نویسنده: کی‌خسرو
حکومت آمریکا برخورد چندگانه در افغانستان داشت، از یک‌سو از حکومت قبلی افغانستان حمایت می‌کرد و از سوی دیگر با گروه طالبان تفاهم‌نامه‌ی دوحه را امضا کرد. اما سرانجام بدون درنظرگیری اجرایی‌شدن تفاهم‌نامه‌ی دوحه از افغانستان خارج شد و افغانستان را به گروه طالبان واگذار کرد.
اگرچه در این واگذاری سران حکومت قبلی نیز مقصرند، اما تقصیر اساسی به دوش آمریکا است. زیرا آمریکا می‌توانست با فشار بر گروه طالبان و حکومت افغانستان، تفاهم‌نامه‌ی دوحه را عملی کند.
آمریکا پس از واگذاری افغانستان به گروه طالبان هم‌چنان از این گروه حمایت مالی و سیاسی می‌کند. درحالی‌که گروه طالبان آموزش و شغل زنان را ممنوع کرده و با تشکیل امارت قومی، ستم قومی و مذهبی راه انداخته‌اند، با این‌هم حکومت آمریکا در منطقه برای این گروه لابی می‌کند.
توماس وست در آخرین سفر خود به دوبی با افراد مشکوکی بنام افغانستانی‌های حامی گروه طالبان دیدار و گفت‌وگو کرده است‌که اساسا معلوم نیست این افراد کیستند و چرا و چگونه از آن‌ها به عنوان حامیان گروه طالبان یاد می‌شود. اگر حامی گروه طالبان استند چرا زیر بیرق این گروه نیستند که در دوبی استند. معلوم می‌شود حکومت آمریکا برای گروه طالبان لابی می‌کند و می‌خواهد وانمود کند که این گروه بیرون از افغانستان نیز حامی دارد.
طبعا حمایت آمریکا از طالبان به سیاست و عمل‌کرد منطقه‌ای حکومت آمریکا ارتباط می‌گیرد و می‌خواهد هم‌چنان گروه طالبان را به عنوان یک گزینه در جنگ‌های نیابتی خود در منطقه داشته باشد و بتواند منطقه از جمله آسیای میانه را در درازمدت ناآرام کند. مهم‌تر از همه آمریکا با حضور گروه طالبان در افغانستان می‌تواند سایر گروه‌های تروریستی را نیز در اختیار داشته باشد و از آن‌ها طبق مقصد استخباراتی خود استفاده کند.
