خیانت ازدیگران، اما نام بدی برای والی تخار!

نویسنده: شبیراحمد همتی
آقای سمت راست «میرزامحمد رحمانی» نام دارد و در حال حاضر آمرسکتور خصوصی در دفتر مرکزی ولایت تخار است. آقای سمت چپ «محمد انور رحمانی» نام دارد. ایشان قبلا در مسکو بوده اند و از کمونیست های سابقه دار و خداناباور هستند. در دوره بیست ساله حکومت مملو از فساد کرزی و اشرف غنی به عنوان رئیس کار کرده است. او سیزده سال رئیس انسجام مالی کمیسیون اصلاحات اداری و خدمات ملکی بود. مشخص بگویم که مسئول معاشات سوپراسکل ها بود. همان معاشات که برای افراد خاص در نظر گرفته شده بود. معاشات که خیلی ها با سندماستری و حتا دکتری چهارصد تا ششصد دالر دریافت می کردند و برخی ها باسند لیسانس و گاهی هم دیپلم صنف دوازه چهارهزار تا شش هزار دالر دریافت می کردند.
طبق معیار های جناب رحمانی که به تاسی از دستورالعمل های«فضلی گروپ»، همسراشرف غنی و قبل از آن تیم فاسد و مافیایی کرزی نشات می گرفت این معاشات چندهزاردلاری در مرحله اول به دختران خوش قیافه تعلق می گرفت. درحال که ده ها خانم ورزیده، با تجربه، متشخص و مومن بامعاشات زیر ده هزار پول افغانستان کار می کردند، این دختران خوش قیافه و کم سواد که در بسیاری موارد حتا توانایی خواندن و نوشتن درست را نداشتند، چند هزار دالر دریافت می کردند. کارکرد این مجموعه خوش قیافه حضور، جلوه گری و تلطیف سکرتریت های مقامات بلندپایه حاکمان فاسد دوره کرزی و غنی بود. هدف از این رفتارها علاوه بر نرم کردن دماغ مقامات عالی درادارات، ترویج گسترده فاحشه گی در سرزمین مقدس و خاک پاک افغانستان بود. سرزمین که به خاطر دفاع از هر وجب خاک اش بصورت قطعی یک نفر شهید، زخمی و یا معلول شده است. برای فهم این موضوع می توانید تعداد شهدا، زخمی ها و معلول های این سرزمین را که حداقل در یک قرن آخر به خاطر حفظ شرافت و آزادی این سرزمین در مقابل بیگانه ها مبارزه کرده اند، بر مساحت افغانستان تقسیم کنید. آواره ها و بی چاره های آن سرجای خودش باقیست.
ماموریت دیگر جناب رحمانی تدارک مهمانی های خاص برای افراد خاص خارجی و داخلی متعلق به امورکمیسیون بود. مهمانی های که در آن خوردنی ها و نوشیدنی ها خاصی مانند شراب و غیره برای خواص تهیه می گردید. درکنار این نوشیندنی های پرانرژی جناب رحمانی از برخی زنان خوش قیافه که به منظور جذابیت بیشتر نکات برجسته اعضای بدن آنها اکثرا ملبس به لباس های مردانه وطنی یا لباس های پنجابی بوده اند، جهت حضور در این مهمانی ها نیز دعوت می کرد، تا بتواند دماغ «دوستان بین المللی» را نرم کرده و مهمانان خارجی اش را از احساس تنهایی دربیاورد. این موارد از شایستگی های جناب رحمانی در دولت های به اصطلاح شایسته سالار کرزی و غنی بود. درغیر آن ایشان نه کدام تحصیلات عالی داشتند و نه کدام تخصص خاص که بیش از یک دهه ریاست یک نهاد مهم را به عهده داشته باشند.
آقای انور رحمانی با استفاده از این فرصت های پیش آمده ده ها نفر از بستگان و دوستان خویش را که انسان های ناشایست و کم سواد و بدون تخصص بوده اند در بخش های مختلف تعیین کرده و از همان معاشات چند هزاردالری خوش قیافه ها تحت عنوان «معاش سوپراسکل» برای بستگان خویش نیز پرداخت کرده اند. یکی از کسانی که جناب رحمانی بصورت غیرقانونی به عنوان «آمر سکتورخصوصی» در ولایت تخار مقررکرده و برایش معاش دالری سوپراسکل پرداخت می کرد، خواهرزاده اش شخصی بنام «میرزامحمد رحمانی» بود. میرزا محمد رحمانی که نه سواد درست و حسابی دارد و نه درس درست و حسابی خوانده است، مانند مامایش یعنی جناب رحمانی هیچ اعتقاد به دین و آیین الهی نداشت. حالا بعد از حاکمیت امارت در افغانستان میرزامحمد رحمانی ریش دراز گذاشته و درظرف چندروز به مولوی تبدیل شده است! همه جا خودش را مولوی معرفی می کند! کسی نیست که از ایشان سوال کند که عکس های قبلی ات را نشان بده، یا این که مولوی صاحب یگان آیه را تلاوت کنید! میرزامحمد رحمانی در موتر هایلکس اش که محصول دزدی های دالری رحمانی بزرگ است، برخی افراد ریش دار و عمامه دار را سوار کرده و اکثر اوقات به خانه های این و آن را رفته و خود را از مسئولین بلندرتبه ولایت و از نزدیکان والی تخار معرفی کرده و مردم را آزار و اذیت می کند.
حاکمان طالبان مدت هاست که از تصفیه صفوف صحبت می کنند، اما ظاهرا این تصفیه صفوف برای چندتا قاری بچه فقیر و بی واسطه درنظرگرفته شده است، در غیر آن افراد فاسد که متعلق به مسئولین ثروتمند و قدرتمند حکومت های فاسد قبلی هستند، فقط با تغییر ظاهرشان سرجای شان محکم نشسته اند. واقعیت این است که همین افراد فاسد و ظالم هستند که با تغییرات ظاهری در ریش و لباس شان به دین خدا و رسول خدا و خود خدا در زیر ریش کسانی که ادعای ماموریت الهی را دارند، دست به خیانت، فساد و ظلم می زنند.