طالبان در تبلیغات و فضاسازی رسانه‌ای خیلی فعال اند و حرفه‌ای عمل می‌کنند. این فعالیت طالبان از ام‌روز نیست، از بیست‌سال پیش اهمیت تبلیغات و فعالیت‌های رسانه‌ای را دانسته بودند و در بیست‌سال گذشته توانستند قوی‌تر و حرفه‌ای‌تر از جمهوریت تقلبی کرزی و غنی، فعالیت رسانه‌ای کنند، فضای مجازی و رسانه‌ای را در اختیار بگیرند و جمهوریت را از نظر فعالیت و تبلیغ رسانه‌ای شکست بدهند. پیش از این‌که جمهوریت تقلبی کرزی و غنی سقوط کند، از نظر تبلیغ و فعالیت رسانه‌ای به نفع طالبان سقوط کرده بود، زیرا طالبان سال‌ها قبل فضای مجازی و رسانه‌ای را تسخیر کرده بودند، ذهنیت جامعه‌ی بدوی دین‌خوی مردم افغانستان به‌ویژه جوانان را در اختیار گرفته بودند و پیروزی رسانه‌ای به نفع گروه طالبان رقم خورده بود. طالبان پس از این‌که به قدرت رسیدند، به فعالیت رسانه‌ای خود ادامه دادند و مانند قبل، رسانههای تصویری را ممنوع نکردند، بلکه کوشیدند رسانه‌ها از جمله رسانههای خصوصی را به نفع خود مدیریت کنند.
در این چندروز پسین، بحث اپارتاید جنسیتی زیر سلطه‌ی طالبان مطرح شد. این بحث نسبتا توانست در فضای مجازی بازتاب پیدا کند و زنانی در اروپا به اپارتاید جنسیتی زیر سلطه‌ی طالبان اعتراض کردند تا این‌که شماری از مقامات کشورهای خارجی از زن‌ستیزی طالبان انتقاد کردند و بحث اپارتاید جنسیتی زیر سلطه‌ی طالبان به یک مانور رسانه‌ای در فضای مجازی تبدیل شد که به نگرانی طالبان انجامید. بنابراین طالبان بازی رسانه‌ای تازه‌ای را مدیریت کردند تا با این بازی رسانه‌ای بتوانند فضای رسانه‌ای را به نفع خود تسخیر کنند.
حقوق بشر و حقوق زنان برای ما خیلی اهمیت دارد و حمایت از حقوق بشر و حقوق زنان خط قرمز ما در فعالیت رسانه‌ای ما است، اما درصورتی‌که قضیه‌ی نیک‌بخت را که توسط طالبان به صورت هدف‌مندانه و مدیریت‌شده رسانه‌ای شد، دقیق بررسی کنیم، متوجه می‌شویم طالبان با رسانه‌ای کردن قضیه‌ی نیک‌بخت بازی رسانه‌ای انجام دادند تا فضای رسانه‌ای را برای جلوگیری از بازتاب اپارتاید جنسیتی زیر سلطه‌ی شان مدیریت کنند و به‌نوعی سکه‌ی فضای مجازی و رسانه‌ای را به نفع خود رقم بزنند. با بازی رسانه‌ای قضیه‌ی نیک‌بخت نسبتا توانستند فضای مجازی و رسانه‌ای را به نفع خود تسخیر کنند و رقم بزنند.
ما تاکید نداریم که نیک‌بخت قربانی خشونت‌های خانوادگی نیست، نه‌تنها نیک‌بخت بلکه صدها زن در افغانستان دچار خشونت‌های خانوادگی استند و مهم‌تر از همه با به قدرت رسیدن طالبان افغانستان به یک زندان بزرگ برای زنان تبدیل شده است. اما این‌که طالبان قضیه‌ی نیک‌بخت را این‌همه پررنگ رسانه‌ای کردند، این اقدام طالبان یک بازی رسانه‌ای بود.
فکر کنید! اگر یک انسان را بیست‌وپنج‌سال در یک مخروبه زندانی کنند، در این بیست‌وپنج‌سال روی روشنایی آفتاب را نبیند، در زمستان‌های سرد کابل که نه توشک و نه لحافی داشته باشد و زیر یک پیراهن چگونه انسان می‌تواند زنده بماند؟ این‌که قضیه‌ی نیک‌بخت با خانواده‌اش چه بوده، دقیق معلوم نیست، اما طوری‌که طالبان از این قضیه استفاده کردند، این استفاده توسط طالبان یک بازی رسانه‌ای به نفع خودشان است.
طالبان هم‌زمان با بازی رسانه‌ای نیک‌بخت، سرکوب زنان متعرض را در کابل شدت بخشیدند و ندا پروانی و ژولیا پارسی دو خانم پارسی‌زبان تاجیک را با خانواده‌های‌شان گرفتار و زندانی کردند. این‌که طالبان چرا زنان معترض را هم‌زمان با بازی رسانه‌ای نیک‌بخت، سرکوب کردند، برای این بود که خبر نیک‌بخت در رسانه‌ها بازتاب داشت و این خبر فضای مجازی را تسخیر کرده بود؛ بنابراین خبرهای دیگر کم‌تر فرصت بازتاب را می‌یافتند. طالبان براساس بازی رسانه‌ای نیک‌بخت، شماری از زنان متعرض را گرفتار کردند و حقیقت این بود که گرفتاری آن زنان آن‌چنان‌که باید در رسانه‌ها بازتاب می‌یافت و در فضای مجازی مطرح می‌شد، بازتاب نیافت و مطرح نشد.
طالبان هم‌زمان با بازی رسانه‌ای نیک‌بخت و گرفتاری زنان معترض یک بازی رسانه‌ای دیگر را نیز به راه انداختند که از لابی خود بنام دیوه پتنگ دعوت کردند تا از قمارخانه‌ها و کاباره‌های اروپا به کابل بیاید و در افغانستان به چکر و گردش بپردازد. دیوه پتنگ از زنان حلقه‌ی فضلی گروپ است‌که برای این حلقه خدمات جنسی ارایه می‌کرد و دختران و زنان را برای مردان حلقه‌ی فضلی گروپ به دام می‌انداخت، اما با روی‌کارآمدن طالبان به اروپا رفت و از کاباره‌های اروپا شروع به لابی‌گری طالبان کرد. دیوه پتنگ درحالی‌که خودش در کاباره‌ها و قمارخانه‌های لندن با خواننده‌های رب ایرانی لاس می‌زد و می‌رقصید، اما از ممنوعیت آموزش و شغل زنان در افغانستان توسط طالبان، حمایت می‌کرد.
در این شرایط او برای سفیدنمایی طالبان به کابل آمد و به بامیان سفر کرد. در این سفر خود او رانندگی کرد و رفت پیش روی جای خالی بودا که توسط طالبان تخریب شده بود، عکس گرفت. رفتن این لابی طالبان به بامیان و عکس گرفتن پیش روی جای خالی بودا در حقیقت مانوری برای پیروزی قومی بود که می‌خواهد پیروزی قومی خود را جشن بگیرد و به اقوام هزاره، تاجیک و اوزبیک وانمود کند قوم ما پیروز است و یک زن پشتون لابی قومی طالبان می‌تواند آزادانه در هر کجای افغانستان سفر کند.
اما سفر این زن لابی قومی طالبان در این شرایط در حقیقت بازی هدف‌مندانه‌ی رسانه‌ای طالبان برای سرکوب زنان معترض در افغانستان است. چرا؟ طالبان می‌خواهند از یک‌طرف زنان معترض را که برای حق آموزش و شغل زنان مبارزه می‌کنند، سرکوب کنند و از طرف دیگر می‌خواهند نشان دهند که از حقوق زنان حمایت می‌کنند. حمایت از حقوق زنان در حقیقت بازی‌های رسانه‌ای استند که طالبان می‌خواهند انجام دهند تا سرکوب زنان معترض بازتاب رسانه‌ای پیدا نکند.
بازی رسانه‌ای نیک‌بخت توسط طالبان و مانور رسانه‌ای دیوه پتنگ لابی قومی طالبان در این شرایط، مدیریت شده است و برای فضاسازی در رسانههای اجتماعی صورت می‌گیرد تا سرکوب زنان معترض در رسانههای اجتماعی بازتاب پیدا نکند و فضای مجازی را تسخیر نتواند و از طرف دیگر طالبان با این بازی رسانه‌ای می‌خواهند به جهان وانمود کنند که آزادی و حقوق زنان را رعایت می‌کنند؛ زیرا نیک‌بخت را از زندان خانگی بیست‌وپنج‌ساله بیرون کرده‌اند و دیوه پتنگ اجازه دارد خودش رانندگی کنند و بامیان برود.
