خبرگزاری راسک: شماری از دختران دانش‌آموز در هرات می‌گویند که پس از بسته شدن مکتب‌ها توسط طالبان به بیماری روانی مبتلا شده‌اند و حتا تصمیم به خودکشی گرفته‌اند.
این دختران می‌گویند بابسته شدن مکاتب رویا و اهداف آن‌ها نیست شده است.
اسما که یکی از این دانش‌آموزان است، می‌گوید که پس از نزدیک به یک سال افسردگی، تلاش کرد که خودکشی کند؛ اما خانواده‌اش به موقع رسیدند و مانع شدند. اسما با فیصدی ۱٠٠ تمام از مکتب فارغ شده و قصد اول نمبر شدن در کنکور را داشت. اما با بسته شدن مکاتب اهدافش از بین رفت.
منابع از بیمارستان حوزه‌ای هرات می‌گویند که بیش‌تر مبتلایان به بیماری‌های روانی در این استان زنان و دختران استند.
به گفته‌ی این منابع، روزانه تا ۵۰ بیمار روانی و یا مبتلا به افسردگی برای درمان به بیمارستان حوزه‌ای هرات مراجعه می‌کنند.
این بیمارها از محرومیت، فقر، افسردگی و بیکاری و خانه‌نشینی رنج می‌برند.
از سوی هم شماری از این دانش‌آموزان محروم از آموزش که آن را اساسی‌ترین حق انسانی و اسلامی خود می‌دانند، می‌گویند شانه‌های کوچک شان توان بار سنگین دوری از مکتب را ندارند.
فاطمه درست هنگامی که باید صنف هفتم مکتب را آغاز می‌کرد؛ طالبان از راه رسیدند و مکتب را به روی او و بیش‌تر از یک میلیون دختر دیگر بستند. فاطمه می‌گوید دوست داشت درسش را ادامه بدهد.
او می‌گوید: «صنف ششم مکتب بودم که مکتب‌ها بسته شد، پدرم از کار بیکار شد و مادرم هم به موسسه کار می‌کرد. بعد از چند وقتی مادرم هم از کار بیکار شد. پدرم به خاطر کارگری مجبور شد به ایران مهاجرت کند. حالت روانی‌ام خیلی خراب شد و اقدام به خودکشی کردم. روان پزشک هم نتوانست به من کمک کند.»
در همین حال، یک باشنده‌ی هرات می‌گوید: «آینده نامعلوم است. اقتصاد ضعیف، فقر و بیکاری طی این سه‌سال اخیر باعث شده که به بیماری روانی دچار شوم و حتا از قرص‌های آرام‌بخش استفاده کنم.»
یک باشنده‌ی دیگر هرات می‌گوید: «متاسفانه وضعیت کنونی زندگی در افغانستان، به‌ویژه زنان را دچار افسردگی کرده است. وقتی به کلینیک‌ها مراجعه می‌کنیم؛ یکی از بخش‌هایی‌که بیش‌ترین بیماران را دارد بخش اعصاب و روان است.»
سه‌سال است‌که طالبان مکتب‌ها را به روی دانش‌آموزان دختر بالاتر از صنف ششم بسته‌اند. هم‌زمان با این همه مرکزهای تحصیلی به روی دختران و زنان بسته شدند و کار زنان در نهاهای دولتی و غیردولتی نیز توسط طالبان ممنوع شد.
