نویسنده: عبدالمنان دهزاد
( بخش پایانی )
غنی و حلقۀ قومی او مدعی اند که غنی راه دیگری نداشت و به گونۀ ناگهانی و غیر مترقبه مجبور شد که کشور را ترک نماید، اما تحلیل‌ها و روایت‌های که از سوی ناظران افغانستانی و بین‌المللی ارائه شده، «خلاف» آن را روایت می‌کنند. رنگین دادفر اسپنتا وزیر خارجه و مشاور امنیت ملی {حکومت کرزی} که پس از فروپاشی رژیم جمهوریت به «هوش» آمد و دید که مدیران او چه بالای را بر سر کشور آوردند، در گفتگو با رادیوی آلمان در جواب پرسشی نسبت به فرار غنی از کابل، گفت که تسلط طالبان به قدرت در افغانستان در ماه آگست برای رهبری کابل غافل‌گیرکننده نبود، بلکه از مدت‌ها قبل آماده شده بود. اسپنتا در این مصاحبه با دویچلندفونک در مورد چگونگی سقوط و وضعیت زندگی زیر کنترول طالبان صحبت کرده و افزود که ماه‌ها قبل نحوه تخلیه رئیس جمهور، همسر و نزدیکانش تمرین شده بود: «همه چیزها آزمایش شده بودند، این‌طور نبود که رئیس جمهور شتاب‌زده ارگ را ترک کند.» اما بعدها چندین روایت فرار توسط اطرافیان غنی، رسانه‌ها و پژوهشگران مستقل به نشر رسید که برخی آن‌ها مستقیماً به انتقال میلیون‌ها دالر توسط غنی اشاره کردند. نخستین پیامی دزدی پول توسط اشرف غنی را سفارت روسیه در کابل منتشر کرد. سخنگویی سفارت روسیه در افغانستان پس از فرار شرم‌آور اشرف غنی اعلام کرد که محمداشرف غنی، رییس جمهور پیشین کشور، با چهار موتر و یک چرخ‌بال پُر از پول از افغانستان فرار کرده است. در این اعلامیه آمده است که از آن‌جایی‌که جای کافی برای انتقال همۀ پول نبوده، یک مقدار پول در جایش باقی مانده است. حتا ضمیر کابلوف، نماینده ویژۀ روسیه در امور افغانستان، با ابراز نگرانی گفته است‌که امیدوار است، غنی تمام پول را از بودجه دولت افغانستان نبرده باشد. بعدها چندین روایت از فرار غنی به نشر رسید، چون برخی راویان جزءِ حلقۀ غنی بودند، از انتقال پول چیزی نگفتند؛ اما روایت‌هایی که به نقل از حلقۀ محافظین ریاست جمهوری منتشر شد، نه تنها انتقال پول را تأکید کردند، بلکه چگونگی چشم‌دید شان را نیز بیان نمودند. یکی از این گزارش‌ها، تحت عنوان «فرار از میدانچه ارگ» توسط انیسه شهید، خبرنگار و ژورنالیست کشور تهیه و در روزنامه هشت صبح به نشر رسید. این گزارش از سه تن از نیروهای امنیتی(یک مقام کلیدی پی‌پی‌اس، یک مقام کلیدی امنیت ملی و یک سرباز پی‌پی‌اس) در گفت‌وگویی رودررو تهیه شده بود. در این گزارش آمده است که در روز فرار غنی«سه چرخ‌بال در میدانچه منتظرند. پیلوتان و افراد حمایه‌ای پول‌ها را در دو چرخ‌بال جا‌به‌جا می‌کنند، رییس جمهور، فضل‌محمود فضلی، حمدالله محب، جنرال قاهر کوچی، داکتر یادگاری، طبیب رییس جمهور، وحید عمر، محمد رفیع فاضل، سید مقیم عبدالرحیم‌زی و چند تن دیگر، با ۱۲ نفر از نیروهای «مدیریت مصؤنیت قریب» در چرخبالها می‌نشینند.«چرخبالها روشن می‌شوند، اما رحمت‌الله اصولی، فرمانده کندک هوایی ارگ، که پیلوت چرخ‌بال رییس جمهور نیز بود، چرخبالها را نیمه‌خاموش می‌کند و به رییس جمهور می‌گوید: «بار هلیکوپترها زیاد است، پرواز را خطرناک ساخته، نمی‌توانیم با این وزن پرواز کنیم.» کسی که به احتمال زیاد جنرال کوچی، فرمانده عمومی پی‌پی‌اس است، صدا می‌کند: «تا میدان فاصله کم است، پرواز کنید.» اصولی با اصرار تاکید می‌کند: «پرواز با این بار ممکن نیست، من این خطر را قبول نمی‌توانم». اینجا مجبور می‌شوند تا مقداری از پول‌ها را با ۸ تن از سربازان «مدیریت مصونیت قریب» از چرخبالها بیرون کنند. چرخبالها دوباره روشن می‌شوند… باز هم رحمت‌الله اصولی، فرمانده کندک هوایی می‌گوید: «باید بارها کم‌تر شود، وزن چرخبالها کم نشده است.» دوباره سربازان «مدیریت مصونیت قریب» را که در میدانچه کنار موترها ایستاده‌اند، صدا می‌زنند. سربازان پول‌ها را از چرخبالها بیرون می‌کنند، تقریباً «یک‌ونیم لندکروزر پول» در موترها گذاشته می‌شود و چرخبالها پرواز می‌کنند. سربازان و راننده‌گان موترهای رییس جمهور که ناامید، پریشان و خشمگین در میدانچه جا می‌مانند، تصمیم می‌گیرند پول‌ها را در میان خود تقسیم کنند. از میدانچه به توقف‌گاه ویژۀ موترهای رییس جمهور برمی‌گردند، دروازه‌های توقف‌گاه را از درون قفل می‌زنند و به تقسیم پول آغاز می‌کنند. یکی در موتر، یکی در بکس، یکی در لباس، یکی در خریطه سهم خود را جا‌به‌جا می‌کنند و بعد دروازه‌های توقف‌گاه باز می‌شود. لندکروزرهای ویژه رییس جمهور با سرعت به‌سوی دروازه‌های ارگ در چهارراه زنبق و دروازه غزنی حرکت می‌کنند. در دروازه‌های غزنی و چهارراه زنبق موترهای دیگری منتظر هستند، آنان از موترهای ویژه رییس جمهور پایین و بر این موترها سوار می‌شوند و از محل فرار می‌کنند.. .با وجود این، کنترل ارگ ناممکن بود. کسانی که در ارگ ماندند، شروع کردند به غارت کردن پول‌های باقی‌مانده در اداره‌های گوناگون ریاست جمهوری. دو تا دونیم لک دالر پول اوپراتیفی ریاست پی‌پی‌اس را دستیاران قاهر کوچی با موتر او تا دروازه بردند. ۵۰۰ هزار دالر در دفتر حمدالله محب بود، برده شد. ماشین‌های ای‌تی‌ام چند بانک شکسته شد و پول بیرون ریخت. چند تن از سربازان تلاش کردند، پول‌ها را دوباره جمع کنند؛ نزدیک به ۱۰۰ هزار دالر را توانستند گردآوری کنند، همه را در یک موتر هاموی جا‌به‌جا کردند، این موتر با پول تا ورود طالبان به ارگ در همان‌جا بود و به دست آنان افتاد» عطا شریفی یکی دیگری از بادیگاردهای اشرف غنی که از فرار ماند و از کابل به یکی از ولایات همجوار گریخت، در مصاحبۀ افشا کرد که «اشرف غنی: میلیاردها دالر پولی را که قرار بود برای بازار مبادلات ارزی باشد، در کیسه‌های بزرگ با خود برد. او گفت که مدارک دوربین مدار بسته کاخ ریاست جمهوری را دارم؛ اگر بتوانم فرار کنم، آن‌ها را به اشتراک می‌گذارم. او گفت که رییس جمهوری سابق افغانستان با میلیون‌ها دالر از افغانستان فرار کرده است
ذبیح‌الله مجاهد، سخنگو و معین وزارت اطلاعات و فرهنک حکومت طالبان، در برنامۀ مستند تلویزیون یک، انتقال پول توسط غنی را نه تنها تأئید کرد؛ بلکه خاطر نشان نمود که ویدیوهای این پول‌ها و پول‌هایی که باقی مانده نیز وجود دارد. او گفت: «دوربین‌های مدار‌بسته نشان می‌دهد که روز فرار غنی سه موتری پر از دالر که از پرواز مانده بود، به داخل ارگ آورده شده و مورد غارت نیروهای پی‌پی‌اس (گارد محافظت ریاست جمهوری) قرار گرفته است». محمد عمر داوودزی یکی از چهره‌های مرموز و همه کارۀ جمهوریت کرزی و غنی هم در مصاحبۀ پرده از انتقال پول توسط غنی برداشت و تأئید کرد که غنی با بسته‌های دالر از ارگ فرار کرد. سرانجام غنی با این رسوایی و شرم تاریخی، مردم افغانستان را رها کرد و ابتدا به ازبکستان و از آنجا به امارت متحده عرب گریخت و نام خود را به عنوان ناسپاس‌ترین و فاسدترین رئیس جمهور کشور، ثبت تاریخ نمود. او زمانی از کشور گریخت که قبلاً همه حامیان و متولیان رژیم جمهوریت را از بدنۀ قدرت دور کرده بود تا در روز تسلیم‌دهی قدرت، مانع پروژه نشوند. وقتی خود با دو نفر دیگر(محب و فضلی)، قدرت را به صورت کامل در انحصار گرفت. غنی می‌دانست که این کار او، خیانت تاریخی محسوب می‌شود و نام او، جزءِ منفورترین نام‌های حاکمان جهان باقی خواهد می‌ماند؛ اما چون غنی یک شئونیست و فاشیست بود و بیرون از دایرۀ قوم نمی‌اندیشید، از خود گذشت تا قومش برای مدتی نا معلومی، برنامه‌های تمامیت‌خواهی او و دار و دستۀ فاشیست‌ها را تطبیق نمایند. غافل از اینکه «هنوز بادۀ ناخورده در رگ تاک است».
