کتاب منشآت‌السلاطین معروف به “منشآت فریدون بیگ” در واقع مجموعه‌ی یک هزار و هشت‌صد نامه‌ی اغلب پارسی و ندرتاً عربی و عثمانی (ترکی) است که در فاصله زمانی ۸۴۱-۹۱۱ هجری میان سلاطین عثمانی با سایر شاهان، امیران و بزرگان آن روزگار از جمله شاه اسماعیل پادشاه سلسله صفویه، شاهرخ میرزا و حسین بایقرا (شاهان سلسله تیموری هرات) و شاعر شهیر زبان و ادبیات پارسی مولانا نورالدین عبدالرحمان جامی رد و بدل شده و توسط شخصی به نام فریدون بیگ در سال ۹۸۲ هجری گردآوری (ترتیب) و به سلطان عثمانی مراد سوم پیشکش گردیده است.
تصویر پیوست متن، برگی از یک نسخه‌ی قدیمی مربوط به دوره‌ی عثمانی از این کتاب مهم در زمینه‌ی مطالعات تاریخ عثمانی می‌باشد که در واقع نامه‌ی از شاه اسماعیل صفوی (پادشاه ایران) است که در پاسخ به نامه‌ی سلطان سلیم (پادشاه عثمانی) در سال ۱۵۱۴ میلادی (۵۰۸ سال پیش از امروز) فرستاده شده است. جدا از متن نامه که به پارسی شیوا نگارش یافته و با آیات قرآنی زینت‌آرایی شده است، ابیات حماسی و شورانگیزی در این نامه درج گردیده که آن را باهم می‌خوانیم:
من آنم که چون برکشم تیغ تیز
برآرم ز روی زمین رستخیز
کبابی ز دل نره شیران کنم
صبوحی بخون دلیران کنم
شود صید زاغ کمانم عقاب
ز تیغم بلرزد دل آفتاب
اگر در نبردم تو کم دیدۀ{ای}
ز گردون گردند نشنیدۀ{ای}
ز خورشید تابان عنانم بپرس
ز بهرام آب سنانم بپرس
اگر تاج داری مرا تیغ هست
چو تیغم بود تاجت آرم بدست
امیدم چنانست نیروی بخت
که بستانم از دشمنان تاج و تخت
ذبیح‌الله ساعی
