خبرگزاری راسک: پاکستان توسط سربازان نیابتی کشورش«گروه طالبان» بتاریخ ۲۴ مرداد/ اسد، ۱۴۰۰ در یک معاهده‌ی از قبل امضاشده با آمریکا گروه طالبان را وارد کابل ساخته و پایه‌های نظام جمهوریت ۲۰ ساله‌ی افغانستان را درهم شکست؛ در عقب موفقیت گروه طالبان مبنی بر اشغال کابل، پاکستان افغانستان را بخشی از صوبه‌‌ی کشورش در کنترول خود درآورد.
افغانستان در ۲۰ سال نظام جمهوریت، ارتش ۲۰۰ هزار نفری مجهز با ابزارهای نظامی پیش‌رفته به شمول قوای هوایی و نظامیان آموزش دیده داشت که برای پاکستان چنان ارتش و نظامیان تعلیم‌یافته غیر‌قابل تحمل بود.
استخبارات پاکستان برای جلوگیری از مبدل‌شدن افغانستان به عنوان یک دولت با اقتدار در ۲۰ سال گذشته روی پروژه‌ی طالبانی سرمایه‌گذاری نموده و آنان را برای سرنگونی نظام پیشن افغانستان تعلیم وتجهیز کرده وجنگ ۲۰ساله‌ی این‌گروه در مقابل نیروهای امنیتی افغانستان را رهبری نمود.
پاکستان برای رهبران این‌گروه در کشورش دو شورای رهبری تحت عنوان شورای کویته و شورای پشاور ساخت.
ریچارد اولسن، نماینده‌ی ویژهی پیشین آمریکا برای افغانستان و پاکستان که پیشینه‌ی کار به عنوان سفیر آمریکا در پاکستان را نیز دارد، در زمان ماموریتش در این پُست گفته بود که گروه طالبان از سوی شورای کویته و پشاور اداره می‌شوند.
اولسن گفته بود، می‌توانیم تشخیص بدهیم که رهبران اولیه‌ی طالبان چی کسانی هستند، چون به گفته‌ی او، گروه طالبان دو شورا بنام، شورای کویته و پشاور دارند که نام شهر‌هایی در پاکستان است.
هم‌زمان با سلطه‌ی گروه طالبان برافغانستان، پاکستان پروسه‌ی انتقال سلاح و تجهیزات نظامی ارتش پیشین کشور را آغاز نموده و به گفته‌ی آگاهان نظامی بخش بزرگی از تجهزات ناتوکه در اختیار ارتش پیشین افغانستان گذاشته شده بود، توسط گروه طالبان به پاکستان انتقال داده شدهاست.
در اوایل فروردین/حمل سال ۱۴۰۱خورشیدی روزنامه‌ی دان پاکستانی گزارش داد که اسلام‌آباد تسلیحات نظامی بر جا مانده از ارتش آمریکا در افغانستان را از گروه طالبان خریداری می‌کند.
پس از آن دونالد ترامپ رییس جمهور پیشین آمریکا نیز در مصاحبه‌ی با فاکس نیوز گفته بود، واشنگتن معادل ۸۵ میلیارد دالر تجهیزات نظامی به ارتش پیشین افغانستان داده بود که گروه طالبان با فروش تجهیزات آمریکا، ثروت‌اندوزی می‌کنند.
درسوی دیگر هواپیماهایی نظامی ارتش پاکستان که به نوشته‌ی خبرگزاری اسپوتنیک به نقل از روزنامه‌ی پایونیر، گروه طالبان را در جنگ علیه نیروهای مقاومت ملی در پنجشیر حمایه‌ی هوایی کردند، حملات پیهمی را بر استان‌های خوست و پکتیکا انجام داده که منجر به کشته شدن ده‌ها فرد غیر نظامی شدهاست.
در تازه‌‌ترین حملات هوایی پاکستان در یک هفته‌ی گذشته بر استان خوست دست‌کم ۱۹ تن کشته وشماری مجروح شدند.
آخرین حمله‌ی پهپادی پاکستانی بریک هتل در استان خوست در روز ۲۴ مرداد/ اسد، روزی که مقامات گروه طالبان درکابل سرگرم پای‌کوبی و فرستادن پیام‌های تبریکی، آزادی افغانستان بودند، صورت گرفت.
آگاهان نظامی حملات پیهم هوایی پاکستان که از زمان روی‌کار‌آمدن سلطه‌ی این‌گروه در استان‌های مختلف کشور آغاز شدهاست را نشانی از استعمار پاکستانی دانسته وگفته‌اند، در قوانین بین الدول وقوع چنین حملات نقض حریم هوایی کشورها بوده و هیچ کشوری چنین حق را ندارد.
گروه طالبان در برابر تمامی حملات هوایی پاکستان بر بخش‌های مختلف کشور خاموش بوده و حتی واکنش‌های نمادین هم در این راستا نداشته‌اند.
طالبان روزهای ۲۴ مرداد/اسد و ۲۸ این ماه را در حالی روز آزادی و استقلال کشور دانسته و این روز را تجلیل می‌کنند که پیش از این بر بنیاد اطلاعات خبرگزاری راسک، خانواده‌های شماری از مقامات بلند پایه‌ی حکومت این‌گروه به شمول ملایعقوب، سراج حقانی، و مولوی کبیر در گِرو پاکستان بوده و در دوسال سلطه‌ی این‌گروه حتی یک بارهم به افغانستان نیامده‌اند.
اخیرا منصور احمد سفیر پیشین پاکستان برای افغانستان در گفت‌وگو با یک رسانه‌ی پارسی زبان گفته‌است، با وجود بازگشت گروه طالبان به قدرت، خانواده‌های تعداد زیادی از رهبران این‌گروه هنوز در پاکستان زندگی می‌کنند.
به گفته‌ی او خانواده‌ی ملایعقوب وزیردفاع گروه طالبان نیز در حال حاضر در پاکستان است..
آگاهان سیاسی حضور خانواده‌های مقامات گروه طالبان در پاکستان را نشانی از اعتماد و وابستگی این‌گروه نسبت به پاکستان دانسته و گفته‌اند، خانواده‌های گروه طالبان به پاکستان وابستگی شدید داشته و در آن‌کشور احساس بیگانگی نمی‌کنند.
شمس الرحمن فروتن آگاه مسایل سیاسی، قبل از این در پاسخ به این سوال که چرا مقامات گروه طالبان خانواده‌های شان را به افغانستان انتقال نداده‌اند، گفته بود: « احساس تعلق شدید آن‌ها به پاکستان از یک‌سو، عدم احساس بیگانگی آنان به پاکستان از سوی دیگر و نبود باورمندی مقامات گروه طالبان به بقای نظام شان از عوامل اصلی عدم انتقال خانواده‌های آن‌ها از پاکستان به افغانستان است.
دربخش دیگر سیاست استعماری پاکستان بر افغانستان، این‌کشور طالبان را درنقش سربازان غیر رسمی برای تامین امنیت مردم پاکستان استفاده نموده و از زمان به قدرت رسانیدن این‌گروه در افغانستان، تلاش نموده است تا از آنان به عنوان ابزار نظامی و سیاسی در از بین‌بردن تحریک طالبان پاکستانی استفاده کند.
بخشی از سیاست استعماری پاکستان در افغانستان انتقال ۴۰ هزار پشتون وزیرستانی با اعضای خانواده‌های شان به شمال افغانستان است که گروه طالبان خانه و زمین‌های مردم بومی این استان‌ها را به آنان توزیع نموده تا دوباره به پاکستان نروند.
انتقال ۴۰ هزار وزیرستانی‌های پاکستانی به استان‌های شمال و توزیع زمین‌های مردم بومی این مناطق بخشی از برنامه‌های استعماری پاکستان برگروه طالبان بوده و با ععمل‌سازی پروسه‌ی انتقال پشتون‌های وزیرستانی به افغانستان پاکستان ازیک‌سو امنیت کشورش را تامین کرده و از سوی دیگر استان‌های شمالی افغانستان را که خواست‌گاه اصلی سیاست‌های پاکستان‌ستیزی در سال‌های گذشته بوده پشتونیزه کرده است.
دربخش معادن افغانستان، پاکستان یکی از تاراج‌کنندگان بزرگ منابع زیرزمینی مردم افغانستان بوده و در حال حاضر علاوه از انتقال هزاران تُن ذغال سنگ از کشور، معادن کرومات و زمرد پنجشیر را نیز استخراج می‌کند.
در همین حال ایالات متحده‌ی آمریکا نیز در دوسال سلطه‌ی طالبان، با پرداخت بسته‌های ۴۰ میلیون دالری هفته‌گی، بر این‌گروه دست‌رسی مستقیم داشتته و برنامه‌های مشخصی جهت اعمال سیاست‌های خارجی آمریکا در منطقه به طالبان می‌دهد.
افزایش تنش‌های مرزی با ایران و بستن حق‌آبه‌ی هیرمند بخشی از توافقات ایالات متحده‌ی آمریکا با گروه طالبان بوده که در دوسال گذشته از سوی این‌گروه به در‌خواست آمریکا عملی شده و در مقابل گروه طالبان پول دریافت کرده‌اند.
اخیرا بازرس ویژهی آمریکا در امور بازسازی افغانستان (سیگار) در گزارشی اعلام کرد که آمریکا طی دو سال گذشته نزدیک به ۲.۳ میلیارد دالر به گروه طالبان کمک کرده‌است.
پیش از این پیرمحمد ملازهی کارشناس ارشد ایرانی در امور افغانستان گفته بود، معاهده‌ی دوحه میان گروه طالبان و آمریکا ۴۰۰ صفحه بود که تنها ده صفحه‌ی آن در اختیار مردم و رسانه‌ها گذاشته شدهاست.
به گفته‌ی این کارشناس ایرانی، ۳۹۰ صفحه‌ی پنهانی این توافق‌نامه، می‌تواند موضوعاتی از قبیل تسهیل حمله‌ی آمریکا به ایران یا هم ایجاد بی‌ثباتی در این‌کشور باشد.
گروه طالبان در حالی آزادی و استقلال افغانستان را در سه روز پیهم تجلیل می‌کنند که این‌گروه از دوسال به این بدون مشروعیت داخلی و بین‌المللی با توسل به ابزارهای ضد حقوق بشری مردم افغانستان را شکنجه نموده و تا حال هیچ کشوری حاضر نشده‌است آنان را به رسمیت بشناسد.
کشورهای آزاد و مستقل در جهان به کشورهای گفته می‌شود که توانایی نظامی دفاع از مرزها و حریم هوایی خویش را داشته، از لحاظ اقتصادی متکی به خویش بوده و در تعاملات جهانی بتواند نقش تاثیر‌گزار بازی کند، حکومت گروه طالبان فاقد هر سه نوع این خصوصیات بوده و افغانستان زیر سلطه‌ی آنان از بدنه‌ی جامعه‌ی جهانی جداشده‌است.
