خبرگزاری راسک: دو سال پس از سلطه‌ی گروه طالبان برکشور، شماری از شهروندان و نظامیان دولت پیشین می‌گویند، تحمل ادامه‌ی ظلم و اسارت این گروه را نداشته، نیاز است تا در داخل کشور، مردم برضد گروه طالبان متحد شده جبهه‌های نظامی قدرت‌مند برای نجات خویش ساخته و ایستادگی مسلحانه نمایند.
این نظامیان دولت پیشین افغانستان با انتقاد از سیاسیون کشور در بیرون گفته‌اند، با وصف این‌که آنان می‌دانند فضای سیاسی افغانستان به نفع گروه طالبان نیست، اکثریت مطلق مردم افغانستان از این گروه متنفر شده و منتظر فرصت قیام برضد آنان‌اند، اما در دو سال گذشته آنان هیچ کار تاثیرگذار برای نجات افغانستان انجام نداده و نتوانسته‌اند از این تنفر و قدرت مردمی برعلیه گروه طالبان به نفع کشور استفاده‌ی نظامی کنند.
شماری از نظامیان دولت پیشین افغانستان در صحبت با خبرگزاری راسک گفته‌اند، شکست نظام طالبانی در کشور نیاز به یک حرکت جمعی و قیام عمومی داشته که از روزهای اول حاکمیت این گروه، خواست تمام مردم افغانستان بوده اما آنان نتوانسته‌اند به دلیل نبود آدرس نظامی مشخص، ترس و بازداشت از سوی گروه طالبان آن را مطرح و عملی نمایند.
این نظامیان دولت پیشین هم‌چنان گفته‌اند، در دو سال گذشته انتظار داشتند تاسیاسیون کشور در بیرون، جبهاتی را شکل دهند تا برضد اسارت قبیله‌ای و نجات مردم افغانستان از چنگ گروه طالبان حرکت مسلحانه نمایند، اما دیده می‌شود که هیچ حرکت تاثیرگذار و مبتنی بر نتیجه در این مدت علیه این گروه از سوی آنان صورت نگرفته و سیاسیونی‌که شعار دفاع از مردم افغانستان در مقابل گروه طالبان را سر می‌دادند، باردیگر درگیر مخالفت‌های شخصی با هم‌دیگر شده و مردم افغانستان را در چنگ تروریستان جنایت‌کار رها کرده‌اند.
این نظامیان دولت پیشین افغانستان که به گفته‌ی آنان شمارشان به ۱۲۰ تن می‌رسد تلاش دارند، آن عده از هم‌سنگران سابق شان را که در استان‌های مختلف افغانستان زیر اسارت گروه طالبان با مشکلات جدی روحی و اقتصادی مواجه بوده و از سوی دیگر توسط استخبارات این گروه مورد تعقیب قرار دارند، در یک محور واحد و منظم جمع نموده، به گونه‌ی خودی در مقابل گروه طالبان ایستادگی مسلحانه را آغاز نمایند.
یک نظامی دولت پیشین افغانستان به اسم مستعار شفیق‌الله که فرمانده‌ی یک واحد صد نفری «فرمانده تولی» نیروهای «کماندو» در ارتش پیشین افغانستان بود گفته‌است، امید آنان از فرماندهان و سیاسیون کشور برای نجات افغانستان به پایان رسیده و در دوسال گذشته انتظار داشتند تا یک آدرس مشخص برای دفاع از افغانستان از سوی آنان ساخته شود اما آن‌چه انتظار داشتند صورت نگرفته‌است.
این نظامیان دولت پیشین افغانستان، با ستایش از ایستادگی نیروهای جبهه‌ی آزادی افغانستان و جبهه‌ی مقاومت ملی در دو سال گذشته بر ضدگروه طالبان گفته‌اند، افراد این دو جبهه‌ی نظامی نیز به دلیل عدم هم‌آهنگی میان سیاسیون کشور، نبود امکانات و تجهیزات نظامی مورد نیاز برای جنگ و عدم اطمینان کسانی‌که مخالف نظام طالبانی استند به این جبهات منجر شده‌است تا آنان نیز نتوانند فعالیت چشم‌گیر و تاثیرگذار نظامی انجام داده و مردم کشور، خصوصا نظامیان پیشین را دورخویش جمع کنند.
این نظامیان پیشین، وزیردفاع دولت پیشین افغانستان«بسم‌الله محمدی» را بزدل، معامله‌گر و ترسو خوانده گفته‌اند، او از قدرت نظامی موجود در آن زمان برای نجات افغانستان و جلوگیری از پیش‌روی گروه طالبان استفاده‌ی ملی نکرد، زیرا به گفته‌ی آنان آقای محمدی زیر بار معاملات قومی اشرف غنی احمدزی و حلقه‌ی نزدیک او قرارگرفته بود.
تلاش‌های خودی برای شکل‌دهی جبهات نظامی برضد گروه طالبان از سوی نظامیان پیشین و مردم افغانستان پس از آن افزایش یافته‌است که گروه طالبان در دو سال سلطه بر افغانستان، انواع مختلف شکنجه، ظلم و استبداد قبلیه‌ای را بالای اقوام غیرپشتون در کشور انجام داده، شماری از نظامیان دولت پیشین افغانستان را به جرم کار در دولت پیشین یا اتهام هم‌کاری با جبهه‌ی مقاومت ملی بازداشت، شکنجه، زندانی و تیرباران کرده‌اند.
پیش از این مارشال عبدالرشید دوستم رهبر حزب جنبش ملی افغانستان و عضو کنونی شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان در دومین سال‌روز سلطه‌ی گروه طالبان بر افغانستان، با اشاره به تنفر مردم نسبت به گروه طالبان و جنایات این گروه گفته بود: «مردم افغانستان از وضعیت موجود به تنگ آمده و آ‌ن‌ها فقط به رهبری نیاز دارند.»، آقای دوستم هم‌چنان گفته‌بود: « برای شکست گروه طالبان از افغانستان، دیگر به تجهیزات جنگی آمریکا نیاز نیست، مردم به تنگ آمده‌اند و به رهبری نیاز دارند.»
آگاهان نظامی، رفتارهای قومی، جنایات پیهم و انحصار قدرت سیاسی از سوی گروه طالبان در افغانستان را از عوامل اصلی تنفر مردم نسبت به این گروه دانسته و گفته‌اند، جغرافیا، نفوس و فضای سیاسی افغانستان به نفع گروه طالبان نیست، به گفته‌ی این نظامیان، تنها عاملی که این سه مورد را به نفع این گروه ساخته است، استبداد، ظلم و شکنجه‌های دردناک آنان در مقابل مردم افغانستان است که نه جهان به این جنایات ظالمانه توجه کرده و نه رهبرانی که خودشان را حامی مردم می‌خواندند.
احسان‌الله حیدری، اسم مستعار یک ژنرال متقاعد ارتش پیشین افغانستان است، او در صحبت با خبرگزاری راسک گفته‌است: « بزرگ‌ترین عامل موفقیت در جنگ حمایت مردمی، تسلط بر جغرافیای جنگی و داشتن حمایت فضای سیاسی است، گروه طالبان هیچ کدام از این سه عامل را ندارند، مردم از آنان متنفر استند، جغرافیای افغانستان خصوصا شمال به نفع این‌گروه نیست و در مجامع سیاسی بینالمللی نیز این گروه حیثیت سیاسی نداشته به عنوان یک گروه تروریستی و جنایت‌کار شناخته می‌شوند.»
به گفته‌ی این نظامی پیشین اگر حرکتی در افغانستان برای مقابله با گروه طالبان از هر نقطه‌ی کشور آغاز شود و آدرس مشخص داشته باشد، آن حرکت به زودی تبدیل به قیام ملی بر علیه این گروه شده و آنان شکست قطعی خواهند خورد.
نظامیان دولت پیشین در حمایت مردمی در حالی از ایجاد جبهه‌ی نظامی قدرت‌مند در مقابل گروه طالبان خبر می‌دهندکه روز گذشته، شماری از این نظامیان پیشین که مدتی را در زندان گروه طالبان سپری کرده و از آن‌جا زنده بیرون شده‌اند، با روایت دردناک وضعیت زندان‌های این گروه در صحبت با خبرگزاری راسک گفته بودند، گروه طالبان شکنجه‌های غیرانسانی مانند، ادرارکردن بر صورت زندانیان، خورداندن مواد فاضله‌ی انسان بر آنان، گذاشتن کاردهای داغ شده در بدن آنان، سوزن‌زدن بر آلت، آویختن سه شبانه روز از یک‌پا و شوک‌دادن با برق را بخشی از شکنجه‌های این گروه در مقابل نظامیان و کارمندان دولت پیشین گفته‌اند.
