خبرگزاری راسک: با گذشت بیش از سه سال از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، مردم این کشور در برابر سرکوب، فشارها و محدودیت‌های فزاینده‌ای که بر آن‌ها تحمیل شده است، با اراده‌ای قوی و بی‌وقفه به مقاومت ادامه می‌دهند. طالبان با سیاست‌های محدودکننده و سرکوبگرانه در تلاش است تا هویت فرهنگی و اجتماعی ملت افغانستان را از بین ببرد. اما افغانستانی‌ها، در مواجهه با این فشارها، با ابتکار و خلاقیت دست به کار شده و انواع راهبردهای مقاومت را به کار گرفته‌اند تا فرهنگ و ارزش‌های خود را حفظ کنند.
یکی از گروه‌هایی که بیش از همه تحت فشار قرار گرفته، زنان افغانستانی هستند. طالبان با اعمال محدودیت‌های شدید در زمینه آموزش، اشتغال و حتی آزادی‌های ابتدایی اجتماعی، تلاش دارد حضور زنان را از عرصه عمومی حذف کند. اما زنان افغانستانی در برابر این سیاست‌ها سکوت نکرده‌اند. آن‌ها با ایجاد شبکه‌های آموزشی زیرزمینی، کارگاه‌های خیاطی و تولید صنایع دستی، خود را به‌عنوان نمادی از مقاومت معرفی کرده‌اند. این فعالیت‌ها به زنان امکان می‌دهد تا به استقلال مالی دست یابند و هم‌زمان فرهنگ و هنر اصیل افغانستان را حفظ کنند.
بسیاری از این زنان در شرایطی سخت و زیر فشارهای شدید امنیتی زندگی می‌کنند، اما همچنان مصمم به تداوم فعالیت‌های خود هستند. برخی از آن‌ها با خطر جانی و تهدیدهای طالبان مواجه‌اند، اما روحیه مقاوم آن‌ها توانسته است چهره دیگری از مقاومت افغانستانی‌ها را به جهانیان نشان دهد. برگزاری کلاس‌های آموزشی و جلسات فرهنگی در خانه‌های خصوصی و اماکن مخفی، تنها گوشه‌ای از این تلاش‌ها برای حفظ شعله امید در دل‌ها و تأمین حقوق اساسی آن‌هاست.
علاوه بر زنان، جوانان و مردان افغانستانی نیز در این کارزار ایستاده‌اند. جوانان با استفاده از شبکه‌های اجتماعی، هنر و ادبیات، به افشای بی‌عدالتی‌ها و فساد طالبان پرداخته و تلاش می‌کنند صدای خفه‌شده مردم افغانستان را به گوش جهانیان برسانند. انتشار تصاویر، نوشته‌ها و فیلم‌های کوتاه در فضای مجازی، بازتاب‌دهنده واقعیت‌های تلخی است که طالبان می‌خواهد از دید جامعه جهانی پنهان کند.
این فعالیت‌ها اغلب در شرایط بسیار خطرناکی انجام می‌شود، زیرا طالبان با دقت و خشونت تلاش می‌کند تا هرگونه صدای مخالف را خاموش سازد. با این حال، جوانان افغانستانی در برابر این فشارها عقب ننشسته‌اند و با پرداختن به موضوعاتی چون آزادی بیان، حقوق بشر و عدالت اجتماعی، پیام خود را به جهان مخابره می‌کنند.
در این میان، سازمان‌های حقوق بشری و بین‌المللی نیز به نقش حیاتی خود در حمایت از مردم افغانستان واقف هستند. آن‌ها با انتشار گزارش‌ها و ارسال نامه‌های سرگشاده، از جامعه جهانی خواسته‌اند تا فشارهای خود را بر طالبان افزایش دهند و از مردم مظلوم افغانستان حمایت کنند. درخواست‌ها برای اعمال تحریم‌ها، محدودیت‌ها و اقدامات دیپلماتیک به‌منظور وادار کردن طالبان به رعایت حقوق بشر و آزادی‌های اساسی افغانستانی‌ها همچنان در حال افزایش است. بسیاری از فعالان معتقدند که جامعه جهانی باید در برابر نقض حقوق بشر توسط طالبان واکنش قاطع‌تری نشان دهد و اجازه ندهد که افغانستان به کشوری کاملاً تحت کنترل و سرکوب تبدیل شود.
با همه این مشکلات و چالش‌ها، افغانستانی‌ها به‌خوبی می‌دانند که مقاومت آن‌ها تنها برای زنده‌ماندن نیست؛ بلکه مبارزه‌ای است برای حفظ هویت فرهنگی، اجتماعی و تاریخی‌شان. مردم افغانستان، به‌ویژه جوانان و زنان، با عزم راسخ در پی حفظ و تقویت این هویت‌اند. آن‌ها به‌خوبی درک کرده‌اند که طالبان نه‌تنها در پی سرکوب و محدود کردن زندگی فردی آن‌هاست، بلکه قصد دارد تمام ارکان فرهنگی و تاریخی این کشور را تخریب کند.
این مقاومت فرهنگی، که با ابتکارات کوچک و بزرگ همراه است، امید به آینده‌ای بهتر را در دل مردم زنده نگه می‌دارد. از هنرمندانی که در خفا آثار خود را خلق می‌کنند تا نویسندگانی که داستان‌های خود را در سکوت و با خطر منتشر می‌کنند، همه در پی آن‌اند که صدای خفه‌شده ملت افغانستان را به گوش جهان برسانند و روایت جدیدی از مقاومت و پایداری را به تصویر بکشند.
