روزی نیست که مداوم از گوشه و کناری نشنوم که یکی می‌گوید بایدن بیاید برای ما خوب می‌شود و آرام می‌شویم و دیگری می‌گوید ترامپ بیاید برای ما خوب می‌شود؟
به‌ویژه این پرسش را مامورین عالی‌رتبه دوره جمهوریت که در خارج کشور قرار دارند از من می‌پرسند.
اما به نظر بنده اگر ما افغانستانی‌ها اعم از تاجیک اوزبیک، هزاره و افغان بر سر عقل بیایم و نفع و ضرر خویش را ارزیابی نماییم بیشتر از همه به نفع ما خواهد بود که دنبال بایدن و ترامپ را رها کنیم دست محبت و یاری را به‌طرف مردم افغانستان دراز نماییم.
خواهران و برادران، هموطن عزیزم! بیست سال قبل ما تمام حساسیت‌های ملی خویش را کنار گذاشتیم و سر سپرده تمام اختیارات خویش را به آمریکا و جامعه جهانی سپردیم و بی‌شرمانه در دوره اول حکومت اشرف غنی احمدزی در صبح اول حکومت قرار داد امنیتی را امضا کردیم، و گفتیم بیا ما و سرزمین ما کاملاً در اختیار شما و ما هم مزدور شما نی بل‌که متحد استراتیژیک شما هستیم و اینجا را برای ما بهشت بسازید.
تا بالاخره هم همین آمریکایی‌های که طالبان را تروریست و قاتل می‌گفتند و بمب‌های بزرگی را علیه آن‌ها استعمال می‌کردند در نهایت با آن‌ها در دوحه نشستند و حکومت افغانستان را یک شبه به آن‌ها تسلیم کردند.
اما در مدت بیست سال نتیجه چه شد؟
صدها هزار جوان، پیر و طفل ما شهید شدند و اختلافات و دشمنی‌های قومی سمتی و ملیتی تا کجا بیداد می‌کرد و نا امنی خواب راحت را از مردم ما ربوده بود، فقر، خیانت و فساد سر به فلک کشیده و چور چپاول سازمان‌یافته در مقیاس داخلی و بین‌المللی تا کجا گسترش یافته‌بود و هزاران درد و رنج و محرومیت در تمام عرصه‌های زندگی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ما به‌وجود آمده و میلیون‌ها انسان سرزمین ما معتاد به مواد مخدر گردید و میلیون‌ها انسان هم آواره کشورهای جهان شد و آثار بیداری در وجود مردم ما دیده نشد، هیچ راه چاره و بهبودی اوضاع هم دیده نمی‌شد.
به هر حال حالا بر می‌گردیم به اصل مطلب:
همه می‌دانیم و بر هیچ‌کس پوشیده نیست که دست اندرکاران دولت تخیلی جمهوریت دست پروردگان و گماشته‌گان آمریکا و کشورهای غربی بودند و تمام دستورات و برنامه‌های اجرایی خویش را از آن‌ها می‌گرفتند و عده از آن‌ها مصروف چپاول و تاراج سرمایه‌های میلیونی بودند و عده‌ی هم به انواع فساد آغشته، و عده‌ی هم مشغول جاسوسی برای کشورهای منطقه‌یی و بین‌المللی و عده‌ی هم مصروف متشنج نگهداشتن اوضاع تلاش می‌کردند و رییس‌جمهور هم به‌جز از چیغ و داد کشیدن و دیپلوم‌های خود را به رخ مردم کشیدن دیگر کاری نداشت، فقط عروسک کوکی آمریکا گردیده بودند.
مردم افغانستان منتظر بودند که این دزدان پشتاره به پشت و خائنین ملک و ملت برای مردم ما صلح بیاورد؛ اما برعکس همه‌را رها کردند و فرار را بر قرار ترجیح دادند.
راه نجات و بیرون رفت:
حالا تمام شخصیت‌های ملی شناخته‌شده و دلسوز و متعهد به ارزش‌های ملی که وابستگی خاصی با هیچ یک از طرفین نداشته باشد از اقوام مختلف دور هم جمع‌شده و فقط شعار شان نجات افغانستان و یکصدا مردم را به اتحاد و همبستگی دعوت نمایند و فعالیت پیگیر مدنی را آغاز نمایند و مطمیناً اگر ملت بداند این شخصیت‌های شناخته‌شده همه با هم یکصدا گردیده اند مطمینا توده‌های عظیم مردم بدور آن‌ها جمع خواهند شد و فقط و فقط شعار شان نجات افغانستان و تلاش نمایند صدای اعتراضات شان را به گوش شرق و غرب دنیا برسانند و تلاش کنند تا تمام دنیا را از بازی با سرنوشت شان آگاه بسازند و حرکت ملی را به‌سوی نجات افغانستان بکشانند و تسلیم هیچ واسطه و پا درمیانی کشورهای ذیدخل در قضیه افغانستان نگردند و از سرزنش هیچ سر زنش‌کننده نه هراسند.
احمد سعیدی
