خبرگزاری راسک: بعد از سقوط نظام جمهوریت تعداد زیادی از روزنامه‌نگاران و خبرنگاران افغانستانی به امید رفتن به کشورهای مهاجر‌پذیر به ایران متواری شده‌اند و از عدم رسیدگی به درخواست‌های‌شان از سوی نهادهای حامی رسانه‌ها شکایت دارند. آنان که بیش از دو سال است با مشکلات بی‌شمار در کشور ایران بسر می‌برند، مدعی اند که تاکنون هیچ نهاد بین‌المللی حمایت از خبرنگاران به مشکلات آنان رسیدگی نکرده‌است.
این خبرنگاران در نشست روز جمعه، ۱۸ حوت/اسفند، که از سوی شاخه‌ی فدراسیون خبرنگاران افغانستان در تبعید در شهر تهران، کشور ایران تدویر گردیده بود، از سازمان‌های بین‌المللی خواستار کمک فوری شده‌اند. امید پویا نماینده‌ی فدراسیون خبرنگاران افغانستانی در ایران می‌گوید: «نزدیک به سه سال است که ما در بن بست و بی‌سرنوشتی قرار داریم و پس از سقوط حکومت جمهوری اسلامی افغانستان به دست گروه طالبان، زندگی خبرنگاران با دشواری سخت و طاقت‌فرسا روبه‌رو گردیده‌است، خواسته‌ای ما این‌ست که به عنوان بشر با ما همکاری صورت گیرد تا در یک مکان امن به زندگی ادامه دهیم. زندگی خبرنگاران در ایران با رنج و مشکلات بسیاری روبه‌رو است و هر لحظه در معرض اخراج اجباری قرار دارند، با این حال کسی تا هنوز به فریاد انسانی خبرنگاران پاسخ مثبت نداده‌اند و باگذشت سه سال رنج و مشکلات ما را به باد فراموشی سپرده‌اند.»
مرضیه یوسفی یک‌تن از اشتراک‌کنندگان دیگر این برنامه می‌گوید: «هر چند تاکنون به شکل مکرر از نهادهای حامی رسانه‌ها برای بیرون رفت از این معضل یاری خواسته‌اند، اما هیچ نهادی به درخواست آنان بلی نگفته‌است. به گفته‌ی آنان بسیاری از خبرنگاران در ایران در بی‌سرنوشتی مطلق بسر می‌برند و تا کنون هر وعده‌ای که از سوی نهادهای حامی خبرنگاران شده جامه‌ی عمل نپوشیده‌است.»
وی می‌افزاید، خبرنگاران مقیم ایران از این وضعیت به شدت شاکی بوده و می‌گویند: «نهادهای حامی خبرنگاران باید هرچه زودتر به درخواست آنان رسیدگی کنند تا از این وضعیت بغرنج رهایی یافته و در امنیت و آرامش زندگی کنند.» اشتراک‌کنندگان در این نشست می‌گویند، خبرنگاران افغانستانی در ایران با مشکلات فراوانی از جمله بی‌سرنوشتی، وضعیت رقت‌بار اقتصادی، نبود فعالیت‌های قانون‌مند حرفه‌ای و غیره مواجه‌اند که نیاز به حمایت جامعه‌ی بین‌المللی دارند.
پس از سقوط حکومت جمهوری اسلامی افغانستان به دست گروه طالبان بسیاری از مردم از ترس جان خود به طور سیل‌آسا به کشورهای همسایه آواره شدند که در این میان آسیب‌پذیر‌ترین قشر را خبرنگاران و فعالان حقوق انسانی تشکیل می‌دهد. در پایان تجمع دادخواهی خبرنگاران آواره‌ی افغانستانی مقیم ایران
قطع‌نامه‌ای در چند ماده توسط یکی از خبرنگاران قرائت شد، که در آن آمده ما خبرنگاران آواره‌ی مقیم کشور ایران در طی نزدیک به سه سال گذشته با سختی‌ها و مشقت‌های فراوان روبه‌رو بوده‌ایم، به حد‌اقل‌ترین امکانات زندگی دست‌رسی نداریم، مدرک اقامتی معتبر نداریم، اسناد اقامتی ما تمدید نمی‌گردد و هر لحظه در معرض اخراج اجباری قرار داریم، بنابرین از نهادهای حامی رسانه‌ها و خبرنگاران عاجزانه تقاضا‌مندیم که به صدای ما پاسخ مثبت داده و ما را از این برزخ بی‌سرنوشتی که در آن گرفتار شده‌ایم، نجات بدهند.»
