خبرگزاری راسک: با فروپاشی نظام پیشین و برگشت مجدد طالبان به قدرت، همۀ مردم افغانستان به نحوی درمانده و آوره شدند، شماری آوارۀ کشورهای بیرونی و میلیون‌ها انسان دیگر در وطن خودشان آواره و بیگانه شدند. اندرین میان؛ اما هنرمندان همه چیزشان را از دست دادند، رژیم طالبان اولین گروهی را به صورت کامل از جامعه حذف کرد، هنرمندان کشور بود. آن‌ها کشور را ترک کردند و به سرزمین‌های دور و نزدیک آواره شدند، شماری به کشورهای غربی و اروپایی رفتند و برخی‌ها هم رهسپار کشورهای همسایه شدند، اما آنانی که به کشورهای همسایه رفتند، روزگارشان روز به روز بدتر شد، آواره‌گی و درماندگی کم نبود که اینک آن‌ها به اخراج اجباری روبرو اند. یکی از همین هنرمندان کشور تاج‌محمد چاه‌آبی است. او یکی از محلی‌خوانان برجسته و محبوب افغانستان است که در سبک‌های مختلف موسیقی، به‌ویژه موسیقی محلی و فولکلوریک زبان فارسی، شناخته می‌شود.
او در چندین آلبوم موسیقی و قطعات فولکلوریک شرکت کرده و آثارش در برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی افغانستان پخش شده و مورد استقبال مردم قرار گرفته است. این آوازخوان برجسته همچنین در جشنواره‌ها و مراسم هنری مختلف در افغانستان و کشورهای منطقه شرکت کرده است.
چاه آبی با فروپاشی نظام پیشین از راه قاچاق به ایران رفت و آن‌جاهم از ترس اینکه توسط پولیس ایران بازداشت نشود، بالای بامی رفت و از آن‌جا به زمین افتاد و پای چپش شکست و در نهایت یک پایش پنج سانتی متر کوتاه شد. اینک او با درماندگی و بی‌چارگی در ایران به سر می‌برد؛ اما طی این مدت هیچ انسانی پیدا نشد که دست این هنرمندان محلی‌خوان و درمانده کشور را بگیرد، به‌خصوص تاجران و بازرگانان تاجیک که در همه‌جا حضور دارند و دست خیرشان به همه مردم به خصوص غیر تاجیک‌ها می‌رسد؛ اما همین که نوبت یک تاجیک هنرمند برسد، غیب شان می‌زند. طی سال‌ها پسین دیده شده است که تاجران و سرمایه‌داران تاجیک، دست ده‌ها انسان و هنرمند غیر تاجیک را گرفته اند؛ اما از قوم و تبار خودشان را فراموش کرده اند.
اگر همین آدم یک هنرمند پشتون ویا هر قومی دیگری می‌بود، سر و کلۀ ده تاجر، قاچاق‌بران و دکان‌داران سیاسی تاجیک پیدا می‌شد و حمایت مالی می‌کردند تا نشان بدهند که «وحدت ملی» در میان اقوام حاکم است.
آواره‌گی و درماندگی یک هنرمند تاجیک
