خبرگزاری راسک: با گذشت سه سال از خروج شتاب‌زده ایالات متحده از افغانستان، هنوز بسیاری از شهروندان آمریکایی درگیر پیامدهای این تصمیم هستند. افرادی که پیش از این به‌عنوان سرباز، دیپلمات، یا فعال حقوق بشر در افغانستان خدمت کرده‌اند، اکنون از تأثیرات عمیق و ماندگار آن روزهای تاریک سخن می‌گویند؛ روزهایی که نه تنها برای آنان بلکه برای هم‌کاران افغانستانی‌شان، خاطراتی تلخ و زخم‌هایی عمیق به جا گذاشته است.
این خروج ناگهانی که در اوت ۲۰۲۱ رخ داد، موجب ایجاد هرج‌ومرجی بی‌سابقه در کابل شد و هزاران افغانستانی که با آمریکا هم‌کاری کرده بودند، از جمله مترجمان، فعالان حقوق بشر و اعضای جامعه مدنی، در معرض خطر قرار گرفتند. بسیاری از آنان نتوانستند به موقع از کشور خارج شوند و هنوز در میان تهدیدات طالبان به سر می‌برند.
شماری از آمریکایی‌ها که در آن دوران در افغانستان حضور داشتند، از طریق شبکه‌های غیررسمی و تلاش‌های فردی، به نجات هم‌کاران افغانستانی خود ادامه می‌دهند. آنان می‌گویند که این مأموریت ناخواسته همچنان بخش بزرگی از زندگی‌شان را اشغال کرده و برای بسیاری از آنان به کابوسی پایان‌ناپذیر تبدیل شده است.
یکی از این افراد، یک سرباز سابق که خواست نامش فاش نشود، به آسوشیتدپرس می‌گوید: “من هر روز و هر شب به کسانی فکر می‌کنم که نتوانستیم نجات‌شان دهیم. این بار سنگین وجدان هیچ‌گاه از دوش من برداشته نمی‌شود.”
بسیاری از این سربازان و دیپلمات‌ها که خود را به‌عنوان ناجیان افغانستانی‌ها می‌دانند، از حمایت دولت آمریکا بی‌بهره بوده‌اند و با استفاده از منابع محدود شخصی، تلاش کرده‌اند تا هم‌کاران سابق خود را از طریق مسیرهای امن به خارج از افغانستان منتقل کنند.
اکنون، دو سال پس از خروج آمریکا، این آمریکایی‌ها همچنان با زخم‌های روحی و روانی ناشی از آن دوران دست‌وپنجه نرم می‌کنند و بر این باورند که مسئولیت آنچه رخ داده است، همچنان بر عهده آنان است. آنان تأکید دارند که تلاش‌هایشان برای کمک به افغانستانی‌ها هرگز پایان نخواهد یافت، حتی اگر این تلاش‌ها با کابوس‌ها و دشواری‌های بی‌پایانی همراه باشد.
