خبرگزاری راسک: شماری از شهروندان استان قندز تایید کردهاند که موسسات خیریه، نهادهای امدادرسان و کمککننده در استان قندز، زیر امر گروه طالبان هستند.
بهگفتهی آنان رییس و مسوولان این موسسات خیریه بیشتر از یک قوم هستند و همه فعالیتهای به «اصطلاح» بشردوستانهی آنان، تبعیضآمیز و رنگ و بوی قومی دارد.
بهباور آنان از اینرو بیشتر پروژههای عمرانی و کمکها تحتنام بشردوستانه در ساحاتی تطبیق و یا بهمردم توزیع میشود که مربوط یک قوم خاص میباشند.
بشیر احمد در گذشته سرباز یکی از قطعات نظامی در شهرستان خانآباد قندز بوده و با استیلای کشور از سوی گروه طالبان، بیکار شده و هماکنون زندگی را با ناملایماتهای فراوان تجربه میکند.
وی که پدر پنج کودک قدونیمقد است، میگوید:« به اصرار زیاد و همکاری همسایهام که پشتو زبانند، توانستم از استاندار قندز، امر توزیع یک استحقاق کمکهای بشردوستانه را از یکی از موسسات کمککننده بگیرم.»
او ادامه داد:« این کمک که شامل فقط سه قلم مواد اولیهای غذایی آرد، برنج و بوره میشد، وقتی درخواست را بهآن نهاد کمککننده بردم، رییس آن، امر استاندار را دید، از من بهزبان پشتو چند پرسش را کرد، وقتی دید من فارسیزبانم، روحیه و برخوردش تغییر کرد و گفت هفتهای دیگر بیا و مواد کمکیات را بگیر.»
بشیر احمد گفت:« هفتهی دیگر در روز موعود که رفتم گفتند که چون ازدحام زیاد است، درخواستت مفقودشدهاست دوباره از استانداری امر بیار.»
وی در ادامه گفت:«تعصب و برتریخواهی از سوی یک قوم، هرچند در کل کشور بیداد میکند، ولی این کار در قندز بهصورت آشکارا انجام شده و بهاقوام دیگر جایی برای زندگی نماندهاست.»
اما این تنها موسسات خارجی و امدادرسان نیست که پدیدهی شوم تبعیض و برتریخواهی بالایشان سایه افگنده، بلکه نهادهای چون هلالاحمر، صلیب سرخ که در گذشته با شعار انسانمحوری و دور از تعلقات مذهبی و زبانی فعالیت داشتند، اکنون رییس آن یک عضو گروه طالبان پسر میرزا محمد ناصری از فرماندهان پشتونتبار استان قندزاست.
بانو فروزان که کودک ششسالهاش سوراخ قلب دارد، از برخورد دوگانه و تبعیضآمیز ریاست هلالاحمر شکایت دارد.
این خانم که پیش ازین آموزگار یکی از مکتبهای دخترانهی استان قندز بود میگوید:« پس ازین که پزشکان بیماری دختر ششسالهاش را سوراخ قلب تشخیص دادند، چون توان مالی نداشتم تا کودکم را برای درمان بهبیرون از کشور انتقال بدهم، بهرهنمایی پزشکان، او را با تمام نسخهها و اسناد تشخیصیهی بیمارستان، به هلالاحمر( سرهمیاشت) بردم تا از آن طریق بهیکی از کشورهای دیگر برای درمان انتقال دهند و اینک ششماه میگذرد و در حالت انتظار قرار داریم.»
خانم فروزان میافزاید:« کسانی که کودکانشان مصاب بهسوراخ قلب بود و بعد از من بهآن نهاد مراجعه کردند، در مدت سهماه، بیمارانشان بهبیرون از کشور انتقال داده شدند و پس از صحتیابی کودکانشان، دوباره بهکشور، آورده شدند.»
وی گفت:« در حالی که وضعیت صحی کودک ما روزبهروز بدتر میشود، فقط بهجرم اینکه فارسی زبان هستیم، حتا وقت ندارند حرف ما را بشنوند.»
این در حالیست که طی یکسال گذشته هزاران خانواده از صفحات مشرقی و جنوب کشور بهاستان قندز آوردهشده و ساحات حاصلخیز روستاها و شهرستانها به آنان واگذار شدهاست.