خبرگزاری راسک: نزدیک به چهار سال از تسلط طالبان، گروه تروریستی با اکثریت قومی پشتون، بر افغانستان می‌گذرد و این کشور با بحرانی بی‌سابقه در تاریخ معاصر روبرو شده است. طالبان با زیر پا گذاشتن موازین انسانی و اخلاقی، سیاست‌های هدفمندی را برای حذف سیستماتیک اقوام غیرپشتون، از جمله تاجیک‌ها، هزاره‌ها، و ازبک‌ها و سایر اقوام غیر پشتون، اعمال می‌کنند. این سیاست‌ها شامل تبعیض گسترده، سرکوب فرهنگی و اقتصادی، و پاکسازی قومی در مناطق مختلف کشور است.
بر اساس گزارش‌های متعدد، طالبان علاوه بر سرکوب زنان و دختران، به شکلی سیستماتیک حقوق اقوام غیرپشتون را نقض می‌کنند. بسیاری از مناطق تحت سکونت اقوام غیرپشتون، از جمله در ولایت‌های پنجشیر، بدخشان، و دایکندی، شاهد حملات نظامی گسترده، کوچ اجباری، و تخریب خانه‌ها بوده است. گزارش‌ها همچنین از بازداشت‌های غیرقانونی، شکنجه، و اعدام‌های صحرایی اقوام غیرپشتون به دست نیروهای طالبان حکایت دارد.
طالبان در صدد هستند که هویت فرهنگی و زبانی اقوام غیرپشتون را نیز از میان بردارند. در همین راستا، زبان فارسی و ازبکی از نظام آموزشی و اداری در بسیاری از مناطق حذف شده و آثار تاریخی مرتبط با این اقوام مورد بی‌توجهی یا تخریب قرار گرفته است. به گفته فعالان حقوق بشر، این اقدامات بخشی از یک سیاست پاکسازی قومی برای تسلط انحصاری قوم پشتون بر افغانستان است.
افغانستان اکنون با یکی از وخیم‌ترین بحران‌های انسانی جهان مواجه است. افزون بر آن‌که ۲۳ میلیون نفر از جمعیت کشور با ناامنی غذایی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، اقوام غیرپشتون به طور هدفمند از کمک‌های بشردوستانه محروم می‌شوند. در برخی مناطق هزاره‌نشین، گزارش شده که طالبان مانع از توزیع عادلانه کمک‌های بین‌المللی شده و مردم را در فقر شدید و گرسنگی رها کرده‌اند. این در حالی است که اقتصاد افغانستان در پی سیاست‌های ناکارآمد طالبان و حذف نخبگان اقتصادی از اقوام غیرپشتون به شدت آسیب دیده است.
آزادی بیان و فعالیت‌های مدنی نیز تحت سلطه طالبان به شدت محدود شده است. ده‌ها روزنامه‌نگار، فعال حقوق بشر، و منتقد سیاسی بازداشت و شکنجه شده‌اند. اعمال فشار بر اقوام غیرپشتون برای پذیرش فرهنگ و قوانین طالبان، از جمله تحمیل سبک زندگی پشتونی، همچنان ادامه دارد.
در حالی که نقض حقوق بشر و پاکسازی قومی در افغانستان ادامه دارد، واکنش جامعه جهانی همچنان پراکنده و ناکافی است. بسیاری از نشست‌های بین‌المللی، بدون حضور نمایندگان واقعی اقوام و گروه‌های قربانی، تنها به مشروعیت‌بخشی غیرمستقیم به طالبان منجر شده است. در همین حال، سازمان‌های حقوق بشری خواستار اقدامات قاطع برای توقف جنایات طالبان و حمایت از اقوام تحت سرکوب شده‌اند.
افغانستان تحت سلطه طالبان به یک کابوس انسانی، حقوقی، و قومی تبدیل شده است. گروه طالبان با بهره‌گیری از سیاست‌های انحصاری و قومی، نه تنها این کشور را به قهقرا برده‌اند، بلکه تهدیدی جدی برای تنوع فرهنگی، قومی، و اجتماعی افغانستان به شمار می‌روند. جامعه جهانی باید نه تنها طالبان را برای جنایاتشان پاسخگو کنند، بلکه از مردم افغانستان، به‌ویژه اقوام غیرپشتون، حمایت مؤثر و فوری به عمل آورند.
