دکتر مهران
امریکا پس از سه سال حاکمیتِ بی‌قید وشرط، مستبد و ضد انسانی و جنایت‌کار طالبان را تروریست خواند، معاون سخن‌گوی وزارت خارجۀ امریکا دو روز قبل(هشتم اسد/ مرداد) در یک اقدام غافل‌گیر کننده، طالبان را «سازمان تروریستی» اعلام کرد. ودانت پتل به خبرنگاران گفت: «من مطمئنم که طالبان به عنوان یک سازمان تروریستی معرفی شده است». سوال این است که چرا امریکا تازه متوجه شده است که گروه طالبان یک سازمان تروریستی است؟ آیا امریکا ۲۰ سال جنایت، ترور، انتحار و انفجار طالبان را ندیده بود؟ آیا امریکا نمی‌دانست که رژیم طالبان طی سه سال حاکمیت شان، هزاران انسانی افغانسانی را به جرم کار کردن در حکومت گذشته، مسایل قومی و سوء تفاهم به قتل رسانده اند؟ آیا امریکا نمی‌دانست که طالبان میزبان ده‌ها گروه تروریستی خطرناک از سراسر جهان اند و آن‌ها زیر حاکمیت طالبان آموزش‌های نظامی را فرا گرفته و مصروف سربازگیری اند؟ امریکا قطعاً که می‌دانست و قدم به قدم کارکردها و اعمال ضد انسانی طالبان را زیر نظر داشت.
چه‌طور کشوری که یک رژیم تروریستی را در دوحه مشروعیت بین المللی داد و کشور را دو دسته تسلیم شان کرد و هفته وار بیش از چهل میلیون دالر به آن‌ها تحویل می‌داد و به همین ترتیب ماه‌هانه ۱۶۰ میلیون دالر به بخش‌های امنیتی طالبان به بهانۀ مبارزه با داعش کمک می‌کرد، بی‌خبر باشد؟ امریکا بی‌تردید در جریان همه کارکردها و جنایت‌های هولناک گروه تروریستی طالبان بود. اما چه شد که مقامات امریکایی پس از سه سال تازه متوجه شدند که طالبان یک سازمان تروریستی است؟ آیا این اظهار نظر این مقام وزارت خارجه امریکا، نظر رسمی کاخ سفید و سازمان سیا است ویا نظر و دیدگاه شخصی معاون وزیر خارجه امریکا؟ بعید است که معاون وزارت خارجه امریکا، موضعی را اتخاذ کند که پالیسی امریکا را نقض کند. اما باورها براین است که امریکا آن گونۀکه می‌خواست با این گروه نیابتی اش در منطقه عمل کند، نشد و این گروه به میل دل امریکا عمل نکرد. امریکا توافق‌نامۀ را که با طالبان در دوحه امضأ نموده بود، روی چند اصل با این‌ها به توافق رسیده بود، که یکی از آن‌ها عدم دوستی و نزدیکی با مخالفین امریکا در منطقه بود. اما این گروه نیابتی امریکایی، نه در مسایل داخلی افغانستان و نه در مسایل منطقه‌یی، کوچک‌ترین اعتنایی به توافق‌نامۀ امریکا- طالبان نکرد. امریکا طی سه سال حاکمیت طالبان هرچه در توان داشت، به خرچ داد تا طالبان تقویت شوند. اولین کاری که امریکا کرد، ارزش پول افغانستان را از ورشکسته‌گی نجات داد، چون اگر این پول ورشکسته می‌شد، گروههای مخالف طالبان دست به چاپ پول می‌زدند که در آن صورت طالبان یک ماه هم دوام نمی‌آوردند. ولی امریکا آگاه‌هانه نخواست که چنین شود، امریکا برای اینکه برای طالبان مشروعیت داخلی کمایی کند، ده‌ها پروژه را در شهرها و استان‌های افغانستان روی دست گرفت و هزینه کرد تا این گروه دل مردم افغانستان را بدست گیرند، ولی دیده شد که طالبان راه خودشان را رفتند و نه تنها با مخالفین امریکا قطع رابطه نکردند، بلکه به دوستان نزدیک آن‌ها مبدل شدند. چین یکی از کشورهای است که رفتارش امریکا را نگران می‌سازد و امریکا چین را مهم‌ترین رقیب سیاسی و اقتصادی خویش در جهان می‌داند. اما طالبان تمام معادن و سرمایه‌های طبیعی افغانستان/ خراسان را مفت و رایگان در اختیار چین گذاشت. امریکا گمان می‌کرد که می‌تواند در درازمدت چین را از طریق جنبش تروریستی(ترکستان شرقی» به چالش می‌کشد، اما دیده شد که چین نه تنها معادن افغانستان/ خراستان را کنترول می‌کند، بلکه این گروه را هم به سادگی کنترول کرده و شماری از مقامات و افراد این گروه در زندان طالبان به سر می‌برند و طالبان از این نیروها تضمین گرفته است که در مورد چین مداخله نه کنند. در اختیار گرفتن معادن و سرمایه‌های طبیعی افغانستان/ خراسان و کنترول شبکه تروریستی آیغور کافی نبود که این کشور میدان هوایی بگرام را نیز در کنترول گرفته است. امریکا ظاهراً افغانستان/ خراسان را به طالبان واگذار کرد؛ اما آسمان افغانستان در کنترول امریکا بود و هر زمانی که می‌خواست برای مقامات طالبان درد سر بسازد؛ اما در این روزها خبرهای رسمی و تأئید شده نشان می‌دهد که گروه طالبان روی در اختیار گرفتن آسمان افغانستان/ خراسان از دست امریکا با چین به توافق رسیده اند و چین وعده داده است که مشکل فضاءِ افغانستان را به زودی حل می‌کند. این اقدام چین، امریکا را در موقعیتی قرار داد که باید در باره این گروه تصمیم بگیرد، بنابراین در نخستین اقدام پس از سه سال، طالبان را سازمان تروریستی خواند، در حالیکه مهم‌ترین لابی‌گران طالبان در سطع منطقه و بین الملل، مقامات و نماینده‌های امریکا بودند(زلمی خلیلزاد، تام وست، رینا امری)؛ این‌ها تا توان داشتند بنا به گرایش‌های قومی و استخباراتی از رژیم تبهکار طالبان حمایت کردند و برای آن‌ها در جهان لابی نمودند.
حالا امریکا به این نتیجه رسیده است که گروه نیابتی شان(طالبان) نه تنها انتظار سازمان سیا را برآورده نمی‌کند؛ بلکه می‌تواند در آینده برای منافع امریکا دردساز شود.
حالا سوال این است که وقتی رابطه «بادار و برده» به این‌جا کشیده شد، برآیند و پیامد آن برای رژیم طالبان چه خواهد بود؟ من به صورت فشرده به برخی این پیامدها اشاره میکنم:
گام اول، امریکا میلون‌ها دالر هفته وار و ماهوار رژیم طالبان را قطع می‌کند، ولی طالبان به این نتیجه رسیده اند که نباید نگران آن بود، چون این‌ها ماهانه میلیون‌ها دالر از سازمان‌های استخباراتی منطقه و جهان می‌گیرند و اینک خود را بی‌نیاز پول‌های امریکا می‌دانند.
گام دوم، وضع تحریم‌های اقتصادی بر طالبان: امریکا در گام بعدی قطعاً که محدودیت‌هایی سنگین اقتصادی را بر صادرات و واردات کالاها توسط طالبان، مسدود کردن سرمایه‌های طالبان و منابع مالی آن‌ها و همچنین محدود کردن دسترسی سران طالبان به به بنگاه‌های مالی بین‌المللی وضع خواهد کرد.
گام سوم، محدودیت سیاسی: امریکا از توان‌مندی منطقه‌یی و بین المللی خویش استفاده نموده تا فشارهای سنگین سیاسی را بر طالبان، روابط دپلوماتیک آن‌ها با کشورهای منطقه و جهان وضع خواهد کرد. بی‌گمان انگلیس، ترکیه و پاکستان در صدر این کشورها قرار خواهند داشت. این کشورها از هم‌پیمانان ایالات متحده امریکا در جهان هستند که اینک روابط حسنه و نیکی با رژیم طالبان دارند و برخی آن‌ها طالبان را ایجاد و وارد افغانستان کردند.
گام چهارم، محدودیت امنیتی و استخباراتی: نام بسیاری از سران و مقامات طالبان در لیست سیاه سازمان ملل و شورای امنیت قرار دارد، اما امریکا تا این دم نمی‌گذاشت که علیه آن‌ها کاری صورت گیرد، اما از این پس رفت و آمد آن‌ها با کشورهای منطقه قطع و حتی سران درجه یک آن‌ها در دیر رأس امریکا قرار خواهند گرفت.
گام پنجم، حمایت از گروههای نظامی مخالف طالبان: از روزی که امریکا و جمهوری سه نفره اشرف غنی احمدزی قدرت را به طالبان تسلیم کردند، دو جبهه نظامی(مقاومت و آزادی) علیه این گروه اعلام جنگ کردند، اما هردوی آن‌ها از سوی امریکا و سایر کشورها حمایت نشدند، بلکه امریکا مانع فعالیت و گسترش آن‌ها بر ضد رژیم طالبان شد. اینک امریکا روی این جبهه هات سرمایه‌گذاری می‌کند و آن‌ها به سادگی می‌توانند بساط رژیم قومی و تروریستی طالبان را بر چینند. در فرجام باید گفت که «شمشیری که زخم می‌زند، در مان‌هم اوست» امریکا کشور ما را تسلیم تروریزم کرد تا از آن‌ها در راستای منافع سیاسی و استخباراتی‌اش استفاده کند، اما آن‌ها در دام دیگر کشورها افتادند و این خواب امریکا به حقیقت نپیوست، اینک نسبت به هر کشوری دیگر می‌تواند این زحم خونین را درمان کند.
شورای مقاومت: طالبان صلاحیت تصمیم‌گیری درباره‌ی نماینده‌گی‌های دیپلماتیک افغانستان را ندارند
خانواده‌ی یک نظامی پیشین که توسط طالبان کشته شد، خواهان عدالت هستند
حنفی: نخستین‌بار جهاد در برابر شوروی از دره پنج‌شیر به رهبری احمد شاه مسعود آغاز شد
ملاله یوسفزی: در «آپارتاید جنسیتی» نظام‌مند طالبان زنان با تهدیدهای غیرقابل قبول روبه‌رو اند
۲۹۳ میلیون دلار از کمک‌های افغانستان توسط طالبان به یغما رفته است
جبهه‌ی آزادی حمایت ایران برای نجات افغانستان از چنگالِ طالبان را حیاتی خواند
