خبرگزاری راسک: شماری از زنان می‌گویند که محدودیت‌های روز افزون طالبان به ویژه «داشتن یک محرم شرعی هنگام بیرون شدن زنان از خانه» زندگی را برای زنان سخت کرده است.
این زنان می‌گویند پس از توشیح قانون امر به‌معروف و نهی‌از منکر طالبان سخت‌گیری‌ها بر رفت‌وآمد زنان در برخی از استان‌ها بیش‌تر شده است. در هیچ ماده‌ای از این قانون نیامده است‌که زنان بدون داشتن هم‌راه محرم مرد، نمی‌توانند از خانه‌های شان بیرون شوند؛ تنها در ماده‌ی ۲۰ قانون امربه‌معروف و نهی‌از منکر آمده است‌که رانندگان، زنان تنها و بدون محرم را انتقال ندهند.
اما طالبان زنان را نمی‌گذارند تنها سفر کنند یا از خانه بیرون بروند. این روند زندگی را برای زنان که مردهای شان در مهاجرت بسر می‌برند، نگران کننده ساخته است.
مرسل، یکی از زنان که شوهرش بیرون از کشور قرار دارد، می‌گوید: «چند روز پیش برای خرید سودا بازار رفتم؛ مرا ایستاد کردند و گفتند محرم نداری، کجا می‌روی؟ چیزی نگفتم، چی بگویم؟ گفتم محرم ندارم، مرد در خانه ندارم، کی را بیاورم؟ فامیل پدرم این جا نیست، مزارشریف است؛ مرا کَی اجازه می‌دهند که بروم و با آن‌ها زندگی کنم. امید من خداست و همان شوهرم.»
لیلا، نیز می‌گوید: «نگرانی‌های من بیش‌تر این است‌که به عنوان یک زن نمی‌توانم خودم شخصاً بازار بروم یا خودم کارهای خود را به تنهایی پیش ببرم؛ یک طفلم مریض می‌شود نصف شب، شوهرم هم نیست. آیا من می‌توانم بروم دروازه‌ی هم‌سایه را تک‌تک بزنم و یک مرد بی‌گانه بیاید با ما؟»
این زنان، می‌گویند که محدودیت وضع‌شده بر رفت‌وآمد زنان، سبب شده است‌که به شوهران شان وابستگی بیش‌تری پیدا کنند؛ در حالی که شوهران شان بیرون از افغانستان اند.
این در حالی است‌که سیف‌الاسلام خیبر، سخن‌گوی وزارت امر به‌معروف و نهی‌از منکر طالبان، می‌گوید زنانی که شوهران شان هم‌راه شان نیست، اعضای خانواده‌های شان می‌توانند آنان را هم‌راهی کنند.
محدودیت کاری، مسوولیت پیش‌برد زندگی و خلای پشتیبانی شوهر، از مشکلات زنان در کشوری است‌که بر اساس آمار سازمان بین‌المللی مهاجرت، از ۲۰۲۰ به این سو، حدود هشت میلیون افغانستانی به کشورهای مختلف مهاجرت کرده اند.
