خبر‌گزاری راسک: گروه طالبان افغانستان با چالش‌های بزرگی برای به دست‌آوردن نقشی در امنیت و آینده‌ی اقتصادی منطقه مواجه هستند. پس از تصرف قدرت در سال ۲۰۲۱، گروه طالبان قصد داشتند که با اتخاذ سیاست بی‌طرفی، افغانستان را به عنوان مرکزی برای تجارت و ارتباطات بین کشورهای همسایه معرفی کنند، اما نگرانی‌ها و تردیدهای همسایگان نسبت به این گروه، این آرزوها را با موانع جدی روبرو کرده‌است.
در ماه‌های اولیه سلطه‌ی گروه طالبان، هیچ دولت خارجی یا سازمان بین‌المللی حاضر نشد که این گروه را به رسمیت بشناسد، مگر با درخواست امتیازات ویژه در زمینه‌ی حقوق زنان و سایر مسایل انسانی که شروطی برای به رسمیت‌شناسی این گروه عنوان کردند. این موضوع باعث شکاف و دو دستگی در میان گروه طالبان شد؛ جناحی‌که در کابل مستقر بود، خواهان تعامل با غرب بود، در حالی‌که جناح سخت‌گیر قندهاری به رهبری هبت‌الله آخوندزاده، هرگونه فشار غرب را رد می‌کرد.
کشورهای منطقه نیز با انتقاد از تبعیض گروه طالبان علیه زنان، تصمیم به تعامل با کابل گرفتند، اما این تعامل بیش‌تر بر اساس مسایل ویژه و نه به معنای به رسمیت‌شناختن کامل رژیم گروه طالبان دانسته می‌شود. روابط دیپلماتیک و اقتصادی منطقه‌ای به شرطی بهبود می‌یابد که گروه طالبان تلاش‌های مداوم و جدی برای رفع نگرانی‌های همسایگان خود انجام دهند.
افغانستان با تاریخ پرآشوب خود، هم‌چنان از دیدگاه امنیتی و به واسطه‌ی حضور گروه‌های جهادی فراملیتی مانند داعش خراسان و تحریک طالبان پاکستان (تی‌تی‌پی) مورد توجه قرار می‌گیرد. کشورهای همسایه نگرانی‌های خود را نسبت به عدم توانایی گروه طالبان در کنترل این گروه‌ها مطرح کرده‌اند.
به رغم تلاش‌های گروه طالبان برای جلب حمایت اقتصادی از کشورهای منطقه، عدم وجود چارچوب قانونی و تحریم‌های اقتصادی غرب، سرمایه‌گذاری خصوصی را محدود کرده و میلیون‌ها افغانستانی را در فقر شدید نگه‌داشته‌است. در چنین شرایطی، گام‌های عملی به سوی همکاری منطقه‌ای بدون حمایت و تایید غرب با موانع جدی روبرو خواهد بود.
تا زمانی‌که رژیم گروه طالبان به حقوق‌بشر احترام نگذارد، ممکن نیست که از سوی جهان به رسمیت شناخته شود و افغانستان به احتمال زیاد برای سال‌ها تحت سلطه‌ی این گروه باقی می‌ماند. برای نجات میلیون‌ها تن از مردم افغانستان، گروه طالبان باید وضعیت را بررسی کرده و با روحیه‌ای توافق دوحه، دستی صمیمانه به سوی جهان دراز کنند.
