خبرگزاری راسک: شماری از باشندگان استان هرات در حوزهی غرب افغانستان تایید میکنند که آمار کودکان خیابانی نسبت به سال گذشته ۵۰ درصد افزایش یافتهاست.
محمد رحیمی، یک تن از باشندگان استان هرات به خبرگزاری راسک روز شنبه (۲۵ قوس/ آذر)، گفت، اکثر کودکان خیابانی را بیجاشدگان داخلی تشکیل میدهند که از شهرستانهای دوردست به مرکز شهر روی آوردهاند.
او با اشاره به حرفهایش افزود، برخی از کودکان خیابانی صبح تا شب با رنگکردن کفشهای مردم به دنبال یک لقمه نان هستند و عدهی دیگر هم دست به تکدیگیری میزنند تا بتوانند مخارج روزمرهی زندگی شان را پیدا کنند.
به باور وی، کودکان خیابانی از آموزش و پرورش به دور بوده و آیندهی شان را صرف کارهای پوچ و بیهدف میکنند و این امر باعث میشود تا آیندهی ناروشن برای شان رقم خورده و از دسترسی به امکانات درست محروم شوند.
در همین حال محبوب اربابزاده، یک تن دیگر از باشندگان استان هرات به راسک گفته که کودکان خیابانی در سطح شهر نسبت به گذشته روز به روز در حال افزایش بوده و مشکلات اقتصادی دامنگیر برخی از این خانوادهها نیز شدهاست.
موصوف بیان میکند، بیشتر کودکان خیابانی سرپرست خانوادههای شان میباشند و موجودیت این موضوع آینده را از این قشر از جامعه گرفته و آنها را به سوی تاریکی سوق دادهاست.
قاسم، یک تن از کودکان خیابانی به خبرگزاری راسک گفت، از ساعت هفت الی هشت صبح جهت به دستآوردن یک لقمه نان از خانه بیرون میشود تا بتواند با رنگکردن کفشهای مردم مبلغی را کمایی کند و به خانوادهاش بدهد.
وی گفته، تعداد فامیلاش نُه نفر بوده و او تنها نانآور خانهاش میباشد که کار میکند.
قاسم بیان کرد، برخی روزها ۴۰ روپیهی کابلی/ پول رایج افغانستان کار میکند و روزهای هم میشود تا ۱۰۰ الی ۱۵۰ روپیه زحمات روزانهاش است که با لب خندان به آغوش خانواده میبرد.
با این وجود بهرام رجبی، فعال مدنی در استان هرات به راسک گفته: «آمار کودکان خیابانی از دیر زمان است که در استانهای گوناگون افغانستان در حال افزایش بوده و استان هرات هم از این موضوع به دور نبودهاست.»
او گفت: «کودکان خیابانی با وضعیت بد اقتصادی شان جوانی خود را که بهترین زمان عمر زندگی شان است صرف کارهای بیهوده کرده و فردای روز که خواسته باشند برنامهی مبرمی را برای خود رقم بزنند، آن وقت دیر شدهاست.»
موصوف اضافه میکند: «دولتمردان باید برای بهبود و رشد آیندهی کودکان خیابانی برنامهی منظمی را روی دست بگیرند تا این قشر از جامعه که سرمایههای معنوی یک کشور محسوب میشوند به یک آیندهی روشن نزدیک شوند.»
قابل ذکر است که رهبران دورهی جمهوریت و همچنان مقامهای طالبان در افغانستان تاکنون برنامهی مطلوبی را برای پیشرفت و ارتقای کودکان خیابانی انجام ندادهاند، تا آنها هم بتوانند که به مانند دیگر افراد جامعه یک جایگاه والایی را در کشور داشته باشند.