خبرگزاری راسک: گروه طالبان پس از چندین روز خاموشی در مورد وضعیت فلسطین با کتمان حقایق تلخ تاریخی جنایات خویش گفته‌اند: «قطع آب و منع ورود مواد خوراکی به‌غزه وحشت بزرگ انسانی‌است.»
گروه طالبان در دور نخست حاکمیت‌شان بر افغانستان، انتقال مواد خوراکی اولیه به‌شمول آرد، برنج، دوا و لباس را برای مردمی که در مناطق تحت کنترل جبهه‌ی مقاومت ملی در شمال و شرق افغانستان زندگی می‌کردند، از کابل و استان‌های تحت اداره‌ی خویش برای بیش‌تر از پنچ سال پی‌هم با ایجاد چندین کمربند«خط» منع نموده و از انتقال مواد خوراکی که شهروندان استان‌های شمال و شرق کشور برای خانواده‌هایی شان بدون استفاده از هرنوع وسیله‌ی نقلیه توسط «پشت» انتقال می‌دادند جلوگیری کرده و کسانی را که با عبور از چندین کمربند این گروه با پای پیاده دنبال انتقال مقدار محدود آرد یا برنج بودند،« قاچاق‌بر» خطاب نموده، در کنار ضبط مواد خریداری‌شده، آنان را پس از شکنجه‌های دردناک برای سال‌ها زندانی می‌کردند.
در تازه‌ترین مورد گروه طالبان بدون توجه به‌حافظه‌ی تاریخی مردم افغانستان مبنی بر انجام چنین جنایات بشری که در تضاد آشکار با ارزش‌های اسلامی و قوانین جنگ دانسته می‌شود، با نشر اعلامیه‌ا‌ی گفته‌اند: «حمله‌های اسراییل، قطع آب، منع ورود مواد خوراکی و دوا به‌غزه، وحشت بزرگ انسانی‌است.»
گروه طالبان درحالی که خود به‌دلیل نقض پی‌هم حقوق‌بشری، شکنجه‌های بی‌رحمانه در بازداشت‌گاه‌های خویش، نقض صریح حقوق زنان و هم‌چنان انحصارگرایی مطلق سیاسی، ناقض حقوق بشر خوانده‌شده و از سوی هیچ کشور دنیا به‌رسمیت شناخته نشده‌اند، افغانستان را از بدنه‌ی جامعه‌ی جهانی جدا ساخته و چندین‌بار پیام شورای عالمان کشورهای اسلامی را نیز مبنی بر رعایت حقوق بشر و جلوگیری از جنایات سنگین، علیه مردم افغانستان نپذیرفته‌اند، به‌خاطر دالر‌های که هفته‌وار دریافت می‌کنند، پس از چندین روز خاموشی، اینَک حملات اسراییل بر نوارغزه را نکوهش نموده‌اند.
در زمان حاکمیت دور نخست گروه طالبان بر افغانستان که حمایت مستقیم استخبارات پاکستان را با خود داشتند و از کمک‌های نظامی، مالی و تسلیحاتی آن کشور به‌شمول شبکه‌ی تروریستی القاعده در جنگ علیه جبهه‌ی مقاومت ملی به‌رهبری استاد ربانی و قهرمان ملی افغانستان استفاده می‌کردند، در کنار آتش‌زدن باغ‌های انگور، قطع درختان، تخریب خانه‌های افراد ملکی و تجاوز، رفت‌و‌برگشت مردم استان‌های شمال به‌پایتخت را منع کرده و انتقال مواد خوراکی را نیز قاچاق اعلام کرده بودند.
ممنوعیت انتقال مواد خوراکی به‌شماری از استان‌های شمال و شرق تحت اداره‌ی جبهه‌ی مقاومت ملی افغانستان از سوی گروه طالبان در بیش‌تر از پنج سال حاکمیت دور نخست این گروه، منجر به‌قحطی، گرسنگی شدید و جان‌باختن هزاران تن شده و شماری از باشندگان این استان‌ها به‌دلیل قطع انتقال ادویه‌جات با بیماری‌هایی که در صورت وجود ادویه و لوازم پزشکی قابل تداوی بودند، جان دادند.
در همین حال باشندگان استان‌های شمال و شرق افغانستان با یادآوری تاریخ سیاست‌های جنایت‌بار گذشته‌ی گروه طالبان مبنی بر منع انتقال مواد خوراکی، ادویه و هم‌چنان کشتار، بازداشت و شکنجه‌های دردناک این گروه گفته‌اند: آن‌چه امروز گروه طالبان بنام « وحشت بزرگ انسانی بر فلسطینی‌ها» محکوم کرده‌اند، صد‌ها برابر کم‌تر از جنایاتی‌است که گروه طالبان بیست‌سال قبل در دور نخست حاکمیت‌شان، دو سال قبل در جنگ پنجشیر انجام داده و در حال حاضر نیز به‌شدت جریان دارد. به‌گفته‌ی آنان، هم‌اکنون نیز شرایط مردم کشور به‌ویژه پنجشیر و اندراب‌ها و جاهای دیگر مثل خوست و فرنگ در بغلان بدتر از وضعیت غزه‌است.
احمدخان عطایی، یکی از باشندگان استان کاپیسا با یادآوری خاطرات دردناک بیست سال قبل خویش از حاکمیت گروه طالبان گفته‌است، بخاطر انتقال «سه سیر» آرد به‌خانواده‌اش با پای پیاده هژده ساعت سفر می‌کرد تا این‌که از شهرستان تگاب استان کاپیسا آن را خریداری نموده و با عبور از مرزهای پرخطر و پیمودن هژده ساعتِ دیگر آن‌را تا خانه رسانیده و به‌اعضای خانواده‌اش نان خشک تهیه می‌کرد.
او گفت: «سه سیر آرد خریده بودم، یک سرباز طالب مرا بازداشت کرد و به‌نام قاچاق‌بر دوشبانه روز با چوب لت‌و کوب کرد، پس از سه روز با بیست تن دیگر که آنان نیز از شمالی بودند و به‌جرم قاچاق آرد، برنج و یا هم دوا از منطقه‌ی طالبان به‌آن طرف خط «مناطق تحت تصرف جبهه‌ی مقاومت ملی»، بازداشت شده بودند به‌زندان پل‌چرخی فرستاده و سه سال را در زندان به‌خاطر سه سیر آرد سپری کردم.»
در همین حال شهروندان کشور با ابراز هم‌دردی با همه آسیب‌دیده‌ها گفته‌اند، وضعیت افغانستان از آن‌چه در غزه می‌گذرد، به‌مراتب بد‌تر‌است، به‌گفته‌ی آنان: «شکنجه‌هایی گروه طالبان در زندان، گرسنگی مداوم مردم، تیرباران افراد ملکی، کوچ‌اجباری و محروم‌نمودن دختران و زنان از آموزش و کار از سوی این گروه، بخشی از جنایت‌هایی‌ست که در حال حاضر در افغانستان جریان دارد.»
