خبرگزاری راسک: در ادامهی لیلام معادن کمیاب افغانستان توسط گروه طالبان، اینگروه پنجشنبه ۲۳ شهریور/سنبله گفتهاند، به ارزش ۲۴ میلیون و ۵۶۹ هزار روپیهی کابلی/ افغانی، مقداری از زمرد استان پنجشیر را به فروش رسانیدهاند.
خبرگزاری باختر تحت ادارهی گروه طالبان ۲۳ شهریور/سنبله، به نقل از مسوولین ریاست معادن گروه طالبان در استان پنجشیر با نشراعلامیهی گفتهاست، این نخستینبار است که زمرد استان پنجشیر طی پروسهی داوطلبی با حضورداشت۱۵۰خریدار به فروش میرسد.
گروه طالبان ۲۳ شهریور/سبنله، در حالی از لیلام و فروش نایابترین محصول معدنی افغانستان« زمردپنجشیر»سخنگفتهاند که پیش از این شماری از آگاهان سیاسی و کارشناسان اقتصاد با انتقاد شدید از گروه طالبان گفتهاند، اینگروه در تبانی با پاکستان و چین تاراج معادن افغانستان را آغاز کرده و به گونهی بیرویه بدون در نظرداشت قانون و رعایت معیارهای جهانی تاراج سرمایهی ملی مردم افغانستان را آغاز کردهاند.
به گفتهی منابع محلی در استان پنجشیر، پس از سلطهی گروه طالبان بر ایناستان، اینگروه کار استخراج معدن زمرد را در پنجشیر توقف داده بودند، اما حالا کار استخراج این معادن توسط افراد وابسته به اینگروه بشکل گسترده آغاز شدهاست.
بربنیاد اطلاعات ارایه شده از سوی وزارت معادن دولت پیشین افغانستان، زمرد پنجشیر در شهرستانهای حصهی اول، روستای سفید شیر، درهی مکونی و همچنان روستای خنج وجود دارد.
در زمان نظام جمهوریت، حکومت افغانستان ۱۲۶ معدن کوچک و متوسطِ استخراج زمرد را به قرارداد داده بود، اما بر اساس معلومات وزارت معادن و پترولیم گروه طالبان، ۸۲ معدن دیگر به این تعداد اضافه شده که در مجموع گروه طالبان ۲۰۸ معدن زمرد را در حال حاضر در این استان توسط افراد نزدیک به خود و همکاری شرکتهای پاکستانی و چینی استخراج نموده، به بیرون از افغانستان انتقال میدهند.
پیش از این خبرگزاری راسک با تهیهی یک گزارش تحقیقی در مورد تاراج معادن افغانستان توسط گروه طالبان درهمکاری با شرکتهای چینی و پاکستانی به اطلاعاتی دست یافته بود که بیشترین استخراج ذخایر طبیعی افغانستان را گروه طالبان به کمپنیهای چینی، سپس پاکستانی و همچنان ایرانی به قرارداد داده که هیچ گونه نظارتی پس از قرارداد مبنی بر میزان استخراج و انتقال این مواد طبیعی به خارج از کشور توسط گروه طالبان وجود نداشته و این کمپنیها چندین برابر میزان مشخص شده در قرارداد، معادن کشور را استخراج نموده و بیرون از افغانستان انتقال میدهند.
اطلاعات این گزارش همچنان نشان داده بود که چندین شرکت چینی در وزارت معادن گروه طالبان منتظر اخذ قرارداد استخراج معادن بزرگ کشور از جمله «لیتیوم» بوده و آنان تلاش دارند تا از فرصت موجود افغانستان، عدم مشروعیت گروه طالبان، نبود نهادهای ناظر ملی و جهانی بر این روند و همچنان مجبوریت اقتصادی اینگروه استفاده نمود، این معادن را به ارزش ناچیز و کمترین بها استخراج و به کشورشان انتقال دهند.
از سوی دیگر آگاهان اقتصادی استخراج بیپیشینهی معادن افغانستان را برای آیندهی کشور بحرانزا توصیف نموده میگویند در وضعیت کنونی نه شفافیت لازم برای قرارداد این معادن وجود دارد و نه هم شفافیت کامل در مورد دریافت و چگونگی مصرف پول آنها، به باور آگاهان اقتصادی، ذخایر طبیعی کشور که سرمایه و امید نسلهای فردای افغانستان هستند، گروه طالبان از آن استفادهی شخصی برای جمعآوری پول به خانوادهها و افراد نزدیک به خویش نموده و مردم افغانستان را از این امید سرمایهی طبیعی کشورشان ناامیدکردهاند.
احمد ضیا کاوشگر، آگاه مسایل اقتصادی و استاد دانشگاه، تلاشهای گروه طالبان برای استخراج معادن افغانستان را که بهدور از هرنوع معیارهای جهانی و اقتصادی انجام میشوند، نهادهای نظارتی به شمول رسانهها و مردم نیز هیچگونه نظارتی بر این روند ندارند، نگرانکننده توصیف نموده میگوید: «گروه طالبان رویههای نامناسب را برای استخراج معادن کشور بهکارگرفتهاند، از آنجا که اینگروه خود توان مالی برای سرمایهگذاری روی معادن ندارند، و درسوی دیگر نیاز به پول را بیشتر از همه احساس میکنند تلاش دارند تا از هرطریق ممکن، بدون هیچگونه شفافیت و معیارهای قانونی این سرمایهی ملی مردم افغانستان را به لیلام گذاشته وکشورهای چون پاکستان و چین از این وضعیت استفادهی سو میکنند.»
معادن زمرد استان پنجشیر نخستینبار در سال۱۹۷۰ میلادی توسط زمینشناسان روسی کشف شد و به دلیل جنگهای پیهم در افغانستان به گونهی قانونی مورد استفاده قرارنگرفته و بخش بزرگی از این معادن تا هنوز دست نخورده باقی مانده که گروه طالبان پای شرکتهای پاکستانی و چینی را به این گنجینهی کمیاب افغانستان که امید نسلهای بعدی کشور بودهاند، کشانیده و در معرض استخراج گسترده و شخصی قرار دادهاند.
افغانستان سرشار از معادن طبیعی از جمله سنگها و فلزات قیمتی نادر و گرانبها در جهاناست که ارزش این ذخایر طبیعی کشور تا «سه تریلیون دالر» تخمین شدهاست.
ارزشی که به گونهی جدید در خطر دستبرد قرار گرفته از یک سو گروه طالبان به عنوان ابزار پولسازی فردی به آن چشم دوخته و در سوی دیگر کشورهای چون پاکستان و چین به آرزوی دیرینهی شان با کمترین هزینه به « سه تریلیون دالر» گنجینهی دست نخوردهی مردم افغانستان دست پیدا کردهاند.