خبرگزاری راسک: ثریا احمدی، از نویسندگان افغانستان، می‌گوید محتسب خیالی است‌که از قرن‌ها پیش مانده و وظیفه‌ی آن شرح کارهای احمقانه و همان چیزی است‌که به تازگی طالبان(قانون امر به معروف و نهی از منکر) نوشته‌اند.
خانم احمدی در مقاله‌ای نوشته است‌که محتسب وجود خارجی ندارد، خیالی است‌که از قرن‌ها پیش مانده است. او ره‌بر طالبان را شیطان خوانده که دیده نمی‌شود.
او نوشته است: « محتسبی خیالی است‌که قرن‌هاست در زندگی عملی مسلمانان وجود خارجی ندارد. تنها در دوره‌ی کوتاه امیر مبارزالدین که آدم متعصبی بوده در شیراز و دوره‌ی صفویه در شهرهای ایران آن روز که شامل افغانستان هم می‌شده، یک دوره‌ی کوتاه در زمان زوال قاجار وجود داشته و در هر سه دوره، باعث ریشخند خلق و زوال ارباب قدرت شده است.»
او در این مقاله افزوده است: «وظیفه‌ی محتسب همین چیزی است‌که طالبان نوشته‌اند؛ شرحی از کارهای احمقانه برای فضولی در کار دیگران و افتادن در پوستین مردم خیابان.»
او گفته است‌که مشترکات زیادی بین طالبان امیر مبارزالدین و طالبان وجود دارد: «اولین وجه مشترک هر دو، جعل و غیر واقعی بودن است. هر دو مدعی بودند و اهل عمل نه. دوم، هر دو ریشه‌‌ی صوفی‌گری از نوع ملنگی داشتند. از آنان صفوه‌الصفا مانده از طالبان کتاب ملا حکیم. سوم، هر دو ضد زن بودند. نهاد چنین گروه‌هایی، ضد زنان، هنر و فرهنگ ساخته شده است. در دوره‌ی صفویه، همه‌ی نخبگان، هنرمندان و شاعران ایران مجبور به فرار از کشورشان و راهی هند شدند. در دوره‌ی طالبان هم همه‌ی شاعران و هنرمندان فراری و تبعید شدند.»
او گفته است‌که طالبان و صفویه مبانی فکری محکمی دارند. در این مورد نوشته: «اما هر دو کتاب مبانی فکری محکمی ندارد. صفویه از خانقاهی در ارومیه و یک مدرسه‌ی دینی در جنوب لبنان تغذیه فکری می‌شدند و طالبان از مدرسه‌ی دیوبندی در پاکستان و خانقاه نقشبندی در کویته. هر دوی این‌ها، منابعی تندرو و منحرف‌شده از اصل‌اند. دیوبندی، برخلاف ادعا، پیرو مذهب امام ماتریدی و اصول حنفی نیست. اصول حنفی بر عقل، استحسان، آسان‌گیری و احترام به زنان بنا شده و شیوه‌ی ماتریدی بر مدنیت بخارا و شیوه‌ی شهرنشینی آسیای میانه که تجارت در آن نقشی مهم دارد و تعامل با دیگران شرط است.»
خانم احمدی افزوده است: «مدرسه‌ی دیوبندی هم مدرسه استعماری است‌که کتاب مولانا دهلوی، منبع نظری‌اش است. در این کتاب به‌صراحت درباره‌ی لزوم خلیفه‌ی قریشی صحبت شده و زنان را فتنه خوانده که خودنمایی آنان سبب هلاک جامعه و ضعف امت می‌شود. برای این، دربند کردن، تنبیه و مستور کردن زنان جزو توصیه‌های این آدم است. رابطه‌ی او با کمپانی استعماری هند شرقی هم امروز آشکار است. در طی همه این سال‌ها مدرسه‌ی دیوبندی، وابسته به انگلستان بوده و برای همین هم حامی اصلی طالبان بریتانیاست. از دو جاسوس بریتانیایی که در قالب یوناما به طالبان پول می‌دادند و توسط آقای کرزی اخراج شدند بگیریم تا پیشگامی لندن برای باز کردن سفارت در کابل و عدم حمایت از انتقال نخبگان در خطر.»
خانم احمدی گفته است: «سرانجام، صدفرمان ره‌بر غایب طالبان، صد امر شیطان پنهان در نقاب دین است، نه چهره‌ی این شیطان را می‌شود دید نه فرمانش را می‌توان فهمید، اما با یافتن سرچشمه‌های جهالت او، می‌توان برای مقابله با آن اقدام کرد.»
پس از توشیح قانون امر به معروف طالبان واکنش‌ها به این قانون زیاد شده است.
