بیستم ماه قوس، سال ۱۴۰۱، برابر با دومین سال‌روز درگذشت محمد اعظم رهنورد زریاب، داستان نویس پرآوازه حوزه زبان پارسی است.
رهنورد زریاب از نویسندگان معاصر، سرشناس و پرکار افغانستان بود که از وی ده‌ها اثر ادبی برجا مانده‌اند. استاد زریاب، یک‌ونیم دهه آخر عمرش را مشاور و ویراستار خبر در طلوع بود.
استاد زریاب بیش از پنجاه سال برای فرهنگ و زبان پارسی کار کرد. جامعه فرهنگی حوزه زبان پارسی با اثرهای او آشنایی دارند.
شماری از نویسندگان، رهنورد زریاب را یکی از نویسندگان پرتلاش و اثرگذار می‌دانند.
نور احمد خالدی، مورخ و نویسنده، به طلوع‌نیوز گفت: «داستان‌های که نوشته می‌کرد کتاب‌های را که نوشته می‌کرد مقالاتی که نوشته می‌کرد به دل‌ها می‌نشست و مردم را مجذوب خود می‌کرد.»
یحی چاووش، عضو اتحادیه شعرا و نویسندگان، به طلوع‌نیوز می‌گوید: «نام او نه تنها در ادبیات زرین وطن ما نوشته شد در ادبیات کشورهای همچون تاجیکستان، ایران و هندوستان به خوبی یاد می‌شود.»
رهنورد زریاب نه تنها در افغانستان، بل در کشورهای حوزه زبان پارسی نیز طرف‌دارانی زیادی دارد.
گلنار و آیینه، چار گرد قلا گشتم، شورشی که آدمی زاده‌گکان و جان‌ورکان برپا کردند، قلندرنامه، کاکه شش پر و دختر شاه پریان، درویش پنجم و سکه‌یی که سلیمان یافت از مشهورترین اثرهای رهنورد زریاب استند.
رهنورد زریاب لیسانسش را در رشته روزنامه‌نگاری از دانشگاه کابل به دست آورد و کارشناسی ارشد را در همین رشته از دانشگاه ویلز جنوبی از بریتانیا به دست آورده بود.
او به زبان‌های انگلیسی و فرانسه‌یی تسلط داشت و در فلسفه، روانشناسی و جامعه شناسی مطالعاتی زیادی داشت.
استاد رهنورد زریاب در بیستم ماه قوس سال ۱۳۹۹ هجری خورشیدی به عمر هفتادوشش سالگی در کابل درگذشت و در شهدای صالحین به خاک سپرده شد.
