خبرگزاری راسک: تحت حاکمیت گروه طالبان، جامعه‌ی هزاره در افغانستان در معرض خشونت شدید و غیرانسانی سازی سیستماتیک قرار دارد.
همه‌ی جوامع در افغانستان به‌شدت آسیب دیده‌اند، اما اقلیت هزاره به‌دلیل هویت قومی و مذهبی متمایز خود به طور نامتناسبی آسیب دیده‌است.
هزاره‌های افغانستان به عنوان یک اقلیت قومی مذهبی، سابقه‌ی طولانی تبعیض و آزار و اذیت سیستماتیک را متحمل شده‌اند.
جامعه‌ی هزاره در طول تاریخ معاصر افغانستان از بردگی، کشتار دسته جمعی و آوارگی اجباری رنج برده‌است. این رنج تا به ام‌روز ادامه داشته‌است که با به قدرت رسیدن گروه طالبان به طرز نگران کننده‌ای تشدید شده‌است.
از زمانی که گروه طالبان در سال ۲۰۲۱، قدرت را در افغانستان به‌دست گرفتند، وضعیت بدتر شده‌است، زیرا این گروه نتوانسته است، یا نمی‌خواهد که داعش و گروه‌های دیگر را از حمله به هزاره‌ها متوقف کند.
پس از فتح افغانستان توسط گروه طالبان، داعش عملیات خود را علیه جامعه‌ی هزاره تشدید کرده‌است. به گفته‌ی دیدبان حقوق بشر، صدها هزاره از زمان تسلط گروه طالبان در حملههای انتحاری در مرکزهای آموزشی، بازارها، اماکن مذهبی و وسایل نقلیه‌ی عمومی کشته شده‌اند.
براساس گزارش هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) تنها در سه ماه پسین، ۴۹ هزاره کشته شده‌اند. علاوه بر حملههای هدف‌مندی که داعش مسوولیت آن‌ها را بر عهده گرفت، هدف‌گیری مرموز هزاره‌ها توسط عاملان ناشناس نیز وجود داشت که بر پیچیدگی بحران امنیتی افزوده‌است.
وضعیت اسفبار جامعه‌ی هزاره با تحریک گروه طالبان به خشونت‌های فرقه‌ای علیه آن‌ها بدتر می‌شود. تحریک علنی منظم خشونت و آزار و اذیت طالبان، زمینه را برای ارتکاب و تشدید حملههای بیش‌تر فراهم می‌کند.
اعضای ارشد گروه طالبان، مسلمانان شیعه مانند هزاره‌ها را کافر می‌نامند. برای ذکر یک مثال برجسته، استان‌دار گروه طالبان در هرات، نورمحمد اسلام‌جار، در کتابی نوشت که مسلمانان شیعه «هم‌دست تاریخی با کفار هستند».
چنین برچسب‌های تحقیرآمیزی نه تنها آزار و اذیت جامعه‌ی هزاره‌ی شیعه را توجیه می‌کند، بل‌که وضعیت را بدتر می‌کند، زیرا ارتکاب خشونت علیه یک گروه قومی مذهبی تحت آزار و اذیت توسط مقامات بالفعل افغانستان عادی و توجیه می‌شود.
سهم گروه طالبان در تحریک خشونت و دامن زدن به نفرت سیستماتیک ابعاد بسیاری دارد. وزارت تحصیلات عالی گروه طالبان به دانش‌گاه‌های خصوصی دستور داده است تا کتاب‌های مربوط به فرقه‌ی شیعه را حذف کنند.
علاوه بر این، گروه طالبان ازدواج بین مسلمانان شیعه و سنی را در مناطق خاصی از کشور ممنوع کرده‌اند، زیرا ازدواج با کافر در ایدئولوژی گروه طالبان نامعتبر است.
تحریک گروه طالبان به خشونت علیه جامعه‌ی هزاره وضعیت آسیب‌پذیر آن‌ها را بدتر می‌کند و شرایط را برای آزار و اذیت بیش‌تر ایجاد می‌کند.
غیرانسانی کردن آشکار گروه طالبان و توجیه‌ی قتل علیه مسلمانان شیعه، به‌ویژه هزاره‌ها با کافر خواندن آن‌ها لفاظی‌های خطرناکی را ایجاد می‌کند که می‌تواند خشونت را بیش‌تر در جامعه‌ی افغانستان تحریک کند.
علاوه بر این، وزارت امر به معروف و نهی از منکر گروه طالبان، دست‌گیری گسترده‌ای زنان و دختران هزاره را از مناطق مختلف کشور، به‌ویژه غرب کابل به بهانه‌ی داشتن حجاب نامناسب آغاز کرده‌است.
تحریک آشکار خشونت و تبلیغ تبعیض علیه اعضای زن یک گروه تحت آزار و اذیت یک تهدید دو جانبه است، زیرا نه تنها آن‌ها را براساس جنسیت، بل‌که به‌دلیل هویت قومی و مذهبی آن‌ها هدف قرار می‌دهد.
با وجود آن‌که گروه طالبان ادعا می‌کنند که امنیت را در افغانستان تامین می‌کنند، جامعه‌ی هزاره هم‌چنان قربانی حملههای پیچیده، بمب‌گذاری و حملههای انتحاری می‌شود.
تحت حاکمیت گروه طالبان، جامعه‌ی هزاره در افغانستان در معرض خشونت شدید و غیرانسانی سازی سیستماتیک قرار دارد. با افزایش درک جامعه‌ی جهانی از مصیبت هزاره‌ها باید برای مقابله با تحریک به خشونت و آزار و اذیت علیه جامعه اقدام کند.
گفتنی‌ست، به منظور حفظ حقوق جامعه‌ی هزاره و احتمالا جلوگیری از بی‌ثباتی طولانی مدت در افغانستان، بحران کنونی نیاز به تعامل سریع بین‌المللی دارد.
