌های هدف‌مند و کشتار افراد غیرپشتون مانند نظام‌های قبیله‌ای پشتونیزم در گذشته‌است.
کوچ اجباری هزاره‌ها در شهرستان خدیر از سوی طالبان در حالی افزایش یافته است که پیش از این مردم در استان‌های شمالی افغانستان عمدتا تخار و فاریاب از غصب زمین و خانه‌های شان توسط پشتون‌های وزیرستانی جابه‌جا شده در این استان‌ها شکایت کرده و گفته‌اند گروه طالبان خانه‌های آنان را به مهاجران وزیرستانی توزیع نموده و آنان بی‌خان‌‌ومان شده‌اند.
آگاهان سیاسی راه‌حل نجات اقوام غیرپشتون را از زیر چنین ظلم و شکنجه که بالای مردم غیرپشتون در استان‌های مختلف کشور جریان دارد، وحدت قومی برضد این گروه دانسته و گفته‌اند تا زمانی‌که همه اقوام غیرپشتون به گونه‌ی مشترک در مقابل آنان دست به کار نشوند، به صورت جداگانه و در نقاط مختلف کشور توسط گروه طالبان حذف شده و زیر شکنجه قرار خواهند داشت.
