خبرگزاری راسک: در هفته‌ی گذشته دختران ۱۶ ساله در کابل پای‌تخت افغانستان به اتهام بی‌حجابی توسط طالبان دست‌گیر شدند و این دختران که در مراکز خرید، صنف‌ها و بازارهای خیابانی بازداشت شده بودند، به «ترویج و تشویق دیگران به بدحجابی» و آرایش متهم شدند.
گروه طالبان از زمان به دست گرفتن قدرت در افغانستان، دست‌رسی زنان به آموزش، اشتغال و فضاهای عمومی را بیش‌تر محدود کرده و در ماه مه ۲۰۲۲، آن‌ها حکم دادند که زنان باید از سر تا پا خود را بپوشانند و فقط چشمان خود را آشکار کنند.
لاله‌ی ۱۶ ساله گفت، او به همراه تعدادی از دختران دیگر در صنف زبان انگلیسی خود توسط گروه طالبان دست‌گیر و به رنجر گروه طالبان کشیده شد و او افزود، دخترانی‌که با مردان روبرو شده و حاضر به رفتن نشدند، مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند، در حالی‌که وقتی می‌خواست با آن‌ها استدلال کند، به پاهایش شلاق زده می‌شد و پدر او بعداً به دلیل «تربیت دختران بد اخلاق» به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌است.
لاله گفت: «لباسم متواضع بود و حتی شامل یک ماسک صورت بود و این اقدامی است که از زمان تسلط طالبان اتخاذ کرده بودم، اما آن‌ها به هر حال من را لت‌و‌کوب کردند و اصرار داشتند که لباس من نامناسب است.
لاله که به مدت دو شبانه روز در بازداشت بود گفت، طالبان بارها آن‌ها را به عنوان کافر، به خاطر تحصیل زبان انگلیسی و آرزوی رفتن به خارج از کشور، نفرین کردند.
او پس از مداخله‌ی بزرگان جامعه آزاد شد و با امضای سندی متعهد شد که بدون پوشش اجباری از خانه‌ی خود خارج نشود و او هم‌چنین از حضور در صنف‌های زبان انگلیسی خود منع شده‌است.
او گفت: «زمانی که طالبان در سال ۲۰۲۱قدرت را به دست گرفتند، از تحصیل محروم شدم و اکنون حتی نمی‌توانم به صنف‌های خصوصی خود بروم. من دیگر نمی‌توانم برای آینده‌ام چیزی غیر از خانه‌نشینی و ازدواج تصور کنم.»
او افزود: «دیدم که پدرم چقدر کتک خورده بود، چون من به دوره‌ی انگلیسی رفتم. وقتی عکس‌هایش را بعد از بازگشت به خانه دیدم آن‌قدر ترسیدم که او را از دست بدهم. من انگیزه‌ای برای مطالعه بعد از این ندارم. من دیگر این تجربه را نمی‌خواهم.»
ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی ارشد گروه طالبان در پیامی صوتی به گاردین مدعی شد که خانواده‌های زنان بازداشت شده نگرانی خود را با وزارت امر به معروف و نهی از منکر ابراز داشته‌اند که دختران‌شان توسط گروه‌های خارجی برای ترویج «بدحجابی» حمایت می‌شوند.
وی گفت: «در نتیجه آن‌ها به حوزه منتقل و با قرار وثیقه آزاد شدند.» این بازداشت‌ها کم‌تر از یک هفته پس از آن اتفاق افتاد که شورای امنیت سازمان ملل از یک فرستاده‌ی ویژه برای تعامل با گروه طالبان، به ویژه در مورد جنسیت و حقوق زنان درخواست کرد. طالبان این پیش‌نهاد را رد کردند، اما مدعی شدند که با تحمیل راه حل‌های خارجی، وضعیت را پیچیده می‌کنند.
فرشته عباسی، پژوهش‌گر سازمان دیدبان حقوق بشر مستقر در نیویورک، گفت: «دست‌گیری زنان در افغانستان سرکوب بیش‌تر حقوق اولیه‌ی زنان است و می‌تواند، ترسناک باشد و حتی بر زنانی که هنوز مشغول به کار هستند، فشار بیش‌تری وارد کند و در بخش‌های بهداشت، آموزش ابتدایی و تغذیه و مانند گذشته در انظار عمومی ظاهر نمی‌شوند.»
ویدیوها و عکس‌هایی که یکی دیگر از فعالان زن افغانستان با گاردین به اشتراک گذاشته و خواستار فاش نشدن هویت خود شده است، تعدادی از زنان و مردان را نشان می‌دهد که در منطقه‌ی دشت برچی کابل با پلاکاردهایی که مردم را به «زندگی زیبا» دعوت می‌کنند، تظاهرات می‌کنند.
این فعال که شاهد تظاهرات بود، توضیح داد که این‌ها خانواده‌های بازداشت‌شدگانی بودند که به دنبال آزادی زنان بودند و هدف‌شان جلوگیری از دست‌گیری بیش‌تر در جامعه بود.
