خبرگزاری راسک: خبرنگاران آواره‌ی افغانستانی مقیم ایران می‌گویند در صورت اخراج اجباری از این کشور در افغانستان با تهدیدهای جدی امنیتی روبرو‌اند. تعدادی از خبرنگاران تبعیدی مقیم ایران با تجمع در یکی از پارک‌های شهر تهران از بی‌سرنوشتی و خطر اخراج اجباری از ایران ابراز نگرانی کرده و از نهادهای حامی رسانه‌ها و حقوق‌بشر خواستار توجه و رسیدگی به‌وضعیت وخیم و بی‌سرنوشتی خود شان شدند. این خبرنگاران مدعی‌اند نسبت بروز عواملی در این روزها موج افغانستانی‌هراسی در این کشور پدیدآمده و این مساله باعث‌شده تا نیروهای انتظامی ایران اقدام به‌اخراج اجباری پناهندگان افغانستانی نمایند.
محمد رجا یکی از خبرنگاران آواره‌ی افغانستانی مقیم ایران می‌گوید:« ما خبرنگاران تبعیدی با چند مشکل بسیار جدی روبه‌رو هستیم یک تعدادی از خبرنگاران اسناد اقامتی معتبر ندارند و تعدادی از خبرنگاران هم که با ویزا آمده‌اند وقت ویزای شان تمام‌شده و از سوی دولت ایران تمدید نمی‌شود و مهاجر غیر‌قانونی پنداشته می‌شوند. وی افزوده:« مقامات ایرانی بارها اعلام کرده‌اند، آن‌عده از پناه‌جویان که سند اقامتی معتبر ندارند مهاجر غیر‌قانونی پنداشته می‌شوند و هرچه زود‌تر ایران را ترک گویند، در غیر آن‌صورت به‌طور اجباری اخراج خواهندشد.»
محمد رجا می‌گوید:« با موج افغانستانی‌هراسی پدیدآمده در ایران، مهاجرین در خیابان‌ها مکان‌های عمومی مورد لت‌وکوب، تحقیر، توهین قرار می‌گیرند، خانه‌های شان مورد هجوم ایرانی‌ها واقع می‌شود، برای مایحتاج اولیه‌ی زندگی شان با دشواری‌های طاقت‌فرسا روبه‌رو هستند. آقای رجا افزوده:« ما در برزخ بی‌سرنوشتی گرفتار شده‌ایم پله‌های پشت سرما همه ویران، دروازه‌های پیش‌رو همه بسته‌شده‌اند در صورت اخراج اجباری از ایران، در افغانستان مرگ در انتظار ماست.»
صالحه عینی یک خبرنگار دیگر می‌گوید :« تا کنون هیچ نهاد حامی خبرنگاران برای رفع مشکلات خبرنگاران افغانستانی در ایران توجه لازم را مبذول نداشته‌اند.» بانو عینی می‌گوید:« خبرنگاران در حالت بی‌سرنوشتی و بلاتکلیفی قرار دارند و راه برگشت به‌کشور نیز نسبت تهدیدات بلند امنیتی به‌روی آن‌ها بسته شده‌است.» نام‌برده از نهادهای حامی صنف خبرنگاران می‌خواهد تا به‌داد خبرنگاران گیرمانده در ایران برسند و برای رفع چالش‌های زندگی آن‌ها راه‌های حل را جستجو نمایند. خانم عینی خاطرنشان کرده :«اگر این خبرنگاران به‌طور اجبار به‌کشور برگردانده شوند با تهدیدهای جدی امنیتی و بازداشت توسط ادارات استخباراتی طالبان روبه‌رو اند.»
غلام اصغر عزیزی خبرنگار دیگری گفته:« محدودیت‌های وضع‌شده توسط نیروهای انتظامی ایران تا اندازه‌ی شرایط را برما تنگ‌ساخته که حتی برای گرفتن نان از نانوایی و خرید لوازم ضروری برای مایحتاج زندگی با مشکلات جدی روبه‌رو هستیم.» وی خاطرنشان ساخته :« بدبختانه که کسی صدای ما را هم نمی‌شنود و ما نمی‌دانیم که برای رفع چالش‌های که با آن روبه‌رو هستیم کدام درب را دق الباب کنیم.»
امید‌پویا یکی دیگر از خبرنگاران افغانستانی تبعیدی مقیم ایران می‌گوید :« در حال حاضر با ده‌ها مشکلات دست و گریبانیم ولی راه مبارزه‌ی ما با این چالش‌ها ادامه دارد.»
او افزوده :« خبرنگاران نمی‌توانند در ایران کار مسلکی رسانه‌ای انجام دهند، این‌جا همه به‌طور پنهانی مصروف انجام کارهای شاقه‌اند.» وی می‌افزاید:« ما برای جلوگیری از اخراج اجباری خبرنگاران با بعضی از نهادهای حامی در ارتباط شده‌ایم.»
این در حالیست که براساس اطلاعات سازمان‌ها و نهادهای حامی رسانه‌ها برای جلوگیری از اخراج اجباری خبرنگاران پناهنده کار عملی را انجام نداده‌اند. در همین حال، گفته می‌شود پس از سقوط نظام جمهوریت حداقل پنجاه خبرنگار افغانستانی نسبت تهدیدهای امنیتی مجبور به‌ترک کشورشده و به‌ایران پناه برده‌اند که تا کنون هیچ یک از این خبرنگاران شامل پروسه‌ی تخلیه نشده و در حالت بسیار بد بسر می‌برند. بنابه‌گفته این خبرنگاران بعضی تحت تعقیب جدی استخبارات طالبان قرار دارند.
