خبرگزاری راسک: گزارش‌ها از استان‌های غربی افغانستان حکایت از آن می‌کنند که شماری از دختران و زنان بخاطر مسدود بودن مکاتب و دانش‌گاه‌ها دست به خودکشی زده‌اند.
یک منبع معتبر مشروط بر حفظ هویتش در استان هرات به خبرگزاری راسک روز جمعه، ۲۷ دلو/ بهمن، گفت، از نخستین روزهای مسدود‌شدن مکاتب و دانش‌گاه‌ها در این استان و دیگر استان‌های حوزه‌ی غرب کشور، شماری از دختران و زنان به علت محرومیت از درس و تحصیل و بی‌سرنوشتی کامل اقدام به خودکشی کرده‌اند.
این منبع علاوه می‌کند، این استان‌ها شامل هرات، فراه، غور، بادغیس و نیمروز هستند که قسمتی از دختران و زنان با خودکشی شان به زندگی خود پایان داده و بیش‌تر این روی‌دادها از دید رسانه‌های جمعی توسط افراد گروه طالبان پنهان می‌ماند.
با این وجود منابع دیگر در استان غور تایید می‌کند، بی‌سرنوشتی دختران و زنان افغانستان این قشر از جامعه را با یک سرطان بزرگی بنام عقب‌زدن از تمام امورات مواجه کرده‌است.
این منبع می‌گوید، ازدواج‌های اجباری، ظلم‌و‌ستم خانواده‌ها بالای دختران و زنان جوان تا محرومیت از مکاتب و دانش‌گاه‌ها از جمله حرف‌های هستند که بانوان را وادار به خودکشی می‌کند.
منبع می افزاید، اگر نگاه عمیقی به وضع موجود زنان کشور بیاندازید، خواهیم متوجه شد که این طیف از جامعه همه روزه نان خود را با خون می‌خورند.
هم‌چنان یک منبع دیگر از استان فراه بیان می‌کند، بیش‌تر دختران و زنان جوانی که از درس و تحصیل باز مانده‌اند در حال حاضر توسط اعضای خانواده‌ی شان به گونه‌ی اجباری به شوهر داده می‌شوند.
به گفته‌ی منبع، برخی از این دختران شوهر‌دار که به گونه‌ی اجباری به خانه‌ی بخت رفته‌اند، دست به خودکشی زده‌اند و به باور منبع، بیش‌تر خودکشی‌های استان فراه و دیگر استان‌های غربی افغانستان ناشی از ازدواج‌های هستند که به شکل اجباری از سوی فامیل‌ها انجام می‌شوند.
از سوی دیگر منابع، در استان بادغیس و نیمروز تایید می‌کنند، در اصل قیودات اخیر که بالای آزادی زنان اعمال شده، آن‌ها را به یک زندانی مبدل کرده که در خانه در حبس قرار دارند و افزود که تمام امیدهای دختران مکتبی و دانش‌گاهی با محرومیت از درس و تحصیل از آن‌ها گرفته شده و روز به روز به نگرانی‌های شان افزوده می‌شود.
در همین حال محمد راسخی، استاد دانش‌گاه در صحبت با خبرگزاری راسک گفت: «یک کشوری را در جهان برایم نشان بدهید که به مانند افغانستان مکاتب و دانش‌گاه‌هایش به روی دختران و زنان مسدود باشد.»
او افزود، اگر فساد و هر معضلی دیگری در مکاتب و دانش‌گاه‌ها بوده این می‌طلبد که با گفت‌و‌گو و آرامی حل گردد. موصوف می‌افزاید با مسدود‌کردن مراکز آموزشی هیچ نتیجه‌ی معقولی برای تمام اقشار جامعه به دست نخواهد آمد تا راه‌حلی ایجاد شود.
با تلاش‌های فراوان نتوانستیم که نظرات مقام‌های گروه طالبان در حوزه‌ی غرب افغانستان را با خود داشته باشیم.
گفتنی‌ست پس از سلطه‌ی گروه طالبان در افغانستان بیش‌ترین و بدترین ضربه‌ی ماده و معنوی را زنان کشور متقبل شده‌اند و این ضربه تا جای برای دختران و زنان جامعه دشوار تمام شده که آن‌ها را وادار به خودکشی کرده‌اند.
